25-10-2007: Plastic electronica met goudbolletjes
Persbericht:
Materialen die zijn opgebouwd uit plastics en metalen kunnen in de
toekomst leiden tot goed geleidende elektronica. De eerste stap
hiernaar is gezet door drs.ing. Jeroen van Herrikhuyzen uit Eindhoven.
Hij ontwierp verschillende microscopische structuren met goudbolletjes
in plastic. Van Herrikhuyzen verdedigt woensdag 31 oktober aan de
Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) zijn proefschrift over de
zelfassemblage van hybride goud-nanodeeltjes.
MP3-spelers
Voor de toepassing in elektronica is de industrie op zoek naar steeds
betere, lichtgewicht materialen die flexibel en vooral goedkoop zijn.
Plastics voldoen aan deze eisen, bijvoorbeeld in goedkope, flexibele
zonnecellen en oprolbare televisieschermen. Zo zit tegenwoordig in
ongeveer de helft van de mp3-spelers een scherm gemaakt van geleidend
plastic.
Hybride materialen
Om de eigenschappen van deze plastic elektronica verder te verbeteren
heeft Jeroen van Herrikhuyzen onderzoek gedaan naar combinaties van
het organische materiaal (plastic) met anorganische materialen,
zogenaamde hybride materialen. Deze materialen hebben de potentie om
nog beter elektriciteit te geleiden dan puur organische elektronica.
Hij ging aan de slag met goud. De hybride materialen die hij
ontwikkelde hebben een kern die bestaat uit een heel klein
(anorganisch) goudbolletje dat, afhankelijk van de grootte, is
opgebouwd uit een honderd- tot duizendtal goudatomen. Om deze
goudbolletjes zette hij vervolgens een schilletje van organische,
halfgeleidende moleculen. Zijn dissertatie is getiteld Self-Assembled
Hybrid Oligo(p-Phenylene Vinylene) Gold Nanoparticles.
Keiharde bol
Met verschillende varianten van het hybride nanodeeltje wist hij een
aantal bouwwerken met bijzondere eigenschappen te construeren. Ten
eerste slaagde hij er in om dit bouwwerk bijzonder sterk te maken, tot
een keiharde bol. Dit kan erg van pas komen bij het realiseren van
schakelingen: Van Herrikhuyzen is er in geslaagd zonder schade het
bouwwerk met een minuscuul naaldje tussen een plus- en een minpool te
positioneren. Met een kleine verandering aan het nanodeeltje kan min
of meer hetzelfde bouwwerk ook een stuk zachter worden gemaakt, zodat
het veel beter zou kunnen hechten aan vaste oppervlaktes. Dit zou
bijvoorbeeld nuttig kunnen zijn bij het maken van dunne elektronische
structuren op een flexibele display. Daarnaast wist hij van deze
hybride nanodeeltjes ook draadstructuren te maken, en grotere platte
schijven.
Technische Universiteit Eindhoven