Duizenden vrouwen kunnen weer een gewoon leven krijgen


Gaynor Morgan ontwierp samen met moeder Carole Een hulpmiddel tegen tressIncontinentie

OOSTENDE, 20090126 -- StressIncontinentie of ongewild urineverlies bij inspanningen, komt voor bij veel vrouwen en verpest grondig hun intiem en sociaal leven. Dat ervoer Gaynor Morgan toen haar moeder Carole daar bijna aan onderdoor ging. De twee vrouwen vonden echter een oplossing die nu ook miljoenen andere vrouwen kan helpen: Incostress, een eenvoudig hulpmiddel dat werd onderscheiden met de Golden Medal Award van de Britse Inventors Show en vanaf nu ook in België verkrijgbaar is. Door vrouwen ontworpen voor vrouwen.

Veel vrouwen lijden eronder, weinigen durven er over praten en bij velen doet de aandoening behoorlijk afbreuk aan de levenskwaliteit: StressIncontinentie treft één op de vier vrouwen ouder dan 35 en volgens de statistieken stijgt dat aantal in alle leeftijdscategorieën, onder meer onder invloed van de westerse levensstijl, obesitas en zelfs het intens beoefenen van bepaalde sporten.

Carole uit het Welshe Swansea, die ondertussen is overleden, was een van die vrouwen die met StressIncontinentie te maken kreeg. Dat was tien jaar geleden. Toen was ze 52, een levendige en optimistische vrouw die van het leven genoot maar zich onder druk van de aandoening steeds meer ging isoleren. Haar dochter Gaynor, die in Oostende woont, merkte de verandering op en maakte zich zorgen.

Het keerpunt was die keer dat haar moede in een shoppingcenter in Swansea een verlammende angstaanval kreeg en ze beetje bij beetje ontdekten wat de ware oorzaak was van Caroles depressie. "Mijn moeder leed onder de StressIncontienentie, maar aanvaardde het, zoals alle andere vrouwen", legt Gaynor uit. "Men gaat ervan uit dat er niets aan te doen is behalve proberen ermee te leven. Of een operatie. Pas toen moedere besefte hoe ingrijpend die StressIncontinetnie haar leven had veranderd, besliste ze terug te vechten. En hoe! Samen ontwierpen we Incostress, een gemakkelijk in te brengen en te verwijderen staafje dat lijkt op een geribde tampon en de incontinentie meteen stopt. Mijn moeder kreeg haar leven terug, in Groot-Brittannië

Heeft het al talloze vrouwen geholpen en ik ben er zeker van dat het ook in België duizenden vrouwen kan bevrijden van deze hinderlijke handicap."
Verwonderlijk dat uw moeder als verpleegster niet meteen de link legde tussen de StressIncontitentie en haar depressie.
Gaynor Morgan: Verpleegster zijn ook maar mensen. Ze hebben dikwijls een objectieve, analytische visie op de problemen van anderen, maar als het op henzelf aankomt, zijn ze niet anders dan anderen. Bovendien is dat de houding geweest tegenover StressIncontinentie: er is weinig aan te, behalve dan oefeningen voor de bekkenbodemspieren en een operatie, de zogeheten TVT-methode of Tension Free Vaginal tape, waarbij chirurgisch een spanningsvrije vaginale band rond de urinebuis wordt geplaatst.

Bij zo'n 85 procent van de vrouwen levert dat resultaten op, zij het soms tijdelijk. Maar de operatie kan niet worden toegepast bij jonge vrouwen die nog zwanger willen worden, aangezien de buikwand niet meer mag worden uitgerekt, en bij vrouwen met overgewicht is de slaagkans minder. Mijn moeder leed aan overgewicht en bij haar kwam de kwaal terug. Een jaar of zo na de operatie had ze opnieuw last van StressIncontinentie. Bij elk bezoek viel mij steeds meer op hoezeer zij aan het veranderen was. Zij, altijd een open, hartelijk en levenslustig mens, trok zich steeds meer in zichzelf terug. Ze had een vriend die vijftien jaar jonger was en met wie zij een prima verhouding had, ook seksueel, maar onder druk van de StressIncontinentie gaf moeder haar seksleven op. Dat had uiteraard fatale gevolgen voor haar relatie. De dokter behandelde haar voor wat een `depressie' werd genoemd en moeder kreeg antidepressiva voorgeschreven. Maar blijkbaar zag niemand wat het echte probleem was, laat staan dat men naar oplossingen zocht. Ze had het wellicht zelf niet helemaal in de gaten.

Tot die crisis dan. Wilde ze toen wel over praten?

