Artieste Gerry kijkt terug op de Nationale Rundvee Manifestatie


Boeren en agrarisch bedrijfsleven willen best samenwerken met collega's in arme landen

ARNHEM, 20080704 -- Op de Nationale Rundvee Manifestatie 2008 in de Veemarkthallen in Utrecht mocht ik namens Agriterra aandacht vragen voor het bijzondere werk van deze club. Nederlandse boeren, organisaties en bedrijven wisselen direct kennis uit met hun collega's in ontwikkelingslanden. Lekker concreet en praktisch. Daar houdt Gerry van. Niet lullen, maar poetsen!

De NRM is natuurlijk een `vrouwenkijkdag'. Lekker vrouwen `koe-keloeren'. De top van de melkveehouderij uit de hele wereld was aanwezig om de mooiste dochters van Nederland te zien. Dus ja, ik had het niet gemakkelijk om de ogen van de boeren te winnen voor mijn exterieur. Als zakenvrouw, politica en gewoon als vrouw van middelbare leeftijd vind ik dat mijn exterieur nog goed scoort. Maar op de NRM was ik niet het enige vrouwelijke schoon van middelbare leeftijd. Gelukkig komt er steeds meer waardering voor de vrouwen in de nadagen van de reproductiefunctie. Kijk bijvoorbeeld naar de publiekstrekkers Truus 3465 en Geertje 289. Gerry heeft zich altijd ingezet voor meer duurzaamheid in de rundveesector en het zuinig omgaan met de vrouwen die we hebben. En zeker nu is dat belangrijk, want onze veestapel is aan het vergrijzen net als onze samenleving. Onderzoek van de NRS heeft dat onlangs uitgewezen en ik vind dit een goede ontwikkeling.

Maar ja, dan komen er wel weer nieuwe vraagstukken bij. Als zakenvrouw en society-mens werk ik natuurlijk veel achter de schermen. Ook in Den Haag. Daar heb ik maar eens aan de koeiebel getrokken bij die andere vrouw van middelbare leeftijd. Gerda. Gerda Verburg en Gerry kunnen namelijk samen goed door één deur. Ik heb bij Gerda gepleit voor een speciale commissie `Koe in de overgang'. Wanneer de veestapel vergrijst zullen Gerda en ik met antwoorden moeten komen waar Truus 3465 en Geertje 289 ook daadwerkelijk iets aan hebben. Waarschijnlijk gaat Gerda mij als voorzitter benoemen van die commissie. Vanuit de kamer krijgt mijn idee veel steun. Ook van Marianne Thieme, maar Marianne mag helaas niet mee doen met onze commissie, want ze is nog een beetje te jong voor zo'n moeilijk onderwerp.

Nou was ik nog in de veronderstelling dat de melkveehouderij in Nederland een groeimarkt was. Ik overwoog om mijn kapitaal te gaan beleggen in dit Nederlandse witte goud. Ik herinner me nog alle verhalen van vorig jaar dat de voedselprijzen in de hele wereld flink zouden gaan stijgen. De chinezen worden steeds meer mans en `vrouws' en gaan de melkplas in één keer opdrinken, steeds meer hectares zijn nodig voor de productie van biodiesel. De melkveehouders in Nederland zouden slapend rijk worden. Dus had ik, Gerry, voor de NRM speciaal mijn mooiste pakje aangetrokken. Ik ging ervan uit dat ik me tussen miljonairs zou bevinden. De NRM is toch een beetje de miljonairsbeurs van agrarisch Nederland had ik begrepen. Natuurlijk in samenwerking met de bank. Dat begrijp ik ook wel. Maar toch.

Door al die wilde melk-acties en blokkades van zuivelfabrieken van de afgelopen tijd ben ik nu wel flink gaan twijfelen. Moet ik mijn tonnen wel in de Nederlandse melkveehouderij gaan beleggen? En binnen de georganiseerde melkveehouderij is er ook nog zo veel verschil van mening over welke kant het uit moet. Zo zie je maar hoe moeilijk het is om als collega's samen te opereren. De wereld is er alleen maar complexer op geworden. Dan moet dat voor die boeren in ontwikkelingslanden helemaal ingewikkeld zijn.

Misschien dat ik mijn geld ga beleggen in boeren en organisaties in de armere landen. In het Wereld Paviljoen van Agriterra op de NRM ben ik geïnspireerd geraakt door wat er allemaal mogelijk is aan internationale collegialiteit. Dat Nederlandse boeren en bedrijven concreet iets kunnen doen samen met een collega of een collega-organisatie in een ontwikkelingsland. De Nederlandse boer investeert een aantal dagen, Agriterra verzorgd de inbedding in een goed doordacht project en coördineert de uitwisseling. Deze paar dagen van een Nederlandse collega kan al zo'n impact hebben op boeren en hoe boeren georganiseerd zijn in ontwikkelingslanden. En niet te vergeten, de Nederlandse boer of boerin zelf doet ook een ervaring op die een grote invloed heeft op zijn manier van denken en werken.

En Gerry begrijpt best dat de Nederlandse melkveehouder het hier ook niet gemakkelijk heeft met alle vraagstukken die er op de melkveehouders afkomen. Maar toch, dat is van een andere orde als je kijkt naar de vraagstukken daar en wat wij kunnen betekenen daar door een paar dagen ter beschikking stellen.

Nee, ik geloof dat ik mijn kapitaal dan toch maar ga beleggen in wat projecten van Agriterra. Ik doe dat ook om mijn vriendinnen uit die landen daar te steunen. Want juist vrouwen profiteren wanneer de boeren en boerinnen in ontwikkelingslanden zichzelf beter weten te organiseren. Ik zie dat ook als een stukje Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) van mijn kant. Ik wil ook mijn steentje bijdragen. En terwijl ik over de vakbeurs van de NRM liep, kijkend naar alle mooie pakken, folders en cadeaus vroeg ik mij af hoeveel van die bedrijven al eens hadden bedacht dat zij ook misschien een medewerker een week ter beschikking zouden kunnen stellen van Agriterra? Die kennis uitwisselt met een collega-organisatie in een arm land. Hoeveel van die toch redelijk rijke bedrijven op de vakbeurs doet concreets iets aan MVO?

En natuurlijk betalen wij allen belasting en doet de Nederlandse Regering namens ons al veel aan ontwikkelingssamenwerking. Maar zou er niet veel meer mogelijk zijn als bedrijven en hun medewerkers ook direct betrokken raken bij collega's in arme landen? En al pratende op de vakbeurs van de NRM met vertegenwoordigers van bedrijven en melkveehouders blijken velen het een interessant idee te vinden om zo invulling te geven aan MVO.

En waarom niet? Als je op de NRM in de ring kijkt wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is aan genetische vooruitgang en tot wat voor een prachtige resultaten dat kan leiden. Dan moeten we toch ook dat ene gen in ons allen vooruit kunnen helpen. Dat ene gen in ons, diep van binnen, dat uit is op samenwerking. Samenwerking met de naasten die we liefhebben. Maar ook samenwerking met onze omgeving, onze collega's hier en daar. Dat gen moeten we in deze moderne tijd toch ook wat sneller kunnen vermeerderen, bij onszelf en bij onze dochter- en zoongroepen. Volgens mij kunnen wij van al die werelden met nog zo veel ongelijkheid best wel iets meer één wereld maken. Gewoon lekker concreet en praktisch doen wat je kunt doen. Bijvoorbeeld via Agriterra. Gerry gaat daarvoor en u bent ook van harte welkom om dit op te pakken.

Meer informatie via www.agriterra.org en www.stemgerry.nl





Ingezonden persbericht