Makkers Unlimited
Kamerlid Vendrik: Venijn zit in de staart
Tweede Kamerlid Kees Vendrik van GroenLinks ging dinsdag 19 augustus
op vervoersexpeditie met Makkers Unlimited. Zijn ervaren en kundige
begeleider was Dan Blokker. De taxiritten in en rond Amsterdam leken
wonder boven wonder goed te gaan. Het reisgezelschap arriveerde op
tijd bij de verschillende afspraken. Tot de laatste rit naar Dan's
huis...
Dan Blokker & Kees Vendrik voor taxibus tegen dreigende achtergrond
Dan Blokker & Kees Vendrik voor taxibus tegen dreigende achtergrond
foto Roel van Lanen
Van Averhorn naar Amsterdam
De expeditiedag begon voor Kees Vendrik vlak bij huis. Hij had samen
met de Amsterdamse Dan Blokker een afspraak met een bewoonster van
woonvorm Kolblij in Averhorn. Van daaruit reisden de heren met Valys
naar Amsterdam. In Amsterdam sloot een undercoverjournalist van het
Parool zich aan bij de tocht. Met gebruik van het Stadsmobiel
(Regiotaxi) bezocht dit gezelschap enkele gebruikers van verschillende
taxisystemen.
Gesprek in bibliotheek
De voorlaatste etappe was de reis naar de nieuwe en slecht
toegankelijke Centrale Bibliotheek. Daar spraken ze met Amsterdamse
belangenbehartigers van het SGOA. Bij alle afspraken die dag, waren
steeds weer vergelijkbare verhalen naar boven gekomen: lange
wachttijden, onbegrip en veel onzekerheid. De mensen van SGOA legden
uit dat er eigenlijk een systeem zou moeten komen dat veel meer is
afgestemd op de persoonlijke behoefte en leefomstandigheden van de
gebruiker. Op naar een PGB voor mobiliteit?
Gevaarlijk vervoer
Maar met de finish in zicht liep het vervoer toen toch fout. De taxi
had niet het juiste materiaal bij om de rolstoel van Dan vast te
zetten. Kees, Dan en de meereizende journalist besloten om niet een
uur te wachten op de volgende taxi. Met de tram gingen ze naar huis.
Vragen
1. Sterk
Wat was het meest positief dat u vandaag hebt gezien? Waar kunnen
we met z'n allen trots op zijn of waarin kwam één persoon op een
bijzondere manier voor het voetlicht?
"Het meest positieve dat ik vandaag gezien heb was mijn
reisleider, Dan Blokker. Met humor en licht in zijn ogen slaat hij
zich een weg door het leven, dat het hem niet makkelijk heeft
gemaakt. Met toewijding en precisie heeft hij mij deze dag laten
zien hoe het aanvullend openbaar vervoer in de praktijk uitpakt
voor mensen met een beperking. Hij heeft een perfecte expeditie
georganiseerd en ik ben hem daar zeer dankbaar voor.
Tijd en zekerheid zijn cruciale factoren. Dan en andere mensen die
ik vandaag heb ontmoet willen vooruit in het leven. Studeren,
werken, afspraken met zakelijke relaties of geliefden, enzovoorts.
Daarvoor is punctueel en snel vervoer nodig. En dat weten we niet
goed (genoeg) te organiseren in Nederland. Het zou vanzelfsprekend
moeten zijn en dat is het niet. Met als gevolg dat elke afspraak
buiten de deur onzeker wordt, studies op de tocht komen te staan,
werk en alle verplichtingen die daarbij horen onder druk komen te
staan. Vreemd voor een land dat graag iedereen naar vermogen aan
de slag ziet gaan. Onaanvaardbaar als we maatschappelijke
participatie van allen hoog in het vaandel hebben."
2. Zwak
Wat was de meest negatieve ervaring vandaag? Wat moet echt
verbeterd worden?
"De meest negatieve ervaring viel te beleven aan het slot van de
dag. Op weg van de Openbare Bibliotheek - een prachtig nieuw
gebouw bij Amsterdam CS - naar het huis van Dan Blokker bleek de
Connexxion bus niet over de noodzakelijke riemen te beschikken om
Dan met zijn rolstoel veilig vast te zetten. `Dan kan ik u niet
meenemen', luidde het oordeel van de chauffeur. `Ik kan wel een
andere bus bellen, maar dat duurt gauw anderhalf uur'.
Tja. Daar sta je dan. En dit blijkt vaker voor te komen. Een wel
heel wrang voorbeeld van de wijze waarop het aanvullend openbaar
vervoer in de praktijk rammelt en of gewoon niet doet wat het moet
doen. Dan reageerde uiterst kalm: `Kom, we nemen de tram.' "
3. Nieuws
Wat was het meest opvallende, opmerkelijke dat u mee maakte? Wat
had u niet verwacht en waarvan vindt u dat iedereen het wel zou
moeten weten?
"Ik ben een groentje op dit gebied, ken wel de politieke discussie
over aanvullend openbaar vervoer van een afstand, maar niet de
praktijk van alledag. Wat ik mij niet goed realiseerde, was het
`gedoe'. Je bent overgeleverd aan anderen. Elke afspraak buiten de
deur is een onderneming. Ergens op tijd verschijnen is een kunst.
Vaak moet er eindeloos worden gewacht en wordt er (fors)
omgereden. Kleine onhandigheden in het systeem kunnen grote
gevolgen hebben. Zoals de pas van Stadsmobiel die eerst door de
scanner moet, voordat de chauffeur iemand mag helpen om de deur
uit te komen. Maar om die pas door de scanner te halen, moet je de
deur al uit zijn.
Dat alles heeft grote impact op het dagelijks leven. Ik heb
gehoord dat veel mensen die aangewezen zijn op het aanvullend
openbaar vervoer de deur liever niet meer uitgaan en afspraken
mijden. Hoezeer de chauffeurs ook hun best doen. Het risico dat er
(weer) iets fout gaat is groot en de stress en het gedoe zijn
vervelend.
Mensen met een beperking zoeken waar mogelijk een eigen uitweg en
proberen weer baas te worden over hun eigen tijd door bijvoorbeeld
zelf een aangepaste auto aan te schaffen of een Canta te regelen.
Daar ligt een belangrijke les voor de lokale en landelijke
politiek, dunkt me. Geef mensen zoveel mogelijk zelf de
(financiële) ruimte hun eigen vervoer te regelen. En organiseer
voor mensen die niet anders kunnen, perfect aangepast openbaar
vervoer. Simpel, snel, eenvoudig en op tijd. Dat moet toch kunnen
in een land als Nederland?"