Nieuw-Vlaamse Alliantie
Waarom? Daarom! (28/11/07)
De Huisarts pakt uit met het bericht dat Brussel en Wallonië nog
steeds bakken meer geld uitgeven aan klinische biologie dan
Vlaanderen. De verwoede pogingen van voormalig minister van Sociale
Zaken Frank Vandenbroucke om door middel van een aanpassing in de
ziekenhuisfinanciering deze scheeftrekking ongedaan te maken, blijken
nu dus een maat voor niets.
Maar er is meer. De permanente audit die het RIZIV uitvoerde in het
eerste semester van 2007 leerde ons nog andere zaken. Neem nu de
genetische onderzoeken. Ieper voert die het minste uit, Hoei het
meeste. In Vlaanderen liggen enkel Leuven en Halle-Vilvoorde boven het
gemiddelde, in Wallonië liggen Namen, Aarlen, Virton en Neufchateau
onder het gemiddelde. Een tweede opvallend gegeven zijn de cijfers in
verband met de dringende technische ingrepen. Ook deze liggen beneden
de taalgrens veel hoger. In Sint-Niklaas is de consumptie het laagst.
Soignies voert er de meeste uit. In Vlaanderen liggen enkel Tongeren,
Kortrijk en Oudenaarde boven het gemiddelde. Ook de cijfers die
betrekking hebben op de preventieve tandheelkunde spreken voor zich.
In Vlaanderen wordt immers veel meer aan preventieve tandheelkunde
gedaan. Enkel Tongeren en Eeklo liggen onder het gemiddelde. In
Wallonië scoren enkel Doornik en Nijvel hier goede punten.
Op het eerste zicht zijn dit geen spectaculaire cijfers. Deze drie
gevallen maken het echter nog maar eens duidelijk dat de taalgrens in
dit land in feite ook de zorggrens is. Vlaanderen legt meer dan
Wallonië de nadruk op preventie, terwijl in Wallonië de nadruk ligt op
de meer technische en duurdere curatieve geneeskunde.
De vraag naar welke geneeskunde we nu eigenlijk willen, is dan ook een
vraag die zo stilaan een antwoord moet krijgen. Vlaanderen heeft een
cultuur waarin preventie, een sterke eerstelijnszorg en thuiszorg een
grote rol spelen. Dit staat lijnrecht tegenover de Waalse
hospitalo-centrische gezondheidszorg.
Beide Gemeenschappen moeten geresponsabiliseerd worden om te zoeken
naar een optimaal systeem dat zo efficiënt mogelijk beantwoordt aan de
noden van hun eigen bevolking. De ultieme responsabilisering is in dit
geval een splitsing van de gezondheidszorg. Dan kunnen zowel
Vlaanderen als Wallonië een beleid op maat maken en er zelf de
verantwoordelijkheid voor opnemen. Liever dit, dan het mank lopende
Belgische systeem een optimaal beleid te laten verhinderen. De
patiënten kunnen er enkel beter van worden.
Auteur:
Senator
Louis Ide
Meer informatie:
Contactpersoon: Piet De Bruyn
Telefoon: 02 219 49 30
Fax: 02 217 35 10
E-post: piet.debruyn@n-va.be
Url: www.n-va.be