VISwijzer promoot armoede en discrimineert verse vis
15/01/2009 10:52
Stichting WNM
NIEUWLANDE - De Nederlandse VISwijzer raadt de consument het eten van verse vis uit de Noordzee af, terwijl het indirect de invoer van geïmporteerde vis uit Vietnam stimuleert, die daar met behulp van afval en hongerlonen wordt geproduceerd. De Franse VISwijzer adviseert juist zoveel mogelijk vers aangevoerde vis te consumeren en staat kritisch tegenover importvis.
Die opmerkelijke conclusie trekt bioloog R. Boddeke in het blad Visserijnieuws naar aanleiding van een onderzoek naar de Franse en Nederlandse VISwijzer. Het verschil in benadering in de twee landen is volgens hem groot.
Een Fransman eet gemiddeld 34 kilo vis per jaar, een Nederlander slechts 3,4 kilo. In Frankrijk neemt verse vis een centrale plaats in de supermarkten in, staat er een vakman of -vrouw naast om de consument te adviseren, schoon te maken of panklaar te maken. Franse kustvissers staan in hoog aanzien en de kusten van Normandië en Bretagne trekken veel toeristen die afkomen op de plaatselijk aangevoerde vis. De Frans VISwijzer raadt het eten van de bedreigde blauwvintonijn af, maar raadt de witte tonijn die dicht bij huis wordt gevangen aan. De kabeljauw uit de Atlantische Oceaan is taboe, maar die uit het Kanaal niet. Zeebaars uit verre wateren staat op de rode lijst, maar die uit de eigen kustwateren wordt aangeraden. Hetzelfde geldt voor tong.
In Nederland doet de VISwijzer precies het tegenovergestelde. Die adviseert de consument geen verse vis uit de Noordzee, zoals schol, tong, kabeljauw, tarbot of zeeduivel, te kopen. Dit tot grote boosheid van de visserijsector, die de door Brussel verhoogde vangstquota ziet als een bewijs dat het juist goed gaat met die vissoorten.
Het wordt volgens Boddeke nog erger als milieuorganisaties supermarkten met de VISwijzer benaderen en hen verzoeken geen verse zeevis te verkopen. Volgens de bioloog gaan supermarkten hier gretig op in omdat verse vis voor de branche een moeilijk artikel is dat in kwantiteit en kwaliteit varieert en omdat het hen aan vakkennis over het schoonmaken of prepareren ontbreekt. Daarom laten ze liever diepgevroren vis uit Vietnam invoeren.
In het bijzonder gaat het om Pangasius-soorten, vis die voor twee euro per kilo wordt ingekocht en met een flinke winstmarge verkocht kan worden. Deze tropische meervallen worden in Vietnam echter gevoed met dierlijk afval en het personeel bij de kwekerijen verdient omgerekend zo'n 25 euro per maand en is straatarm. Boddeke adviseert de stichting Max Havelaar deze situatie eens door te lichten. Tot die tijd is het volgens hem beter deze vis in de supermarkt niet te kopen.
Boddeke is adviseur van de Stichting Wetenschappelijk Natuur en Milieubeleid, die met diverse rapporten heeft aangetoond dat de Nederlandse visserij duurzaam is en geen schadelijke rol speelt bij de achteruitgang van de visstand. De stichting dringt er dan ook bij natuur- en milieuorganisaties op aan hun blik te richten op andere schadelijke effecten voor de visstand zoals de afgenomen fosfaatconcentraties in het kustwater en de mogelijke invloed van oestrogene stoffen.
http://www.swnm.nl