Ingezonden persbericht


Persbericht

Vijftig jaar na mayak

Mayak 1957, Tsjernobyl 1986 - We hebben weinig geleerd van het verleden. Vijftig jaar na de kernramp in Mayak zijn de gevolgen nog steeds desastreus voor de lokale bevolking.

Aanstaande zaterdag, 29 september, is het exact vijftig jaar geleden dat in het Russische Mayak een nucleaire ramp van grote omvang plaatsvond. Op die datum in 1957, ver voor de ramp in Tsjernobyl, explodeerde in Mayak een tank met vloeibaar, hoogradioactief afval. Twintig miljoen curie aan straling kwam in de atmosfeer terecht en meer dan 23 duizend vierkante kilometer land is tot nu toe nog altijd radioactief besmet; een gebied met ruim een kwart miljoen inwoners. Duizenden mensen lijden nog dagelijks aan verstrekkende gevolgen van een van de meest rampzalige kernrampen ooit.

De vrouwen- en gezondheidsorganisatie Women in Europe for a Common Future (WECF) eist daarom op deze vijftigste verjaardag een onmiddellijke stopzetten van het produceren van kernenergie. "Het produceren van kernenergie is een techniek die grote gevaren met zich meebrengt. Leden en medewerkers van onze netwerkorganisatie hebben aan hun eigen lijf ervaren wat de gevolgen waren van grote kernrampen als die in Mayak (Tsjeljabinsjk, Zuid-Oeral), Tsjernobyl (Oekraine) en Semipalatinsk (Kazachstan)", stelt Sabine Bock, energiespecialist van WECF. "Beter is het om duurzamer en efficiënter om te gaan met onze energiebronnen en restafval te hergebruiken". Daar zet WECF zich zich op lokaal en internationaal niveau voor in.

Geheim gehouden

De ramp in Mayak werd jarenlang geheim gehouden door het de eigenaar Rosatom, omdat de kerncentrale gebruikt werd voor het produceren van atoomwapens. Dit kon ook omdat Tsjeljabinsk, ten tijde van het communisme, een zogeheten geheime stad was. "Deze ramp, een misdaad van de nucleaire industrie aan de mensheid, blijft tot de dag van vandaag een tragedie zonder einde. Duizenden mensen lijden aan de gevolgen. Ook mijn familie. Maar tot nu toe is er echter weinig aandacht voor de slachtoffers van Mayak" zegt Nadjezda Koetepova uit de stad Ozersk, het voormalige Tsjeljabinsk."En daar wil ik verandering in brengen".

In het dagelijks leven is Koetepova advocate van de slachtoffers en zaakgelastigde voor de organisaties Eco Defence en Planet of Hopes, partnerorganisaties van WECF.Een van de slachtoffers, die verdedigd wordt door Koetepova, is Ljoedmila Anisimova . Haar moeder hielp mee met het opruimen van de kerncentrale, terwijl ze acht maanden zwanger was. Anisimova is chronisch ziek en haar zoon heeft maar één nier. Haar broer en haar zus zijn gestorven aan kanker. Ook Koetepova is slachtoffer. Haar grootmoeder was als ingenieur werkzaam in Mayak. Haar toendertijd nog maar 19-jarige vader was bij het ontmantelen van de kerncentrale aanwezig. Hij werd, met honderden anderen, op trucks geladen en naar de kerncentrale gebracht. Beiden stierven ook aan kanker en ontvingen geen cent schadevergoeding tijdens hun leven, terwijl de samenhang tussen de kernramp en hun ziekte duidelijk aanwijsbaar was.

Geen geschiedenis

Mayak is geen geschiedenis. De reactor is tegenwoordig weer in gebruik. In Mayak worden weer bergen radioactief afval geproduceerd. En landen als Hongarije en Bulgarije leveren uranium alsof er nooit iets is gebeurd. Regelmatig wordt het restafval in de rivier de Tetsja geloosd en in het iets verder gelegen Karatsjai meer en vinden er ongelukken plaats. Zo zijn vijf medewerkers onlangs besmet geraakt met vijf maal de jaardosis aan radioactiviteit. Slechts dankzij de volharding en de moed van mensen als Koetepova en organisaties als Eco Defence komen deze zaken aan het licht.

WECF

WECF is een netwerk van zo'n 80 organisaties in West- en Oost-Europa, de Kaukasus en Centraal Azië die gezamenlijk werken aan duurzame ontwikkeling, bescherming van gezondheid en milieu en armoedebestrijding. WECF helpt vrouwen om hun woonomgeving gezonder en duurzamer te maken door met hen praktische oplossingen te ontwikkelen voor problemen rondom gezondheid en milieu. Zo helpt WECF bijvoorbeeld kinderen die ziek zijn vanwege gebrek aan schoon drinkwater en sanitatie in dorpen waar drinkwater veel te hoge concentraties nitraat, bacteriën en chemicaliën bevat. Dat doen wij met oplossingen die de lokale bevolking zelf kan uitvoeren en handhaven en die betaalbaar en veilig zijn. Sommige oplossingen, zoals de Ecosan toiletten die WECF bouwt, beschermen niet alleen het drinkwater, maar produceren bovendien waardevolle mest, die de boeren kosten bespaart en een grotere oogst oplevert.


---

Voor meer informatie kunt u zich wenden tot Chantal van den Bossche, persvoorlichter WECF Nederland op telefoonnummer 06 - 28 12 99 902

Mocht u aandacht willen besteden aan deze herdenkingsdatum, dan kan WECF (Women in Europe for a Common Future) voor u contact leggen met Nadjezda Koetepova. Meer informatie over deze juriste en haar organisatie vindt u via deze link:

http://www.wecf.eu/cms/articles/2007/05/mayak.php

Foto's uit een speciaal door WECF en Planet of Hopes georganiseerde reizende tentoonstelling zijn te vinden als bijlage bij dit persbericht. De volledige fototentoonstelling zal te zien zijn tijdens de Ministeriële Conferentie voor Milieu die van 10 tot 13 oktober plaatsvindt in Belgrado, Servië.


---

Chantal van den Bossche
Communications Officer
Women in Europe for a Common Future (WECF)
P.O. Box 13047
3507 LA Utrecht
Tel: 0031-30-231-0300
GSM: 0031-6-2812 9992
Fax: 0031-30-234-0878

---