Makkers Unlimited


Kamerlid Vendrik: Venijn zit in de staart

Tweede Kamerlid Kees Vendrik van GroenLinks ging dinsdag 19 augustus op vervoersexpeditie met Makkers Unlimited. Zijn ervaren en kundige begeleider was Dan Blokker. De taxiritten in en rond Amsterdam leken wonder boven wonder goed te gaan. Het reisgezelschap arriveerde op tijd bij de verschillende afspraken. Tot de laatste rit naar Dan's huis...

Dan Blokker & Kees Vendrik voor taxibus tegen dreigende achtergrond

Dan Blokker & Kees Vendrik voor taxibus tegen dreigende achtergrond foto Roel van Lanen

Van Averhorn naar Amsterdam
De expeditiedag begon voor Kees Vendrik vlak bij huis. Hij had samen met de Amsterdamse Dan Blokker een afspraak met een bewoonster van woonvorm Kolblij in Averhorn. Van daaruit reisden de heren met Valys naar Amsterdam. In Amsterdam sloot een undercoverjournalist van het Parool zich aan bij de tocht. Met gebruik van het Stadsmobiel (Regiotaxi) bezocht dit gezelschap enkele gebruikers van verschillende taxisystemen.

Gesprek in bibliotheek
De voorlaatste etappe was de reis naar de nieuwe en slecht toegankelijke Centrale Bibliotheek. Daar spraken ze met Amsterdamse belangenbehartigers van het SGOA. Bij alle afspraken die dag, waren steeds weer vergelijkbare verhalen naar boven gekomen: lange wachttijden, onbegrip en veel onzekerheid. De mensen van SGOA legden uit dat er eigenlijk een systeem zou moeten komen dat veel meer is afgestemd op de persoonlijke behoefte en leefomstandigheden van de gebruiker. Op naar een PGB voor mobiliteit?

Gevaarlijk vervoer
Maar met de finish in zicht liep het vervoer toen toch fout. De taxi had niet het juiste materiaal bij om de rolstoel van Dan vast te zetten. Kees, Dan en de meereizende journalist besloten om niet een uur te wachten op de volgende taxi. Met de tram gingen ze naar huis.

Vragen

1. Sterk
Wat was het meest positief dat u vandaag hebt gezien? Waar kunnen we met z'n allen trots op zijn of waarin kwam één persoon op een bijzondere manier voor het voetlicht?

"Het meest positieve dat ik vandaag gezien heb was mijn reisleider, Dan Blokker. Met humor en licht in zijn ogen slaat hij zich een weg door het leven, dat het hem niet makkelijk heeft gemaakt. Met toewijding en precisie heeft hij mij deze dag laten zien hoe het aanvullend openbaar vervoer in de praktijk uitpakt voor mensen met een beperking. Hij heeft een perfecte expeditie georganiseerd en ik ben hem daar zeer dankbaar voor.

Tijd en zekerheid zijn cruciale factoren. Dan en andere mensen die ik vandaag heb ontmoet willen vooruit in het leven. Studeren, werken, afspraken met zakelijke relaties of geliefden, enzovoorts. Daarvoor is punctueel en snel vervoer nodig. En dat weten we niet goed (genoeg) te organiseren in Nederland. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn en dat is het niet. Met als gevolg dat elke afspraak buiten de deur onzeker wordt, studies op de tocht komen te staan, werk en alle verplichtingen die daarbij horen onder druk komen te staan. Vreemd voor een land dat graag iedereen naar vermogen aan de slag ziet gaan. Onaanvaardbaar als we maatschappelijke participatie van allen hoog in het vaandel hebben."
2. Zwak
Wat was de meest negatieve ervaring vandaag? Wat moet echt verbeterd worden?

"De meest negatieve ervaring viel te beleven aan het slot van de dag. Op weg van de Openbare Bibliotheek - een prachtig nieuw gebouw bij Amsterdam CS - naar het huis van Dan Blokker bleek de Connexxion bus niet over de noodzakelijke riemen te beschikken om Dan met zijn rolstoel veilig vast te zetten. `Dan kan ik u niet meenemen', luidde het oordeel van de chauffeur. `Ik kan wel een andere bus bellen, maar dat duurt gauw anderhalf uur'. Tja. Daar sta je dan. En dit blijkt vaker voor te komen. Een wel heel wrang voorbeeld van de wijze waarop het aanvullend openbaar vervoer in de praktijk rammelt en of gewoon niet doet wat het moet doen. Dan reageerde uiterst kalm: `Kom, we nemen de tram.' "
3. Nieuws
Wat was het meest opvallende, opmerkelijke dat u mee maakte? Wat had u niet verwacht en waarvan vindt u dat iedereen het wel zou moeten weten?

"Ik ben een groentje op dit gebied, ken wel de politieke discussie over aanvullend openbaar vervoer van een afstand, maar niet de praktijk van alledag. Wat ik mij niet goed realiseerde, was het `gedoe'. Je bent overgeleverd aan anderen. Elke afspraak buiten de deur is een onderneming. Ergens op tijd verschijnen is een kunst. Vaak moet er eindeloos worden gewacht en wordt er (fors) omgereden. Kleine onhandigheden in het systeem kunnen grote gevolgen hebben. Zoals de pas van Stadsmobiel die eerst door de scanner moet, voordat de chauffeur iemand mag helpen om de deur uit te komen. Maar om die pas door de scanner te halen, moet je de deur al uit zijn.
Dat alles heeft grote impact op het dagelijks leven. Ik heb gehoord dat veel mensen die aangewezen zijn op het aanvullend openbaar vervoer de deur liever niet meer uitgaan en afspraken mijden. Hoezeer de chauffeurs ook hun best doen. Het risico dat er (weer) iets fout gaat is groot en de stress en het gedoe zijn vervelend.
Mensen met een beperking zoeken waar mogelijk een eigen uitweg en proberen weer baas te worden over hun eigen tijd door bijvoorbeeld zelf een aangepaste auto aan te schaffen of een Canta te regelen. Daar ligt een belangrijke les voor de lokale en landelijke politiek, dunkt me. Geef mensen zoveel mogelijk zelf de (financiële) ruimte hun eigen vervoer te regelen. En organiseer voor mensen die niet anders kunnen, perfect aangepast openbaar vervoer. Simpel, snel, eenvoudig en op tijd. Dat moet toch kunnen in een land als Nederland?"