Kredietcrisis dwingt tot snelheid emancipatie
18/02/2009 16:00
Taskforce DeeltijdPlus
De huidige crisis dwingt werkgevers, overheid én werkende mannen en vrouwen om - nog meer dan anders - haast te maken met het behalen van de emancipatiedoelstellingen. Als deze drie partijen niet snel ieder hun eigen verantwoordelijkheid nemen in de emancipatie van vrouwen dan zal de kredietcrisis de emancipatie nog verder terugdringen dan nu het geval is. De Taskforce DeeltijdPlus roept de partijen op om niet naar elkaar te wijzen, maar over te gaan tot actie.
'Het is van het grootste belang dat er een cultuurverandering plaatsvindt op het gebied van vrouwenemancipatie. We zijn een heel eind, maar we zijn er nog lang niet,' zegt Martijn de Wildt, lid van de Taskforce DeeltijdPlus. 'Er is nog altijd te weinig besef over de gevolgen op de lange termijn van financiële afhankelijkheid van vrouwen.' Aangezien eerdere crises hebben uitgewezen dat vrouwen als eerste uit het arbeidsproces verdwijnen, is het van belang om geen stappen terug te zetten, maar juist vooruit. 'En daar zullen zowel overheid, als werkgevers, als de man en vrouw thuis aan de keukentafel hun steentje aan moeten bijdragen.'
Vrouwen én mannen
Terwijl vrouwen zichzelf zouden moeten motiveren om meer uren te werken, moeten mannen meer zorgtaken op zich nemen om dit mogelijk te maken. Op de lange termijn kan niet werken of werken in kleine deeltijdbanen grote gevolgen hebben voor vrouwen én het gezin. Los van de persoonlijke ontwikkeling die door het werk gemaakt wordt, lopen vrouwen salaris en pensioenopbouw mis. En wat gebeurt er bij scheiding of vroegtijdig overlijden van de werkende partner?
Mannen moeten op hun beurt het traditionele rollenpatroon doorbreken en meer delen in de zorgtaken. Zodoende kunnen zij hun partner meer kansen bieden op de arbeidsmarkt.
Werkgevers én overheid
Om vrouwen meer uren te laten werken, is ook de inzet van werkgevers nodig. Door flexibelere werktijden of thuis werken mogelijk te maken, is de overstap voor vrouwen en mannen om zorg en werk te combineren makkelijker te zetten. Werkgevers zouden daarom moeten streven naar een bedrijfscultuur waarin flexibiliteit de norm is. 'Op de uitspraak "deze baan kan alleen tussen 9 en 5 op een vaste werkplek" zou wat ons betreft een taboe moeten liggen', aldus De Wildt. De overheid zou daarom moeten stimuleren dat werkgevers waar het kan deze omslag ook echt maken, bijvoorbeeld door middel van fiscale voordelen.
De arbeidsparticipatie is weliswaar gestegen, blijkt uit de Emancipatiemonitor 2008, maar met de financiële onafhankelijkheid van vrouwen is het slecht gesteld. De gemiddelde werktijd van een vrouw die werkt is 24,8 uur per week. Daarbij wordt bij lange na niet de benodigde 900 euro netto aan inkomen gerealiseerd die noodzakelijk is om officieel 'financieel zelfstandig' te zijn. De Taskforce DeeltijdPlus is ingesteld door het kabinet en de sociale partners om vrouwen met kleine deeltijdbanen (minder dan 24 uur) te stimuleren meer uren te werken.
www.taskforce-deeltijdplus.nl