Ingezonden persbericht


Persbericht 2 december 2008

Muziektheater Transparant & Le Concert d'Astrée
(after) The Fairy Queen

In januari 2009 verwelkomt Nederland de internationale barokopera (after) The Fairy Queen (in Groningen, Amsterdam, Utrecht en Maastricht).

Het beroemde stuk van Henry Purcell The Fairy Queen is een bewerking van Shakespeares Midzomernachtsdroom naar een operasetting: liederen en dansen werden toegevoegd, alle facetten van theater werden bespeeld. Het blijspel speelt zich af in een bos waar Oberon en Titania heersen. Vier jonge geliefden dwalen er rond in het bos, op zoek naar elkaar en naar zichzelf, overweldigd door lust en speelbal van Puck, Oberons knecht.

Op uitnodiging van Opéra de Lille creëren het Franse Le Concert d'Astrée (alternerend onder leiding van Emmanuelle Haïm en Jonathan Cohen) en de Vlaamse regisseur Wouter Van Looy nu (after) The Fairy Queen. Zij kozen niet voor een historische reconstructie van Purcells' werk. Ze maken een nieuwe voorstelling, die het publiek meesleept naar een caleidoscopisch geheel van beelden en taferelen. Als een droom die refereert naar de wereld van Shakespeare en gedragen wordt door de muziek die Purcell daarvoor schreef. Aan het publiek om de cirkel te sluiten, de fragmenten met elkaar te verbinden, het verhaal achter de beelden te ontdekken. Om deze wereld te creëren nodigde de regisseur een choreografe en vier dansers uit; hun bewegende lichamen geven de fysieke uitdrukking aan het vocale werk van de solisten. Intrigerende sculpturen van Freija Van Esbroeck roepen een droomwereld op en confronteren de personages met het surreële. De vier geliefden vechten met de realiteit en vluchten, ze komen in een droomwereld waar ze met hun eigen verlangens en angsten worden geconfronteerd. Uiteindelijk keren ze gelouterd terug in de realiteit.

Nederlandse tournee:
Groningen - Stadsschouwburg - 17.01.09 - +31 50 368 03 68 Amsterdam - Stadsschouwburg - 19.01.09 - +31 20 624 23 11 Utrecht - Stadsschouwburg - 20.01.09 - +31 30 230 30 23 Maastricht - Theater aan het Vrijthof - 21.01.09 - +31 43 350 55 44

Een coproductie van Opéra de Lille, Muziektheater Transparant, la Clef des Chants/Région Nord-Pas de Calais, Opéra de Dijon.
---

Voor de redactie: Als u een van de voorstellingen in Lille (F) wilt bijwonen op 16, 17 of 18 december stuurt u dan een email naar: Nele@Transparant.Be Van BAASBANK & BAGGERMAN

Keizersgracht 258, NL-1016 EV Amsterdam, The Netherlands

T +31-20-624 26 31 . F +31-20-622 78 50

www.baasbank-baggerman.nl
Voor meer informatie, beeldmateriaal en persreserveringen kunt u contact opnemen met Sylvia Weis sylvia@baasbank-baggerman.nl, tel: 020-6242631


---- --
Één warme nacht beter dan honderd gelukkige dagen
Door Wijbrand Schaap

Lille - Het staat nog heel dichtbij ons: het gevoel van Henry Purcell. De componist die exact 350 jaar geleden op 36-jarige leeftijd stierf heeft een paar van de mooiste liederen ooit geschreven. De aria 'When I am Laid in Earth' uit Dido's sterfscène, bijvoorbeeld, waarmee zijn enige opera 'Dido en Aeneas' eindigt, is een echte klassieker. ,,En dat was het lied tijdens Purcell's leven al, vanwege die prachtige dalende baslijn," vertelt Wouter van Looy, mede-artistiek leider van het Vlaamse Muziektheater Transparant. ,,Het was zo klassiek dat hij in zijn muziek voor The Fairy Queen een soortgelijk nummer heeft geschreven, terwijl er in het verhaal eigenlijk geen aanleiding voor was." Wouter van Looy kent Purcells werk goed. Een paar jaar geleden, in 2004, regisseerde hij een bewerking van Dido en Aeneas. Nu heeft hij net de laatste hand gelegd aan een regie van (after) The Fairy Queen, een bewerking van het stuk dat Purcell schreef op basis van Shakespeare's Midzomernachtsdroom. Al moeten we dat stuk 'The Fairy Queen' niet zien als een echte bewerking, benadrukt Van Looy: ,,Als er al een verhaal in zit, is dat nauwelijks van belang. The Fairy Queen was een Masque, en zulke Masques waren enorme spektakels, die nu eigenlijk met niets meer te vergelijken zijn."

Hoewel? We zouden het kunnen vergelijken met een themafeest, zoals nu Sensation White is: een enorm stadion, heel veel muziek, vuurwerk en licht. Purcell gebruikte voor zijn spektakel dus Shakespeare's Midzomernachtsdroom: de komedie waarin vier verliefde jongeren een bos in vluchten uit angst voor een gedwongen huwelijk en daar in de luren worden gelegd door elfen met een eigen wil. Muziektheater Transparant heeft in opdracht van de Opéra de Lille van '(after) The Fairy Queen' geen grootschalig spektakel gemaakt. Samen met Emmanuelle Haïm's ensemble Le Concert d' Astrée en de Mexicaanse choreografe Vivian Cruz die vier moderne dansers uit haar land heeft meegebracht is het eerder een verstilde, intieme voorstelling geworden.

Voor Wouter van Looy betekent deze (after) The Fairy Queen een nieuwe stap in zijn carrière. De voorstellingen, die hij tot nu toe voor Transparant maakte zijn vooral bekend als toegankelijke jongerenvoorstellingen. De moderne instrumenten van Dido uit 2004 ontbreken, al klinkt er wel op zeker moment een didgeridoo, en dat instrument kon Purcell in 1692 nog niet kennen. ,,Dit stuk is een verzameling van stemmingen en gevoelens," licht Van Looy zijn keuze toe: ,,Die moet je op een andere manier ensceneren. Er zijn geen herkenbare personages. De zangers hebben geen vaste rol en de dansers geven daar op hun eigen manier weer invulling aan."

In een decor dat verandert van een grote stad in een gestileerd bos en weer terug beleven we met de zangers en dansers een droom onder het motto: 'één warme nacht is beter dan honderd gelukkige dagen'. Het huwelijk, waarmee de voorstelling eindigt, is minder vrolijk dan Purcell dat wellicht bedoeld zou hebben. ,,Het huwelijk is een instituut: een maatschappelijke afspraak die niets met passie en verliefdheid te maken heeft." Zo verklaart Van Looy zijn keuze om de bruidskleding aan het eind van de voorstelling meer als een harnas dan als feestkleding te laten zien. En wanneer de stad zich weer om de getrouwde stellen sluit, zien we de eerste echtelijke twisten alweer ontstaan. Dan is het toch tijd voor een droevig liedje op een bruiloft, zoals Purcell dat zelf al schreef.


---- --