Nederlandse Politiebond


NPB-TOELICHTING OP DE CAO-SITUATIE 12 MAART 2008

Ook op woensdag 12 maart 2008 hebben de gezamenlijke politiebonden hemel en aarde bewogen om alsnog tot een vergelijk met de minister van BZK te komen en een CAO af te sluiten met alleen maar winnaars. Bijna iedereen in bestuurlijk Nederland en de vakbeweging is ingeschakeld (met dank aan onder andere Agnes Jongerius voor haar inspanningen en de burgemeester van Maastricht die zich het vuur uit de sloffen heeft gelopen) om de boel de goede kant op te krijgen. Het heeft niet mogen baten. De minister heeft slechts één antwoord: ik heb genoeg gedaan, nu jullie nog.

De bonden zijn na ampel beraad tot de conclusie gekomen dat verder actievoeren voor een beter resultaat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zonder positief resultaat zal blijven. De achtergrond daarvan is dat de uitstralingseffecten naar andere sectoren voor het kabinet aanleiding zal zijn er geen euro meer bij te doen.

Over het CAO-resultaat dat er nu ligt nemen de vier politiebonden niet exact dezelfde positie in. Enerzijds is afgelopen vrijdag besloten de handen ineen te slaan, iets dat we ook zullen volhouden. Anderzijds liggen de oorspronkelijke CAO-inzetten van de bonden te ver uit elkaar om tot een eendrachtig oordeel te kunnen komen over het CAO-resultaat dat de minister wil bereiken.

De situatie is als volgt.

De NPB-inzet was een mix van een klassieke generieke looneis voor iedereen en een melange van specifieke financiële zaken zoals een zorgtoeslag, een betere vergoeding voor het draaien van avonddiensten (INCR) en piketdiensten et cetera. Daarnaast een herwaardering van de functies bij de Nederlandse politie en een herziening van het loongebouw. Tot slot nog wat kleinere immateriële zaken die weinig geld kosten (bijvoorbeeld uitbreiding adoptieverlof).

Wat biedt de minister?

* Een structurele loonstijging voor de jaren 2008, 2009 en 2010 die in de buurt komt van wat we willen, maar geen vloer en geen inflatiebeveiliging.

* Een grote hoeveelheid iincidenteel (tijdelijk) geld waar we niet om gevraagd hebben.

* Daarnaast enkele (im)materiële zaken waar we wel om gevraagd hebben.
* Functieherwaardering vanaf 2010.

Een echt noodzakelijke doorbraak op specifieke elementen (zorgtoeslag, INCR, piket, speciale toelage voor collega's op het maximumbedrag in een schaal et cetera) hebben we niet kunnen realiseren. De kroonjuwelen daarbij zijn INCR, piket en de zorgtoeslag. Van dat alles wordt structureel vrijwel niets ingevuld, uitgezonderd het verruimen van het venster van 10 uur naar 9 uur 's avonds. Met die kwesties worden de collega's niet of niet blijvend geholpen. Verbeteringen bleken uitsluitend mogelijk als die uit de normale salarisstijging zouden worden gefinancierd. Al met al voor de NPB een pakket waar door de onderhandelaars geen akkoord op kan worden gegeven.

Voor de ACP en ANPV ligt het anders. Zij hebben vooral ingezet op een generieke stijging van het inkomen. Voor nadere info moet je de sites van de ACP en ANPV raadplegen.

De VMHP heeft een vrij klassieke generieke looneis neergelegd plus enkele andere zaken met een gering kostenbeslag. Het CAO-resultaat past daarbij nog het meest.

De minister weet dat de VMHP het resultaat positief aan de achterban zal voorleggen. De ACP en ANPV zijn daartoe niet bereid, maar willen wel uitdragen dat het maximale resultaat is bereikt. Meer actie leidt niet tot een euro extra. De leden wordt de vrijheid gelaten zelf tot een oordeel te komen.

Geen positief advies
De onderhandelaars zijn van oordeel dat de NPB zijn leden geen positief advies kan geven over het voorstel van de minister. Als ook de bondsraad tot die conclusie komt, zal het bod om die reden worden afgewezen. Het hoofdbestuur en de bondsraad zullen op donderdag 13 maart 2008 bijeenkomen. De vraag of de leden opnieuw met een referendum zullen worden benaderd zal dan ongetwijfeld aan de orde komen. Aangezien het door de minister beoogde CAO-resultaat totaal niet voldoet aan de NPB-minimumeisen van december 2007, lijkt een uitgebreide ledenpeiling in dit stadium overbodig. Dat lag enkele weken geleden anders; toen werden de bonden door de bemiddelaar dringend gevraagd aan een ledenraadpleging mee te werken. Aan de andere kant kan de bondsraad natuurlijk besluiten opnieuw een referendum uit te voeren.

