VVD


17-9-2007

ALV 15 september 2007

Onze partij moet de geur van verdeeldheid achter zich laten (Cie Dekker). Dat zeiden veel leden tegen de Commissie-Dekker. Iedereen was het daarmee eens. Dat betekent dat onze partij niet verder kan als ze van het ene incident naar het andere strompelt.

Zo'n incident is elk afzonderlijk misschien nog niet zo erg. Maar van incident naar incident - daar ga je kapot aan. In de crisisleer noemen we zo'n reeks incidenten een uitputtingscrisis. Dat woord heb ik ook gebruikt toen ik de vergadering van de Tweede Kamerfractie op donderdag jl. bijwoonde. Ik zag aan de lichaamstaal van de leden van de fractie dat ze dit meteen herkenden. Velen zeiden dat ze het ook zo voelden, en dat aan het begin van een politiek seizoen. Ik zeg erbij dat dit gevoel van uitputting ook in veel breder kring het afgelopen jaar in de partij heerste. Mark Rutte en verreweg de meeste leden van de Tweede Kamerfractie hadden en hebben er geen vertrouwen meer in dat ze na het zoveelste incident van de afgelopen week niet in de toekomst weer van de kant van Rita Verdonk met zo'n toestand geconfronteerd zouden worden. Zou het volgende week niet zijn, dan misschien wel weer over twee maanden. En na alle inspanningen die het afgelopen jaar gedaan zijn en die telkens weer geen resultaat bleken op te leveren, was het: `genoeg is genoeg'. Er is geen argument daartegenin te brengen. En ik steun dan ook, met mijn fractie, de beslissing van Mark Rutte van afgelopen donderdag. Met pijn in het hart, omdat het hier gaat om een zeer bijzondere politieke persoonlijkheid.

In de politiek spelen meer dan ooit personen en persoonlijkheden een centrale rol. Maar voor ieder die in onze partij en in een fractie - in de gemeenteraad in Appingedam, Venlo en Waalre, in provinciale staten vanDrenthe, Zeeland en Noord-Holland, in de fractie in Straatsburg, in de Tweede of Eerste Kamerfractie - meedoet, geldt dat je je, met alle bijzondere gaven die je hebt, aan de spelregels moet houden. Wij liberalen zijn de beschermvrouwen en beschermheren van de contractsamenleving. Afspraak is afspraak. Pacta servanda. Gelukkig koesteren wij liberalen de eigenheid en ook de eigenzinnigheid van die personen en persoonlijkheden. Maar wel binnen de met elkaar afgesproken grenzen. Je mag daarbij in een liberale partij als de onze de grenzen opzoeken, maar je mag er niet overheen gaan. En wij zijn en blijven vanzelfsprekend een partij met verschillende stromingen. Maar om Hans Wiegel te parafraseren: vleugels mag, vlerken willen we niet.

Liberalen kenmerken zich door het geven van vertrouwen, wij doen niet aan socialistische recall-praktijken. Mark Rutte is einde mei vorig jaar door de leden van de VVD tot lijsttrekker gekozen. De Tweede Kamerfractie heeft hem in november vorig jaar tot haar voorzitter gekozen. Hij is de partijleider. Het is voor Mark Rutte en zijn fractie nu ruim baan om het toen in hem gestelde vertrouwen te verzilveren in een krachtige oppositie tegen het potverterende, paternalistische, bevoogdende kabinet Balkenende-Bos. Ruim baan ook om ons weer fors op de electorale kaart te zetten. En om het bindweefsel in de partij en de communicatie tussen de actieve liberale politici en de leden van de partij te herstellen. Geen obstakels, dus ga ervoor. In het belang van de partij en van al die andere mensen in het land.

Afgelopen dagen zijn in-triest voor onze partij. Maar onze partij heeft in haar bijna zestigjarige geschiedenis eerder voor hete vuren gestaan. De VVD is een veerkrachtige partij. Wij moeten af van de uitputtingsslag van het afgelopen jaar. Het kabinet Balkenende IV moet bestreden worden. De VVD heeft als de liberale stroming in Nederland van oudsher legitieme claims gehad op het vechten tegen belastingverhoging, tegen de files, tegen de criminaliteit en het terrorisme, en voor de drieslag beperking van immigratie, bevorderen van integratie en bestrijding van discriminatie. En, met dit kabinet van paternalisme en bevoogding tegenover ons, voor de eigen verantwoordelijkheid van mensen in de immateriële kwesties. Daarvoor moeten we de krachten bundelen.

"Bent u voor die een of voor die ander?" vroeg een journalist enige tijd geleden verwachtingsvol aan Frits Korthals Altes. Die zei: "ik ben voor de VVD!" Dat is de goede lijn, dat is in het belang van de partij en van het liberalisme in ons land.