Na de angstaanval hebben we alles eens op een rijtje gezet. Wat er in haar levenwas veranderd en waarom het zo ingrijpend en snel was gebeurd. We kwamen telkens uit bij die stressincontinentie.De angst om publiek of al was het maar in contact met de partner geconfronteerd te worden met lekkende urine of met ongewenste geuren, het had een enorme domper gezet op mijn moedersleven. Alsof zij uit het actieve leven was gestapt en er nog slechts van buitenaf,door het venster, naar mocht kijken.

Door die gesprekken slaagden we erin de vechtlust van moeder weer wakker te schudden. Zij was het gewend om elk probleem bij de wortel aan te pakkenen toen ze zich realiseerde dat haarproblemen het gevolg waren van die stressincontinentie, wilde ze meteen aan de slag om een oplossing te vinden. Mijn eerste werk was nagaan wat erop de markt was. Vooral verschillende soorten verbanden en tamponachtige producten die allesbehalve comfortabel zijn, de vaginawand kunnen beschadigen
of niet altijd gebruikt en verwijderd kunnen worden wanneer de vrouw dat wil. En die producten concentreerden zich op de symptomen, het verstoppen van stressincontinentie, niet op het voorkomen. Moeder maakte een precieze analyse van wat ze wilde: iets wat de oorzaak van de stressincontinentie aanpakt, dat opnieuw kan worden gebruikt en kan worden ingebracht en uitgenomen wanneer zij het zelf wilde. De vrouw moest de volledige controle krijgen over een efficiënt product.

Maar dat bestond blijkbaar niet.

Voor moeder was dat geen reden om het op te geven. "Noodzaak is de beste inspiratie", zei ze. En we begonnen aan de keukentafel zelf te experimenteren op basis van wat we wisten van de oorzaken van stressincontinentie, het doorzakken van de blaas en de verslapping van de bodembekkenspieren. (lacht) Met behulp van een kaars en een zuigrietje van McDonald's maakten we thuis het allereerste prototype van wat nu IncoStress is. We maakten een vorm die we opvulden met siliconen waarmee moeder de raamspleten had dichtgemaakt, en toen het model na enkele dagen droog was, testte moeder het prototype uit, dat voor de hygiëne natuurlijk wel in een condoom werd verpakt. En het werkte!

Het werkte zelfs zo goed dat ik mijn moeders humeur steeds beter zag worden. Dat viel niet enkel mij op. Kort daarna bekende een jonge buurvrouw, moeder van één kind, dat ook zij last had van stressincontinentie en of mijn moeder haar niet wilde helpen. Vandaar dat we een tweede exemplaar hebben gemaakt. Die vrouw was ermee geholpen en kon na enige tijd zelfs stoppen met het gebruik van het hulpmiddel. Steeds meer vragen kwamen binnen van vrouwen op zoek naar hulp, al werd het nieuws enkel mondeling doorgegeven. Toen realiseerden we ons dat we iets hadden uitgevonden waarmee we miljoenen vrouwen gelukkig konden maken.

In de Verenigde Staten lijden dertien miljoen vrouwen aan stressincontinentie, in Groot-Brittannië meer dan vier miljoen, en we hebben geen enkele reden om aan te nemen dat dit in België anders zou zijn. Omdat we onvoldoende geld hadden om er een jurist op te zetten, heb ik zelf de patentaanvraag geschreven. En dat werd ons toege-kend. Ik heb toen ook het juiste materiaal gevonden om het apparaatje in uit te voeren, een medische siliconensoort die voldoende zacht en plooibaar is en ook wordt gebruikt voor hartkatheters, zodat het door het menselijk lichaam wordt aanvaard.

Kon u dit op de markt brengen zonder medische tests?

Natuurlijk niet. Dat was de reden waarom we aanvankelijk geen enkele farmaceutische firma bereid vonden de IncoStress te produceren. Daarom besloot ik zelf te zorgen voor die tests. De man van mijn gynaecologe is een van de leidende Britse urologen en hij besloot mij te helpen. Via zijn praktijk in een groot ziekenhuis hebben we onze uitvinding kunnen testen, en de resultaten waren fantastisch, zelfs in die mate dat men veel vrouwen kon schrappen van de wachtlijst voor een TVT-operatie. En we hebben uiteraard gebruik gemaakt van de feedback die de vrouwen ons gaven.

Op hun aanwijzingen heb ik het ontwerp van IncoStress hertekend zodat de geribde tampon beter blijft zitten en verving ik de bovenste ring door een staartvormig uiteinde. Het principe is dat de IncoStress de drie bodembekkenspieren prikkelt, zodat die samentrekken en de urethra afsluiten, waardoor de blaas weer op de normale positie komt te zitten. Eigenlijk doet IncoStress wat de operatie kan doen. En voor vrouwen is het niets nieuws, want zij zijn vertrouwd met het dragen van tampons en zullen IncoStress dus makkelijk kunnen gebruiken.