Informatiebijeenkomsten voor leden lijken sowieso niet echt noodzakelijk, aangezien de toevoeging van afgelopen vrijdagnacht eenvoudig uit te leggen is.

Al met al weten we dan over circa twee weken het (totaal)resultaat.

Wel of niet ondertekenen
Als het aan de onderhandelaars ligt wordt een CAO zoals thans voorgesteld niet door de NPB ondertekend. Het medeondertekenen van dit CAO-resultaat is een volkomen verkeerd signaal in de richting van de werkgever, een soort beloning van ongewenst gedrag. Bovendien zou het signaal worden afgegeven dat de grootste bond makkelijk zou zwichten voor een weigerachtige houding van de minister/kabinet om aan de specifieke eisen van de NPB tegemoet te komen. Alleen al om die reden kan de NPB niet buigen. De NPB accepteert de gevolgen daarvan, namelijk dat in de contractperiode geen betrokkenheid kan worden afgedwongen bij de uitwerking van CAO-onderdelen. Principes doen vooral zeer in lastige omstandigheden en niet als de zon schijnt!

Mocht de NPB-achterban in meerderheid beslissen dat er toch moet worden ondertekend namens de NPB, dan zal dat uiteraard gebeuren, maar niet door de NPB-onderhandelaars. Van hen mag je dat niet meer verlangen.

Wel of niet een officieel CAO-bod
De minister heeft geweigerd een officieel bod uit te brengen omdat de ACP en de ANPV niet bij voorbaat een positieve insteek wilden kiezen (van de NPB aanvaardt zij de opstelling wel). Anders gezegd: ze wil zekerheid dat een uitgebracht bod leidt tot een akkoord. Een soort beveiliging om te voorkomen dat een bod van de minister voor de tweede keer wordt afgewezen.

Om tot een bod te komen zijn er een aantal mogelijkheden.
1. De minister doet er nog wat geld bij en de bonden reageren positief. Dat gaat niet (meer) gebeuren.

2. De bonden gaan actievoeren om te bewerkstelligen dat er een bod wordt voorgelegd zonder voorwaarden vooraf. Die kans wordt zeer laag ingeschat. Dat leidt waarschijnlijk tot eenzelfde situatie als waarin we nu verkeren. Een inspanning zonder resultaat derhalve. Dat gaat ook niet (meer) gebeuren.

3. Drie bonden (ACP, ANPV en VMHP) leggen het theoretische bod van de minister op hun eigen wijze voor aan hun achterban. Als die achterbannen positief reageren, kan alsnog door de minister het bod worden uitgebracht.

Sinds afgelopen vrijdagnacht is de verhouding tussen de bonden onderling goed. Dat blijft ook zo. Leden moeten hun eigen conclusies trekken.

De minister heeft niet echt onderhandeld. Er is tot twee keer toe een dictaat gepresenteerd, nu dus echt voor de laatste keer. Zij (en het kabinet) redeneren vanuit de begroting. De inhoud is niet doorslaggevend. Mogelijke structurele verbeteringen zoals INCR, piket, zorgtoeslag et cetera zullen in die zienswijze altijd uit de eigen loonstijging moeten gefinancierd of uit (toevallige) inverdieneffecten.

Niet kan ontkend worden dat in dit CAO-resultaat heel veel geld zit, meer dan onder normale omstandigheden denkbaar is. De verdeling is echter naar de zienswijze van de NPB te veel generiek en dus onevenwichtig.

De NPB neemt met teleurstelling van deze CAO-uitkomst kennis en stelt vast dat er geen weg meer open staat om tot een voor de NPB (meer) aanvaardbaar resultaat te komen.

Hans van Duijn,
Jan Willem van de Pol

Gepubliceerd op 12 maart 2008 door Dick Harte.

Overname van dit nieuwsbericht is toegestaan, mits met bronvermelding: Nederlandse Politiebond - www.politiebond.nl ©2008.