Rechten van het kind gaan voor
30-01-2009 01:09
PvdA-kamerlid Bouchibti steunt de conclusie van de commissie
'Veiligheid en Persoonlijke Levenssfeer' om niet moeilijk te doen over
het uitwisselen van privacygevoelige informatie bij
kindermishandeling. PvdA-kamerlid Bouchibti: 'De rechten van het kind
gaan vóór de onaantastbaarheid van de ouders en vóór het recht op
privacy.'
Bouchibti schreef een opiniestuk hierover, dat donderdag 29 januari in
het Nederlands Dagblad verscheen. Hieronder het volledige artikel:
'Jaarlijks worden tussen de 107.000 en 160.000 kinderen mishandeld of
verwaarloosd. Dat blijkt uit recente studies die in opdracht van de
overheid zijn uitgevoerd. Er overlijden ten minste veertig kinderen
aan de directe gevolgen van mishandeling.
Geweld tegen kinderen is in strijd met het Internationale Verdrag
inzake de Rechten van het Kind. Kinderen moeten beschermd worden en
hebben recht om op te groeien in een veilige omgeving. Om deze reden
sta ik achter de conclusie van de commissie Veiligheid en Persoonlijke
Levenssfeer die afgelopen week adviseerde dat 'we met z'n allen niet
moeilijk moeten doen over het uitwisselen van privacygevoelige
informatie'. Helemaal niet als het om de veiligheid van onze kinderen
gaat.
Ondanks een succesvolle campagne tegen kindermishandeling blijft het
voor mensen moeilijk om alarm te slaan bij mishandeling. Nog steeds
doen veel jeugdhulpverleners, instellingen, organisaties en individuen
die betrokken zijn bij kinderen geen melding onder het mom van
privacy. Hulpverleners zijn nog steeds meldschuw.
Beroepsgeheim
Om een concreet voorbeeld te noemen: Huisartsen hebben nog steeds
grote moeite met het melden van kindermishandeling. In 2006 was
slechts circa drie procent van alle meldingen van vermoedelijke
kindermishandeling afkomstig van artsen. Veel artsen melden een
vermoeden van kindermishandeling niet vanwege het beroepsgeheim. Je
scharen achter je beroepsgeheim is onacceptabel. Het is de morele
plicht van professionals om bij vermoedens van kindermishandeling
melding te doen bij het 'Advies en Meldpunt Kindermishandeling'. Punt
uit. De norm moet zijn 'spreken tenzij' in plaats van 'zwijgen
tenzij'. Ik begrijp dat professionals dit nog steeds lastig vinden. En
ben daarom verheugd met de invoering van de meldcode
kindermishandeling.
Zware verwaarlozing, mishandeling en seksueel geweld tegen kinderen
mogen we niet toestaan. Als er een serieus vermoeden is dan moet dit
onderzocht worden. Het belang van het kind moet altijd het
uitgangspunt zijn. Kinderen zijn onze verantwoordelijkheid. Wij met
zijn allen hebben de plicht kinderen een veilige omgeving te bieden.
De hulpverlening heeft de plicht tijdig en adequaat op te treden bij
mishandeling.
Onder kindermishandeling valt uiteraard ook meisjesbesnijdenis.
Terecht dat staatssecretaris Bussemaker ouders dwingt een contract te
ondertekenen en dreigt met gevangenisstraf als deze besnijdenis
plaatsvindt. De Partij van de Arbeid heeft altijd gepleit voor de
verplichte meldcode kindermishandeling en die wordt gelukkig landelijk
ingevoerd. Alle instellingen en organisaties die met kinderen werken,
zijn eind 2010 verplicht met een meldcode te werken. Zo'n code kan
kindermishandeling helpen bestrijden. Dit geldt dus ook voor
bijvoorbeeld peuterspeelzalen en kinderdagverblijven. Ook zijn wij
voorstander van het invoeren van de veelbesproken elektronisch
kinddossier. Dit zijn belangrijke stappen in de goede richting. Geen
doelen op zich maar een middel. Want uiteindelijk zijn het de
professionals die moeten samenwerken, oppakken en doorpakken.
Onzichtbaar
Ik sprak een poosje geleden met M. Zij is zestien jaar. Zij is
stelselmatig door haar vader in elkaar geslagen. Ook haar moeder was
slachtoffer. Op de lagere school is er nog wel enige aandacht voor het
meisje. Op school zag men wel dat er iets niet pluis was in het gezin.
Toch greep niemand in. Toen M. naar de middelbare school ging werd zij
onzichtbaar. Ondanks de blauwe plekken en het feit dat ze vaak afwezig
was, zag niemand haar staan. Zij leefde geïsoleerd en wist niet beter
dan dat slaan normaal was.
Wij kunnen ons moeilijk voorstellen wat een kind doormaakt als het
thuis mishandeld wordt. De realiteit is dat deze kinderen veel schade
wordt berokkend en dat het met sommige kinderen nooit meer goed komt.
Ouders willen het beste voor hun kinderen. Maar soms lukt dat niet en
worden kinderen slachtoffer van hun ouders. De rechten van het kind
gaan voor de onaantastbaarheid van de ouders en gaan voor het recht op
privacy. Als ouders tekortschieten in de opvoeding kunnen wij niet
wegkijken en hebben wij de plicht op te treden!'
Samira Bouchibti is Tweede Kamerlid voor de PvdA
Partij van de Arbeid