Woonbond
09-07-2008
Vogelaars wijkaanpak leidt tot waterbedeffecten
De kans op waterbedeffecten is levensgroot als de wijkaanpak beperkt
blijft tot de 40 krachtwijken van minister Ella Vogelaar (WWI). Er is
veel te weinig aandacht voor andere (potentiële) probleemwijken. Dit
concludeert onderzoeksinstituut Nicis in zijn studie Na de sloop. We
moeten van veertig wijken naar veertig steden, zo concludeert prof.
dr. Wim Hafkamp, wetenschappelijk directeur van Nicis. Een krachtige
voortzetting van het Grotestedenbeleid na 2009 is dan ook hard nodig.
In de Volkskrant van 9 juli zegt hij echter niets te zien in
grootschalige sloop in wijken om concentraties van problemen 'te
verdunnen'. 'Daar geloven wij dus niet in. Voor die theorie bestaat
geen enkel bewijs. Het is enorm kostbaar en radicaal om sociale
problemen op te lossen met ruimtelijke maatregelen.'
In Den Haag, Utrecht en Leiden werd in de periode 2005-2008 onderzoek
uitgevoerd naar de waterbedeffecten van gebiedsgericht stedelijk
beleid. Onderzoekers van de Universiteit Utrecht definiëren het
waterbedeffect als een gevolg van een beleidsmaatregel met een
(on)bedoelde invloed op een ander gebied dan waarvoor de
beleidsmaatregel is bedoeld.
Uit het onderzoek blijkt dat vooral de laagopgeleide bewoners, die
vanwege sloop moeten verhuizen, terechtkomen in vaak aangrenzende -
wijken die sterk lijken op de wijk waar zij woonden. Verder verhuisden
allochtonen vaker dan autochtonen naar wijken met een hoger percentage
allochtonen. Volgens de onderzoekers is er duidelijk sprake van
waterbedeffecten. Er is reden tot zorg, zo stellen de onderzoekers.
Hafkamp: Dit land telt bijna tweehonderd wijken die nodig in de
revisie moeten. Het nieuwe stedenbeleid zou moeten bestaan uit een
wijkenfonds met daarin voldoende middelen om ál die wijken aan te
pakken. Dat is een proces van lange adem. Niet alleen de rijksoverheid
zou moeten investeren, maar ook de steden zelf, evenals
maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven.