Artsen zonder Grenzen
foto: Per-Anders Pettersson (links) en Sven Torfinn/HH (rechts)
Projectland Democratische Republiek Congo: totale verwoesting
Officieel duurde de burgeroorlog in de Democratische Republiek Congo
(DR Congo) tot 2002, een jaar later werd een overgangsregering
geïnstalleerd. Maar voor honderdduizenden Congolezen is de tijd van
conflicten en geweld nog lang niet voorbij. Vooral in het oosten van
het immense land (grofweg ter grootte van West-Europa) laaien de
gevechten tussen regeringsleger en rebellen regelmatig op waardoor
duizenden mensen telkens op de vlucht moeten slaan. Er wordt geschat
dat er vier miljoen mensen de dood vonden sinds de burgeroorlog
uitbrak, er 400 duizend Congolese vluchtelingen zijn in het buitenland
en in het land zelf enkele miljoenen mensen op de vlucht zijn.
Amper bereikbaar
Er heerst een extreme armoede, er is een gebrek aan voedsel, onderdak
en de meest elementaire gezondheidszorg. De vergane glorie van
landhuizen uit het koloniale tijdperk die nog overeind staan vormt een
schril contrast met de levensomstandigheden van de bevolking. Jaren
van voortdurende conflicten en vernielingen hebben hun sporen
achtergelaten: het toch al zwakke gezondheidszorgsysteem is compleet
ingestort, en vooral in het oosten zijn vliegtuigen, boten en
motorfietsen soms de enige manier om bepaalde gebieden te bereiken.
Cholera, mazelen en kraambedsterfte
Voor de bevolking betekent dat zij nauwelijks medische zorg kunnen
krijgen en dat zij vaak volkomen afgesloten zijn van de rest van de
wereld. Ziekten als cholera, mazelen en aids zijn wijdverspreid en
maken veel slachtoffers onder de bevolking. Per 100.000 bevallingen
sterven 1.289 moeders in het kraambed.* Ondervoeding is een
terugkerend probleem, vooral als de mensen moeten vluchten. Een groot
probleem is verkrachting van vrouwen, kinderen en in sommige gevallen
ook mannen.
Artsen zonder Grenzen in de Democratische Republiek Congo
Wij richten ons zoveel mogelijk op de gebieden waar de bevolking het
meest kwetsbaar is, en waar weinig - soms zelfs geen andere -
hulporganisaties actief zijn. Onze teams werken voornamelijk in
gebieden in het oosten van het land. Zoals in de zuidoostelijke
provincie Katanga, waar onze medewerkers vorig jaar 29 duizend
patiënten behandelden in een kliniek in Dubie en in gezondheidsposten
in de omgeving.
In de provincies Noord-Kivu en Zuid-Kivu bijvoorbeeld, werken wij in
ziekenhuizen, klinieken, gezondheidsposten en mobiele hulpposten. In
Noord-Kivu bieden onze medewerkers sinds februari 2007 jaar medische
hulp rond de plaats Mweso, met speciale aandacht voor hulp bij
ondervoeding en slachtoffers van seksueel geweld. Voor de geweldsgolf
die eind augustus 2007 startte, voerden zij sinds februari 40.000
consulten uit.
Onze teams voeren operaties uit en behandelen mensen met ziekten als
malaria, tuberculose en hiv/aids. Wij begeleidden zwangere vrouwen
rondom de bevalling en geven hulp bij ondervoeding. Omdat geweld en
epidemieën terugkerende problemen zijn, beschikken onze teams altijd
over een noodplan en medicijnvoorraden om direct in actie te komen bij
een uitbraak van ziekten of geweld.
Oktober 2007
* Cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie