Artsen zonder Grenzen


De beperkte wapenstilstand in Gaza heeft niets veranderd Jessica Pourraz, veldcoördinator van Artsen zonder Grenzen in de Gazastrook, ziet geen verandering in de toestand daar sinds het instellen van een staakt-het-vuren voor 3 uur per dag. Pourraz berichtte op 7 januari per telefoon over de situatie in Gazastrook. De onveiligheid voor hulpverleners was nog te groot om hulp te kunnen bieden aan de bevolking, die nergens heen kan vluchten.

`Het is nog steeds extreem gevaarlijk om op pad te gaan, omdat de bombardementen maar niet ophouden. Ambulances hebben geen toestemming om achter de tanklinies gewonden op te halen. De meeste mensen die het ziekenhuis weten te bereiken, zijn zwaargewond. Anderen wachten thuis tot de gevechten stoppen en ze hulp kunnen zoeken.'

`Het beperkte staakt-het-vuren van drie uur per dag heeft niets veranderd. Het geldt alleen voor Gaza-stad, niet voor de buitenwijken. De tanks zijn weer terug in die gebieden, inclusief de wijken Beit Lahia, Sijaya en Zeïtoun. Daar vallen de grootste aantallen gewonden. Vergis je niet - het staakt-het-vuren maakt het voor humanitaire hulpverleners niet makkelijker om hun werk te doen of voor de mensen om het ziekenhuis te bereiken. We zitten met een team in Gaza, midden tussen de gebeurtenissen, maar we kunnen geen patiënten bereiken en ons werk niet goed doen. Wij moeten gewonden kunnen bereiken en gewonden moeten ziekenhuizen kunnen bereiken. We moeten voorraden kunnen aanvoeren. Die zijn nu erg beperkt, omdat de vrachtwagens niet kunnen rijden.'

Specifieke tekorten
`We brengen medische voorraden naar ziekenhuizen. Onze medische staf behandelt veel gewonden en zieken thuis, omdat het te gevaarlijk is je ver te verplaatsen. De ziekenhuizen werken en hebben competent personeel, maar er is wel een gebrek aan gespecialiseerde chirurgen.' `Tussen 27 december en 5 januari zijn in het Shifa ziekenhuis meer dan 300 grote operaties uitgevoerd. Het ging daarbij voornamelijk om amputaties, meervoudige verwondingen, operaties aan de schedel en inwendig onderzoek in de buik, allemaal moeilijke operaties.' `Een team van Artsen zonder Grenzen met een vaatchirurg zal binnenkort aankomen - als het toegang kan krijgen. Dat specialisme is cruciaal als er patiënten zijn die hevig bloeden. Er is te weinig capaciteit op de intensive care, maar we proberen opblaasbare tenten aan te voeren, zodat we een extra intensive care unit en twee operatiekamers kunnen inrichten. Als het ons lukt dat materiaal binnen te brengen, hebben we alles wat nodig is om hier medische hulp te bieden.'

Een humanitair drama
`Voor onze ogen speelt zich een humanitair drama af. Meestal als een land in oorlog is, vluchten de mensen. Maar in Gaza kunnen de mensen nergens naartoe. Daarbij komt dat het de hoogste bevolkingsdichtheid ter wereld heeft. Mensen leven voortdurend in angst en willen maar één ding: dat dit stopt. Ze kunnen niet slapen. Elke keer als je naar bed gaat, weet je niet of je huis er `s morgens nog zal staan. Veel families hebben hun toevlucht gezocht in scholen, omdat de tanks naderen, of omdat hun huis helemaal vernield is. Maar er is geen veilig toevluchtsoord meer in Gaza. De bombardementen houden maar niet op en er is geen elektriciteit. De ziekenhuizen draaien op generatoren.'

Gebrek aan voedsel
`Er is ook gebrek aan voedsel. Er staan enorme rijen voor de bakkerijen. Voor de oorlog kreeg één miljoen mensen voedselhulp - op een totale bevolking van anderhalf miljoen. Inmiddels is daar de behoefte aan voedselhulp groter, maar komt er minder binnen. Vrachtwagens kunnen niet meer veilig rijden en de mensen de distributiecentra niet meer bereiken. De bevolking heeft ook drinkwater nodig en elementaire zaken als matrassen en dekens, alles wat mensen maar helpt te overleven. Het ergste is er wel hulpverleners zijn, maar dat die niets kunnen doen.'