Gemeente Rotterdam

Elk jaar sterven 10 Rotterdammers daar waar ze dachten veilig te zijn. In hun eigen huis. Een jong meisje dat door haar vader wordt doodgeslagen. Een man die door zijn partner wordt doodgeschoten. Een oudere vrouw die bezwijkt na jarenlange mishandeling door een inwonend familielid. De meeste slachtoffers krijgen hooguit een klein berichtje in de krant. Een enkele keer is er veel publiciteit.

Ook in Rotterdam zijn er gevallen van huiselijk geweld met dodelijke afloop geweest die de landelijke
pers haalden. Meestal komt al die aandacht achteraf. Te laat dus.

Huiselijk geweld is dan ook anders dan geweld op straat. Daar zijn er meestal getuigen. Mensen die zelf ingrijpen of anders de politie bellen. Thuis is dat anders. Thuis is privé. Wat thuis gebeurt, daar hebben anderen schaduwzijde. Daders hebben bijna een vrijbrief om door te gaan. En slachtoffers durven uit angst om nog meer klappen te krijgen vaak niks te zeggen. Huiselijk geweld wordt ook niet altijd gesignaleerd door zorgprofessionals en hulpverleners. Of wél gesignaleerd, maar niet altijd gemeld of snel opgevolgd.

De gemeente Rotterdam kan niet accepteren dat elk jaar 10 inwoners hun leven verliezen als gevolg van huiselijk geweld. Natuurlijk moeten de daders worden bestraft. Maar er moet meer gebeuren. En er moet eerder worden ingegrepen. Huiselijk geweld structureel aanpakken begint met weten wat er gebeurt. De stilte moet voor eens en altijd doorbroken worden. Daarom komt de gemeente Rotterdam op maandag 10 december met een nieuw initiatief voor het melden van huiselijk geweld. Kijk op: www.huiselijkgeweld.rotterdam.nl

Bron: Bestuursdienst, 07-12-2007