Ingezonden persbericht
Persbericht
Den Haag, 17 april 2008
Rode Kruis-vrijwilliger Loes van Overeem postuum geëerd in Amersfoort
Laan vernoemd naar Rode Kruis-vrijwilliger Tweede Wereldoorlog
Tijdens de herdenking van de overdracht van kamp Amersfoort aan het Rode Kruis op zaterdag 19 april wordt Rode Kruis-vrijwilliger Loes van Overeem geëerd. De Utrechtse gemeenten Leusden en Amersfoort hebben besloten de Appelweg (waar voormalig kamp Amersfoort aan ligt) te hernoemen in de Loes van Overeemlaan. Tijdens de herdenking zullen oud-kampgevangenen die Loes van Overeem hebben gekend het straatnaambord onthullen en er wordt stil gestaan bij de rol die van Overeem had tijdens de Duitse bezetting. Het Rode Kruis is erg trots dat deze bijzondere vrijwilliger na 63 jaar geëerd wordt voor haar inzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Loes van Overeem was al sinds 1940 vrijwilliger van het Nederlandse Rode Kruis. Vanaf 1943 was ze Hoofd van de Dienst Speciale Hulpverlening van het Rode Kruis en zette ze zich in om het lot van gevangenen te verbeteren in onder andere kamp Amersfoort en concentratiekamp Vught. Ze wist van de Duitse bezetter toestemming te krijgen gevangenen te voorzien van medische hulp en voedsel. Ook deelde ze pakketten uit in gevangenissen in Amsterdam en Rotterdam. Wekelijks zorgden smeerstations voor het besmeren en beleggen van tienduizenden boterhammen die in kisten naar de gevangenissen en kampen werden gebracht.
In april 1945 werd kamp Amersfoort overgedragen aan het Rode Kruis. Van Overeem werd kampcommandant tot de bevrijding op 5 mei. De weken tussen de overdracht van het kamp en de bevrijding waren moeilijk. Loes van Overeem moest voorkomen dat de gevangenen alsnog iets zou overkomen. De gevangen konden nog niet weg omdat dat deel van Nederland nog niet bevrijd was. Wie wel weg zou lopen, bracht niet alleen zichzelf in gevaar, maar ook anderen. Eerder waren bij de ontruiming van kamp Vught de gevangenen weggevoerd naar Duitsland of gefusilleerd.
Loes van Overeem kreeg van de gevangenen die ze hielp de bijnaam 'de witte engel'. Ze werd in 1979 voor haar werk in de oorlog onderscheiden met de prestigieuze Henri Dunant-penning van het Internationale Rode Kruis. Na de oorlog bleef ze bij het Rode Kruis werken, onder meer bij de opvang van gerepatrieerde Nederlanders uit voormalig Nederlands-Indië. Ze overleed in 1980 op 72-jarige leeftijd.
Het Nederlandse Rode Kruis
Door oorlogen of rampen raken honderdduizenden mensen het contact met hun dierbaren kwijt. Het herstellen van familiebanden en het opsporen van vermisten tijdens en na conflicten en rampen is een van de kerntaken van het Rode Kruis. In het verleden en in het heden. Tot op de dag van vandaag krijgen nabestaanden via de archieven van het Rode Kruis informatie over de lotgevallen van overledenen. Ook zoeken mensen naar informatie over hun eigen achtergrond en raadplegen wetenschappers het archief om het verleden te reconstrueren, beschrijven en verklaren.
---