Nederlandse Politiebond
NPB-TOELICHTING OP DE CAO-SITUATIE 12 MAART 2008
Ook op woensdag 12 maart 2008 hebben de gezamenlijke politiebonden
hemel en aarde bewogen om alsnog tot een vergelijk met de minister van
BZK te komen en een CAO af te sluiten met alleen maar winnaars. Bijna
iedereen in bestuurlijk Nederland en de vakbeweging is ingeschakeld
(met dank aan onder andere Agnes Jongerius voor haar inspanningen en
de burgemeester van Maastricht die zich het vuur uit de sloffen heeft
gelopen) om de boel de goede kant op te krijgen. Het heeft niet mogen
baten. De minister heeft slechts één antwoord: ik heb genoeg gedaan,
nu jullie nog.
De bonden zijn na ampel beraad tot de conclusie gekomen dat verder
actievoeren voor een beter resultaat met een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid zonder positief resultaat zal blijven. De
achtergrond daarvan is dat de uitstralingseffecten naar andere
sectoren voor het kabinet aanleiding zal zijn er geen euro meer bij te
doen.
Over het CAO-resultaat dat er nu ligt nemen de vier politiebonden niet
exact dezelfde positie in. Enerzijds is afgelopen vrijdag besloten de
handen ineen te slaan, iets dat we ook zullen volhouden. Anderzijds
liggen de oorspronkelijke CAO-inzetten van de bonden te ver uit elkaar
om tot een eendrachtig oordeel te kunnen komen over het CAO-resultaat
dat de minister wil bereiken.
De situatie is als volgt.
De NPB-inzet was een mix van een klassieke generieke looneis voor
iedereen en een melange van specifieke financiële zaken zoals een
zorgtoeslag, een betere vergoeding voor het draaien van avonddiensten
(INCR) en piketdiensten et cetera. Daarnaast een herwaardering van de
functies bij de Nederlandse politie en een herziening van het
loongebouw. Tot slot nog wat kleinere immateriële zaken die weinig
geld kosten (bijvoorbeeld uitbreiding adoptieverlof).
Wat biedt de minister?
* Een structurele loonstijging voor de jaren 2008, 2009 en 2010 die in
de buurt komt van wat we willen, maar geen vloer en geen
inflatiebeveiliging.
* Een grote hoeveelheid iincidenteel (tijdelijk) geld waar we niet om
gevraagd hebben.
* Daarnaast enkele (im)materiële zaken waar we wel om gevraagd hebben.
* Functieherwaardering vanaf 2010.
Een echt noodzakelijke doorbraak op specifieke elementen (zorgtoeslag,
INCR, piket, speciale toelage voor collega's op het maximumbedrag in
een schaal et cetera) hebben we niet kunnen realiseren. De
kroonjuwelen daarbij zijn INCR, piket en de zorgtoeslag. Van dat alles
wordt structureel vrijwel niets ingevuld, uitgezonderd het verruimen
van het venster van 10 uur naar 9 uur 's avonds. Met die kwesties
worden de collega's niet of niet blijvend geholpen. Verbeteringen
bleken uitsluitend mogelijk als die uit de normale salarisstijging
zouden worden gefinancierd. Al met al voor de NPB een pakket waar door
de onderhandelaars geen akkoord op kan worden gegeven.
Voor de ACP en ANPV ligt het anders. Zij hebben vooral ingezet op een
generieke stijging van het inkomen. Voor nadere info moet je de sites
van de ACP en ANPV raadplegen.
De VMHP heeft een vrij klassieke generieke looneis neergelegd plus
enkele andere zaken met een gering kostenbeslag. Het CAO-resultaat
past daarbij nog het meest.
De minister weet dat de VMHP het resultaat positief aan de achterban
zal voorleggen. De ACP en ANPV zijn daartoe niet bereid, maar willen
wel uitdragen dat het maximale resultaat is bereikt. Meer actie leidt
niet tot een euro extra. De leden wordt de vrijheid gelaten zelf tot
een oordeel te komen.
Geen positief advies
De onderhandelaars zijn van oordeel dat de NPB zijn leden geen
positief advies kan geven over het voorstel van de minister. Als ook
de bondsraad tot die conclusie komt, zal het bod om die reden worden
afgewezen. Het hoofdbestuur en de bondsraad zullen op donderdag 13
maart 2008 bijeenkomen. De vraag of de leden opnieuw met een
referendum zullen worden benaderd zal dan ongetwijfeld aan de orde
komen. Aangezien het door de minister beoogde CAO-resultaat totaal
niet voldoet aan de NPB-minimumeisen van december 2007, lijkt een
uitgebreide ledenpeiling in dit stadium overbodig. Dat lag enkele
weken geleden anders; toen werden de bonden door de bemiddelaar
dringend gevraagd aan een ledenraadpleging mee te werken. Aan de
andere kant kan de bondsraad natuurlijk besluiten opnieuw een
referendum uit te voeren.
Informatiebijeenkomsten voor leden lijken sowieso niet echt
noodzakelijk, aangezien de toevoeging van afgelopen vrijdagnacht
eenvoudig uit te leggen is.
Al met al weten we dan over circa twee weken het (totaal)resultaat.
Wel of niet ondertekenen
Als het aan de onderhandelaars ligt wordt een CAO zoals thans
voorgesteld niet door de NPB ondertekend. Het medeondertekenen van dit
CAO-resultaat is een volkomen verkeerd signaal in de richting van de
werkgever, een soort beloning van ongewenst gedrag. Bovendien zou het
signaal worden afgegeven dat de grootste bond makkelijk zou zwichten
voor een weigerachtige houding van de minister/kabinet om aan de
specifieke eisen van de NPB tegemoet te komen. Alleen al om die reden
kan de NPB niet buigen. De NPB accepteert de gevolgen daarvan,
namelijk dat in de contractperiode geen betrokkenheid kan worden
afgedwongen bij de uitwerking van CAO-onderdelen. Principes doen
vooral zeer in lastige omstandigheden en niet als de zon schijnt!
Mocht de NPB-achterban in meerderheid beslissen dat er toch moet
worden ondertekend namens de NPB, dan zal dat uiteraard gebeuren, maar
niet door de NPB-onderhandelaars. Van hen mag je dat niet meer
verlangen.
Wel of niet een officieel CAO-bod
De minister heeft geweigerd een officieel bod uit te brengen omdat de
ACP en de ANPV niet bij voorbaat een positieve insteek wilden kiezen
(van de NPB aanvaardt zij de opstelling wel). Anders gezegd: ze wil
zekerheid dat een uitgebracht bod leidt tot een akkoord. Een soort
beveiliging om te voorkomen dat een bod van de minister voor de tweede
keer wordt afgewezen.
Om tot een bod te komen zijn er een aantal mogelijkheden.
1. De minister doet er nog wat geld bij en de bonden reageren
positief. Dat gaat niet (meer) gebeuren.
2. De bonden gaan actievoeren om te bewerkstelligen dat er een bod
wordt voorgelegd zonder voorwaarden vooraf. Die kans wordt zeer laag
ingeschat. Dat leidt waarschijnlijk tot eenzelfde situatie als waarin
we nu verkeren. Een inspanning zonder resultaat derhalve. Dat gaat ook
niet (meer) gebeuren.
3. Drie bonden (ACP, ANPV en VMHP) leggen het theoretische bod van de
minister op hun eigen wijze voor aan hun achterban. Als die
achterbannen positief reageren, kan alsnog door de minister het bod
worden uitgebracht.
Sinds afgelopen vrijdagnacht is de verhouding tussen de bonden
onderling goed. Dat blijft ook zo. Leden moeten hun eigen conclusies
trekken.
De minister heeft niet echt onderhandeld. Er is tot twee keer toe een
dictaat gepresenteerd, nu dus echt voor de laatste keer. Zij (en het
kabinet) redeneren vanuit de begroting. De inhoud is niet
doorslaggevend. Mogelijke structurele verbeteringen zoals INCR, piket,
zorgtoeslag et cetera zullen in die zienswijze altijd uit de eigen
loonstijging moeten gefinancierd of uit (toevallige)
inverdieneffecten.
Niet kan ontkend worden dat in dit CAO-resultaat heel veel geld zit,
meer dan onder normale omstandigheden denkbaar is. De verdeling is
echter naar de zienswijze van de NPB te veel generiek en dus
onevenwichtig.
De NPB neemt met teleurstelling van deze CAO-uitkomst kennis en stelt
vast dat er geen weg meer open staat om tot een voor de NPB (meer)
aanvaardbaar resultaat te komen.
Hans van Duijn,
Jan Willem van de Pol
Gepubliceerd op 12 maart 2008 door Dick Harte.
Overname van dit nieuwsbericht is toegestaan, mits met bronvermelding:
Nederlandse Politiebond - www.politiebond.nl ©2008.