Bovendien is de vagina geen steriele zone en moet IncoStress dus niet gesteriliseerd worden maar is reinigen met water voldoende. Het kan gebruikt worden wanneer je wilt, en in sommige gevallen worden de bodembekkenspieren zo geprikkeld dat ze weer voldoende stevigheid krijgen om hun natuurlijke opdracht normaal te vervullen. Dan kan de vrouw na enige tijd zelfs stoppen met IncoStress. Maar dat is niet onze eerste betrachting. Ons doel is vrouwen met stressincontinentie meteen en efficiënt helpen. Daar zijn we in geslaagd.
Moet IncoStress gecombineerd worden met oefeningen om de bodembekkenspieren te verstevigen?

Het is geen must, maar aanbevolen. Zorg er dan wel voor dat je de juiste oefeningen uitvoert, want de meesten krijgen de verkeerde oefeningen opgelegd die enkel de achterste spieren versterken en niet de voorste, uitgerekend
die spier die de urethra afsluit.]

U organiseert informatieavonden voor vrouwen. Waarom?
Dat noemen we onze focusgroepen. Vergelijk ons in godsnaam niet met Tupperware-avonden, want daar word ik onwel van! Onze bedoeling is immers vrouwen samen te brengen rond eenzelfde probleem, een thema dat nog altijd deels onbespreekbaar is of minstens onbesproken wordt gelaten en dat onnodig afbreuk doet aan de levenskwaliteit van miljoenen vrouwen. Wat wij op zulke avonden doen, is informatie verstrekken.

Wat stressincontinentie is, hoe het biologisch in elkaar zit en vooral ook dat er iets aan gedaan kan worden. Het is tegelijk een veilige plaats om met anderen te praten over je ervaringen met stressincontinentie: hoe dat je leven heeft beïnvloed, hoe de omgeving reageerde, hoe je omging met de schaamte. De `focusgroepen' zijn er dus om te informeren en om van gedachten te wisselen, niet in de eerste plaats om te verkopen. Daar hebben vrouwen mij niet voor nodig, daarvoor kunnen ze gewoon in de apotheek terecht.

Waarom zou men zich moeten schamen om een fysiek mankement?

Voor veel vrouwen gaat dit psychisch veel dieper. Ten onrechte wordt stressincontinentie nog altijd afgeschilderd als een typisch mankement van vrouwen in de menopauze. Nu kunnen vrouwen die in de menopauze terechtkomen wel degelijk stressincontinentie ontwikkelen onder druk van een verminderde productie van vrouwelijke hormonen, maar het is zeker niet de enige of zelfs maar belangrijkste oorzaak. Stressincontinentie kan bijvoorbeeld ook het gevolg zijn van zwangerschap en bevalling, van een slecht uitgevoerde chirurgische ingreep of van overgewicht. Toch drukt dat een stempel op de manier waarop erover wordt gesproken.

Tieners en twintigers durven er niet over te spreken omdat ze het associëren met `oude vrouwen', dertigers negeren het omdat het hen doet denken aan de menopauze, en veertigers schamen zich omdat ze het zien als een bewijs van de aftakeling van hun lichaam. Vijftigers en zestigers zijn er meestal nog het meest open over omdat ze het kunnen wijten aan de algemene veroudering of omdat ze vinden dat ze als vrouw toch niets meer te verliezen hebben. Uiteraard spelen ook sociale achtergrond en cultuur mee. Ik had ooit een focusavond met Indiase dames, prachtige vrouwen in al even prachtige sari's.

Zij hadden geen enkel probleem, verzekerden ze mij, geen van hen leed aan stressincontinentie, maar ze hadden een vriendin die eronder leed en het was voor haar dat ze zich wilden informeren. Tegen het eind van de avond zaten de dames openlijk te praten over het probleem waarmee ze uiteraard allemaal worstelden. Over hun tressincontinentie, hoe ze probeerden ermee te leven. En over hoeveel urine ze verloren, want dat scheelt van vrouw tot vrouw. Wat zich bij de ene vrouw beperkt tot een paar druppels, kan bij een andere vrouw een ware stortvloed zijn. Heus, met de herinnering aan mijn moeder in gedachten ben ik stukken minder geïnteresseerd in het geld dat deze vinding kan opbrengen dan in die duizenden en duizenden vrouwen wier levens wij kunnen verbeteren. Dat is het mooie van IncoStress: het werd ontworpen en getest door vrouwen, voor vrouwen!

VOOR MEER INFO BEL : 0496/74.55.00