Mensen een duwtje geven zodat ze de kracht in zichzelf kunnen
aanspreken om uit de armoede te komen. Daar draait het om, volgens
veel sprekers op de conferentie Armoedebestrijding en
Schuldhulpverlening, donderdag 14 februari in de Rotterdamse
Citrusveiling.
Wethouder Kriens
Jarenlang dacht de overheid dat een goede uitkering de beste
bescherming was tegen armoede, zei staatssecretaris Aboutaleb. Maar
een uitkering kan een soort gevangenis worden. De beste bescherming is
investeren in de toekomst. Je moet proberen om die periode in de
uitkering zo kort mogelijk te maken.
Wethouder Kriens wijst erop dat kinderen niet de dupe mogen worden: We
moeten er alles aan doen om te zorgen dat armoede niet van generatie
op generatie wordt overgedragen. Tegelijk kunnen kinderen juist de
motivatie zijn voor ouders om echt iets aan hun situatie te willen
veranderen. Wij kunnen ze daarbij ondersteunen.
De sprekers kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat voor het
bestrijden van armoede drie ds belangrijk zijn: daadkracht, draagvlak
en doorzettingsvermogen. Een driedimensionale aanpak dus van het
veelkoppige monster dat armoede heet, zo vatte dagvoorzitter Lodewijk
de Waal het snedig samen.
Subculturen van armoede
Armoede is een veelkoppig monster omdat het pas écht een probleem is
als het samengaat met andere problemen. Bijvoorbeeld problemen met de
kinderen, met verslaving, psychische problemen of relatieproblemen.
Het is ook vooral de combinatie van problemen die maakt dat armoede op
een volgende generatie wordt overgedragen. Dat blijkt uit een
onderzoek van de Sociaal-Wetenschappelijke Afdeling. Fred Reelick
presenteerde de uitkomsten van het onderzoek. Hij zei onder meer dat
het bestaan van een armoedecultuur niet waarschijnlijk is. Of
eigenlijk is het zo dat dé armoedecultuur niet bestaat. Want
subculturen van armoede zijn er misschien wél.
Stabiliseren
Eerder die ochtend had Yvonne Frank, directeur Maatschappelijke
Ontwikkeling, de dag geopend met de resultaten die SoZaWe de afgelopen
tijd behaald heeft op het gebied van armoedebestrijding en
schuldhulpverlening. Ze liet daarbij ook zien dat je in veel situaties
mensen niet meteen aan het werk kunt sturen. Als je arm bent, in de
schulden zit en nog meer problemen hebt, is prioriteit één om de
situatie te stabiliseren.
Dat bleek ook al uit het filmpje waarmee de dag was begonnen. Daarin
vertelt een alleenstaande moeder met drie kinderen hoe ze in de
financiële problemen is geraakt. Haar oudste zoon is verstandelijk
gehandicapt en ondanks zijn puberleeftijd nog niet zindelijk. Door de
dagelijkse zorg voor hem is het voor zijn moeder onmogelijk om te gaan
werken. Bovendien brengt zijn situatie extra kosten met zich mee.
Goede weg
Debora Fernald, lid van de Cliëntenraad van SoZaWe en deelneemster aan
de conferentie, was blij met de vertoning van de film: Daarin zie je
duidelijk dat het niet altijd aan jezelf ligt als je arm bent, dat het
ook aan de omstandigheden kan liggen. Ze vond het ook erg goed dat er
nu eens gewone burgers waren uitgenodigd voor de conferentie, maar wel
jammer dat er geen klantmanagers waren, die zouden zon filmpje ook
eens moeten zien. Ze vindt dat SoZaWe en de politiek op de goede weg
zijn. Er wordt echter beter geluisterd naar mensen. En ik vind het ook
goed dat er aandacht is voor mensen die geen uitkering hebben, maar
wel van weinig geld moeten rondkomen.
Anti-bureaucratie
Een speerpunt in de strijd tegen armoede is sport. Sport verbroedert
en sport zorgt voor sociale cohesie, zei Jan Markerink, voorzitter van
de deelgemeente Overschie. Waarom zouden we kinderen voor zoiets laten
betalen? Dus wij in Overschie hebben gezegd: álle kinderen mogen
gratis sporten. Geen bureaucratisch gedoe meer met formulieren
invullen over je inkomen. Wij betalen.
Ook Aboutaleb kwam met een anti-bureaucratisch punt. Per 1 januari
moet de wet ingaan waarbij, naast de twee huidige categorieën in de
WWB (de chronisch zieken en de 65-plussers), er een derde categorie
mogelijk wordt: de gezinnen met kinderen. Dan is het mogelijk ook aan
díe groep automatisch uitbetalingen te doen en zijn we af van onnodige
administratieve rompslomp.
Convenant
Aan het eind van de conferentie tekenden Aboutaleb en Kriens het
convenant Kinderen doen mee, waarin Rijk en gemeente afspraken maken
om het aantal kinderen, dat om financiële redenen niet voldoende mee
kan doen in de samenleving, met de helft te verminderen.
Daarna konden de conferentiegangers nog nuttige inlichtingen en flyers
verzamelen bij de stands van allerlei organisaties in Rotterdam die op
de een of andere manier te maken hebben met armoedebestrijding.
Bron: Sociale Zaken en Werkgelegenheid, 15-02-2008
Gemeente Rotterdam