Partij voor de Vrijheid (PVV)
woensdag 12 december 2007
Inbreng Agema tijdens algemeen overleg over verslavingszorg.
Voor de Partij voor de Vrijheid is het gedaan met het softe
hulpverlenen en alle zoetsappige activiteiten op dit terrein.
Verslaafden horen niet thuis in het vrije verkeer van de samenleving.
Ze veroorzaken overlast, veel criminaliteit en ruïneren zichzelf en
ontwrichten niet zelden hele gezinnen. Dakloze verslaafden horen al
helemaal niet in en rond een opvangplek in een woonwijk thuis - of
zelfs recht tegenover een peuterspeelplaats in die wijk - zoals het
onzalige plan van de gemeente Hilversum om een opvangplek van de rand
van de stad naar midden in de kinderrijke woonwijk rond de Neuweg te
verplaatsen. Zotter kan het niet.
Wat betreft de Partij voor de Vrijheid moet het landelijke beleid als
volgt zijn:
1. Een verslaafde krijgt éénmaal de kans om af te kicken met behulp
van begeleiding en eventueel medicijnen op recept
(methadonverstrekking), mislukt dit dan is er nog maar één optie:
2. De verslaafde wordt uitgesloten van het vrije verkeer van de
samenleving en te werk gesteld in een Rijkswerkinrichting voor een
lange periode - zonder medicijnenverstrekking - totdat deze bewezen
heeft op eigen kracht clean te worden en te blijven en in een eigen
inkomen voorziet.
Andere smaken zijn er niet. Dat moet het landelijke beleid zijn.
Waarbij het volgende over de verstrekking van medicijnen op recept
niet uit het oog verloren mag worden:
Het kan niet zo zijn dat instellingen en huisartsen niet van elkaar
weten wie welke medicijnen en in welke hoeveelheden aan een verslaafde
voorschrijft. Een huisarts die een verslaafde bewust te veel
medicijnen voorschrijft waarna de verslaafde deze gaat doorverkopen
aan andere verslaafden, is geen knip voor de neus waard. Er moet een
zwarte lijst komen van huisartsen en instellingen die dat wel doen.
Immers, deze medicijnen worden door gewone, fatsoenlijke burgers
betaald en moeten dus geen inkomstenbron voor een verslaafde worden
waardoor zijn miserabele leefwijze alleen maar in stand gehouden
wordt. Deze verspilling moet vandaag nog stoppen, wachten op een EMD
(Elektronisch Medicatiedossier) is geen optie.
Graag een toezegging van de minister dat dit het beleid wordt en dat
deze zwarte lijst er komt. Afkicken is de enige optie en enige echte
oplossing.
Bij de inventarisatie van de aard en omvang van drugsoverlast in
Ggz-instellingen zijn de instellingen niet bij naam genoemd, maar dat
verhoudt zich niet tot het bevorderen van de keuzevrijheid van de
cliënt. Deze informatie zou juist wel beschikbaar moeten zijn. Als één
van mijn familieleden in een Ggz-instelling verbleef, zou ik dat wel
willen weten en hem of haar direct weghalen uit een instelling waar
drugsoverlast is.
"Drugsgebruik is een niet meer weg te denken verschijnsel", schrijft
Ggz-Nederland. Een misvatting van jewelste. Die Ggz-instellingen die
zich niet primair richten op verslavingszorg moeten binnenstebuiten
gekeerd worden als het gaat om drugs. Schoonvegen, de bezem erdoor,
weg met de dealers die makkelijke slachtoffers zoeken en zet desnoods
dagelijks drugshonden in, want het kan en mag niet zo zijn dat ouders
of familie die de zorg voor een geliefde toevertrouwen aan een
instelling zich terecht ernstig zorgen moeten maken of hun geliefde
met psychiatrische aandoeningen tijdens de behandeling verslaafd wordt
door invloed van andere verslaafden in de instelling. Dat kan beslist
niet.
Tweede termijn
Ik dank de minister voor zijn beantwoording al stelt deze me wel
teleur. Mijn voorstel zoals ik verwoordde in eerste termijn is volgens
mij precies zoals het verslavingsbeleid moet zijn. De verslaving moet
uit de verslaafde, uit de instelling en uit de samenleving. Houdt een
overheid een verslaving in stand dan wordt diezelfde overheid
medeverantwoordelijk.
Ik vraag de minister nogmaals om een zwarte lijst te maken van
huisartsen die te veel medicatie verstrekken aan verslaafden. Hierdoor
ontstaat er een handel tussen verslaafden en ook moet er een einde
komen aan de mogelijkheid dat verslaafden bijvoorbeeld eerst
medicijnen voorgeschreven krijgt door een huisarts en daarna bij een
instelling nogmaals.
Ook vraag ik de minister nogmaals om de informatie over drugsoverlast
in Ggz-instellingen wel openbaar te maken. Als een familielid van mij
in een instelling met veel drugsoverlast opgenomen is, zou ik hem of
haar daar direct weghalen, dat is de openheid waar een betrouwbare
overheid voor moet staan (kiesbeter.nl).
Daarbij gaarne nog een reactie op het voornemen van de gemeente
Hilversum om een opvangplek voor verslaafden middenin een woonwijk
tegenover een peuterspeelplaats te openen.
____________________