Recent werk Rien Renema bij galerie Urbach
KUNST, 20080115 -- Rien Renema (1957) exposeert van 2 tot en met 16 maart onder de noemer Recent werk in galerie Urbach in Deventer. Renema, vooral bekend van zijn dagtekeningen (hij maakt al 17 jaar onafgebroken elke dag een tekening) stelt nu universele portretten ten toon. Tijdens de opening op 2 maart zal Renema live een doek schilderen. Joep Oosterwijk zal hem op trombone begeleiden.
Recent werk: onder die titel worden de schilderijen van Renema geëxposeerd. De doeken van Renema zijn sterk geïnspireerd door Goya, Velazquez, Delacroix en Rembrandt. Een hedendaagse schilder waarmee hij zich sterk verwant voelt is de Engelsman Lucien Freud. `De oude klassieke schilders gaan me almaar meer interesseren. Wat me vooral aanspreekt is de kwetsbaarheid van de mens die bijvoorbeeld Rembrandt maar ook Lucien Freud laten zien. De teerheid van de mens, het aandoenlijke.'
Die kwetsbaarheid is in het werk van Renema overduidelijk te zien. De portretten ogen intiem, warm, menselijk. In die zin gaat hij niet voor mooi, voor afgewerkt, voor gemaskeerd. What you see, is what you get. `We schilderen niet voor de mooiigheid', zegt hij onverbloemd. In die zin is Renema ook niet op zoek naar de buitenkant. Hij schildert dan wel portretten, gezichten, lijven, maar dat wat uit het doek naar boven komt drijven is de ziel, een kwetsbare ziel.
`In zekere zin zijn de portretten zelfportretten. Schilderen is voor mij mijn eigen kwetsbaarheid laten zien. Ik probeer tot het innerlijk door te dringen van wat ik schilder. Dat innerlijk ontstaat dan op het doek.'
Het aan het doek toevertrouwen van kwetsbare mensen spreekt Renema vooral aan doordat er zoveel echtheid uitstraalt. `Die eerlijkheid, die authenticiteit is van een grote schoonheid. Daarbij, je moet de dingen niet mooier maken dan ze zijn.' Waarmee hij niets anders impliceert dan: als je het mooier maakt dan het is, is het niet mooi meer, over the top. Teveel. Authenticiteit aan het doek toevertrouwen betekent automatisch dat de schilder op dat moment authentiek is. Renema: `Het is voor mezelf iedere keer ook weer zaak in die flow te komen. In die zin moet je ook altijd eerst even warm lopen, je warm schilderen. En dan ineens heb je het te pakken, zonder dat je er erg in hebt. Dan gaat het schilderen haast vanzelf. 't Is alsof je hand, je kwast wordt gestuurd. Dan kan de authentieke schilder authentiek werk maken. De behoefte om zo te schilderen en om te schilderen wordt almaar groter. Dat houdt ook verband met mijn eigen behoefte om nog eerlijker, nog menselijker, nog authentieker te worden.' Haastig voegt hij er aan toe: `Maar we blijven wel gewoon mens, hoor!'
`Eigenlijk wil ik al heel lang zo schilderen. Schilderen, maar ook tekenen, geven me geluk. Ik heb het gevoel steeds dichter bij mijn doel te komen in het schilderen. Het was ooit een zoeken, nu is het meer een vinden - dit is wat ik heb te vertellen. Het schilderen helpt me ook dichter bij mezelf te komen, maar ook om verdriet te verwerken. Ik heb het gevoel alsof ik in een andere dimensie ben als ik schilder. Er is aan de ene kant een innerlijke noodzaak - ik moet schilderen - maar er is ook zo ongelooflijk veel plezier. En juist die combinatie is fantastisch. Ik stond vroeger als kind te zingen als ik schilderde. Of ik hield hele verhalen tegen het doek. Heerlijk, om zo in een fantasiewereld te zijn. Hou me ten goede, dat is geen vlucht Absoluut niet. Ik heb geen enkele behoefte om me te verwijderen van de realiteit. Ik wil juist meer en meer doordringen in de werkelijkheid. En voor mij is realiteit onmiskenbaar verbonden met authenticiteit.'
Waarmee de cirkel rond is.
Galerie Urbach