NCRV Dokument Balanceren tussen twee polen
Rob Hof volgt neonatologen en ouders in Ziekenhuis Maastricht
Maandag 5, 12 en 19 november
22.50 uur, Nederland 2
In NCRV Dokument Balanceren tussen twee polen volgt gelauwerd
filmmaker Rob Hof de artsen, patientjes en hun ouders op de afdeling
Neonatologie van het Academisch Ziekenhuis Maastricht. Hier worden
dagelijks zware, ingrijpende beslissingen genomen. Beslissingen over
leven en dood van te vroeggeboren babyâs.
Elk jaar worden in Nederland zoân 200.000 babyâs geboren. Vierduizend
van deze kinderen komen terecht in een van de tien Neonatologische
Intensive Care Units die Nederland rijk is.
In ons land wordt een ondergrens aangehouden van 25 weken
zwangerschap. De medische wereld gaat ervan uit dat pasgeborenen die
jonger dan 25 weken zijn, als ze toch in leven worden gehouden,
uiteindelijk geen leefbaar leven hebben. Ze ontwikkelen zeer ernstige
handicaps. Deze pasgeborenen worden dan ook niet behandeld en sterven
vaak, zo humaan mogelijk, nog in de verloskamer. In 2005 hebben
neonatologen van het Universitair Medisch Centrum Groningen een
protocol is opgesteld. Dit vermeldt de zorgvuldigheidseisen waaraan
voldoen moet worden in die gevallen waarbij actieve levensbeëindiging
bij pasgeborenen overwogen wordt. De neonatologiecentra in Nederland
hebben dit protocol aanvaard.
Het protocol leidde in het buitenland tot heftige kritieken. Het
Vaticaan was furieus. Moord volgens protocol, de creatie van een
superieur ras schreeuwden de koppen op de voorpaginaâs van
buitenlandse dagbladen. De Italiaanse minister van Parlementaire Zaken
zei dat de nazi-wetten en Hitlers ideeën weer terugkwamen in Europa
via de Nederlandse euthanasiewetgeving en het debat over het
âvermoorden van kinderenâ.
De afdeling neonatologie van het Academisch Ziekenhuis Maastricht is
een van de tien neonatologiecentra in Nederland. Hier liggen onder
andere babyâs die te vroeg geboren zijn, een laag geboortegewicht
hebben en voedingsproblemen hebben. De afdeling telt zowel intensive,
high als medium care units. Er werken zeven, mannelijke artsen. Mark
van der Hoeven is een van deze artsen: âWe kunnen heel veel, maar heel
vaak staan we met de handen op de rug. Wel of niet een behandeling
staken, als blijkt dat de toekomst van het kind in het teken zal staan
van een blijvende zware handicap. Maar altijd in overleg met het
gehele team en de ouders. De beslissing moet gemotiveerd en eensgezind
zijn.â
Zo moeten de Maastrichtse artsen een beslissing nemen over de
behandeling van baby Nigel. Hij moet constant aan de
beademingsapparatuur liggen en zijn kansen voor de toekomst zijn niet
rooskleurig. En hoe kun je een te vroeggeborene waardig laten sterven?
Baby Luca krijgt volkomen onverwacht een ernstige hersenbloeding en
baby Donya een bacteriële infectie. Hoe gaan artsen en verplegend
personeel om met het verstrekken van, de soms vreselijke, informatie
aan de ouders?
Of het verhaal van Dice (Engels voor dobbelsteen), het te vroeggeboren
kindje van Harold en Monique. Al voor de geboorte heeft het hoofd van
de afdeling een gesprek gehad met beide ouders, waarin het zwartste
scenario ter sprake is gekomen. De kans is groot, dat Dice vroegtijdig
overlijdt of later blijvend gehandicapt zal zijn. De tweeling Yannick
en Mick is te vroeg geboren. Maar de ontwikkeling van beide kinderen
gaat niet gelijk op. Moeder Nicole werkt op een school met
gehandicapte kinderen en is bereid welke toekomst dan ook te
accepteren.
Documentairemaker Rob Hof ontving in 2006 de Zilveren Nipkow Schijf
voor zijn 13-delige documentaireserie Sporen uit het Oosten. Voor NCRV
Dokument maakte Hof onder andere Regie over eigen leven en sterven en
Uitbehandeld, maar niet opgegeven.
NCRV