Kabinet kiest voor uitzichtloze aanpak Afghanistan
30 november 2007
Na een half jaar gedraal van het kabinet weten we eindelijk wat we al
wisten: Nederland zwemt in een fuik door de vechtmissie in Afghanistan te
verlengen. GroenLinks vindt dat deze missie geen oplossingen biedt voor
Afghanistan.
Nederland begeeft zich met de verlenging van deze uitzichtloze
vechtmissie in een moeras zonder einde. Wat een gemiste kans om niet
te kiezen voor een alternatieve strategie voor Afghanistan die wél
bijdraagt aan de wederopbouw van het land. Want de veiligheidssituatie
in Afghanistan is dramatisch verslechterd sinds de Navo er zijn
offensief heeft uitgebreid. De papaverproductie die de opstand
financiert, rijst de pan uit. De Taliban verspreidt haar aanwezigheid
weer door het land. Buurland Pakistan kan of wil de trainingskampen
voor nieuwe strijders niet aanpakken. De Afghaanse overheid is verlamd
door onvermogen en corruptie. En de NAVO maakt vele burgerslachtoffers
en verliest de steun van de bevolking.
De vechtmissie is ook enorm kostbaar: er gaat nog eens ruim een
miljard euro naar de oorlog zonder oplossingen. Dat is een enorme vorm
van geldverspilling, terwijl de hoofdstad Kaboel nog niet eens
elektriciteit heeft. De twintig miljoen extra voor onderwijs en zorg
steekt daar zeer schamel tegen af.
Niemand van de Navo-bondgenoten wil Nederland in dit Afghaanse
wespennest aflossen. Nederland zou na twee jaar worden afgelost, maar
volgt nu zichzelf op. Daar staan alleen enkele symbolische
splinterversterkingen uit vijf of zes verschillende landen tegenover.
Opnieuw zijn er geen duidelijke afspraken over de afbouw van de
Nederlandse aanwezigheid.
Uit niets blijkt of de regering lessen heeft getrokken uit het falen
van de aanpak tot dusverre. Business as usual in Uruzgan, lijkt de
regering te willen zeggen. Dan is zij ziende blind en horende doof
voor het dagelijkse lot van miljoenen Afghanen. Die worden immers het
hardst getroffen door het uitblijven van duurzame veiligheid,
wederopbouw, rechtvaardigheid en politieke stabiliteit.
Heel andere overwegingen spelen kennelijk een rol: de wens om tot de
offensieve kopgroep van de Navo te behoren, een trouwe bondgenoot van
Amerika te blijven, ambitieniveaus van de krijgsmacht tegemoet te
komen, en een onverminderd geloof in de oorlog tegen terrorisme. Of
blijven we in Uruzgan omdat we Afghanistan niet in de steek mogen
laten, zoals commandant der strijdkrachten Dick Berlijn suggereert?
Dat is je reinste morele chantage. Er zijn vele andere manieren om de
Afghanen niet in de steek te laten.
Alle aandacht zou uit moeten gaan naar de opbouw van het Afghaanse
leger, de politie en de rechtsstaat. Papaverhandelaren, corrupte
krijgsheren en Pakistaanse trainingskampen moeten worden aangepakt. Er
is veel geld en aandacht nodig voor zichtbare wederopbouw voor de
bevolking in de provincies. Onderhandelingen met de Taliban zijn
onontkoombaar, opdat zij de wapens neerleggen. De rol van de VN,
civiel toezicht en diplomatie dient te worden versterkt. En er moet
een eind komen aan de oorlog tegen terrorisme die in de wereld grote
verdeeldheid heeft gebracht. Dat betekent ook een einde aan de
luchtbombardementen die veel onschuldige slachtoffers maken.
In plaats daarvan kiest het kabinet voor verlenging van het
oorlogsscenario. GroenLinks is van mening dat dit scenario duurzame
vrede in Afghanistan in de weg staat. Door de focus op militaire
instrumenten raken diplomatie en wederopbouw ondergesneeuwd. De Navo
is daarmee onderdeel van het probleem in plaats van onderdeel van de
oplossing geworden. GroenLinks steunt deze missie niet en pleit voor
een alternatieve, meer civiele strategie van wederopbouw.
Mariko Peters
GroenLinks