Partij voor de Vrijheid (PVV)
Interpellatiedebat over Orbis-ziekenhuis - Inbreng
vrijdag 03 april 2009
Hieronder de inbreng van Fleur Agema tijdens het interpellatiedebat
over de situatie in het Orbis-ziekenhuis. De inbreng is ook op YouTube
te bekijken.
Falend bestuur bij ziekenhuis Orbis
Het Orbis ziekenhuis in Limburg is de zoveelste falende
zorginstelling. Het wordt inmiddels routine. Het zoveelste verhaal.
Hetzelfde liedje:
Een raad van bestuur die zichzelf tonnen salaris en schandalige
bonussen toekent.
Honderden miljoenen in torenhoge ambities gestoken.
Een ziekenhuis in geldnood achtergelaten terwijl op non-actief
gestelde bestuurders tonnen blijven incasseren.
Een nog duurdere roofridder die voor 6 ton per jaar wordt
ingehuurd...om snoeiharde bezuinigingen op personeel door te voeren,
waardoor de ziekenzorg nu ook in Limburg in gevaar dreigt te komen.
Een raad van toezicht die toe-ziet hoe het kaartenhuis in elkaar
stort...en meer niet. Die gewoon blijft zitten, want werkelijke
verantwoordelijkheid, waar rekenschap voor moet worden afgelegd, heeft
een raad van toezicht in de Nederlandse zorg niet.
Het zijn variaties op een thema dat wij beu zijn. Ik verwacht van de
minister snelle en doortastende maatregelen om de managementcultuur in
de zorg te doorbreken. De bobocultuur van een tonnen verdienende,
zelfgenoegzame, in allerhande bestuurs- en toezichtfuncties
bijbeunende, wereldvreemde, in eigen kring druk netwerkende, het
vertrouwen van het Nederlandse volk volledig kwijtgeraakte,
incestueuze bestuurlijke elite.
We hebben ons de laatste maanden terecht druk gemaakt om de bonussen
die falende en gesubsidieerde bankiers zichzelf durven toekennen. Ik
roep de minister op zich even druk te maken om het beloningssysteem
van onze politiek-bestuurlijke elite: de adviesjes, de
commissariaatjes, de lidmaatschapjes van raden van toezicht, de tot
niets verplichtende lucratieve erebaantjes waarmee bestuurlijk
Nederland zichzelf beloont voor het in de pas lopen op weg naar een
onherroepelijke ondergang.
De vraag is: laten wij ons door deze bestuurderskaste verder het
moeras in leiden, of sturen wij hen tijdig het bos in.
U heeft ons voorstel ontvangen. Een beperking op het aantal bijbanen
zal een bijl aan de wortels van het probleem zijn. Het zal voorkómen
dat bestuurders door een te groot takenpakket geen van die taken de
benodigde aandacht kunnen geven. Het zal zorgen voor een noodzakelijk
infuus van vers bloed in kringen van bestuur en toezicht. Het toezicht
op onze zorg is niet gebaat bij louter professionele managers en
bestuurders. We hebben op die plaatsen behoefte aan professionals die
in de zorg werken, of die dat gedaan hebben. Mensen die voeling hebben
met de zorg voor mensen die niet zonder die zorg kunnen. Ik weet zeker
dat onder onze gepensioneerde artsen en verpleegkundigen de kennis, de
energie en de toewijding die we nodig hebben in deze functies volop
aanwezig is. En dan denk ik juist ook aan degenen die niet het vak van
hun roeping voortijdig verlaten hebben voor de hogere salarisschalen
die ons land voor managementfuncties biedt. Laat ik daarbij weer eens
wijzen op ons overheadplan om bij een gelijkblijvend budget en met
behoud van salaris managers weer een uitvoerende taak te laten
vervullen.
Ik wil hier niet periodiek, of zoals vandaag twee keer op één dag, met
de minister overleggen over het zoveelste voorspelbare gevolg van een
doodzieke bestuurderscultuur en te bestuderen welke mogelijkheden om
in te grijpen we per individueel geval hebben.
Over Orbis wil ik toch nog wel iets kwijt. De verspilling en
grootheidswaan spatten van het gebouw af. Wie het marmeren voetbalveld
van Orbis betreedt waant zich niet in een ziekenhuis, maar in een
kathedraal. De krankzinnige salarissen en bonussen van de voormalige
en huidige bestuurders noemde ik al. Maar in Orbis is ook geïnvesteerd
in nieuwe werkprocessen, die als ze werken kunnen helpen onze zorg in
de toekomst menselijk en betaalbaar te houden.
Deze vernieuwingen werken niet allemaal zoals gewenst. De robots die
de lakens - in plaats van het bestuur - uitdelen, lopen zich geregeld
hardnekkig vast tegen deurposten: kloink, kloink, kloink. Ik hoop dat
dit kinderziekten blijken te zijn. Maar toch ook de vraag of dit soort
spielerei nou tot een besparing van 550 medewerkers kan leiden. Mij
dunkt van niet. Sterker nog, het zijn de medewerkers die de op hol
geslagen robots tot bedaren moeten brengen.
De computers boven de ziekbedden bereiken nog niet hun besparende en
kwaliteitsbevorderende potentieel doordat de huidige generatie oudere
patiënten vaak niet met de apparatuur overweg kan. Ik zou de minister
willen vragen de ervaringen in Orbis met de vernieuwingen goed te
laten meten en op zowel hun arbeidsbesparende als zorgverbeterende
effecten te beoordelen. Het zal niet eenvoudig zijn om deze potentiële
lichtpunten te scheiden van bijvoorbeeld de kapitaallasten op al dat
marmer.
Een onderzoek door de algemene rekenkamer dat nauwkeurig gaat bekijken
welke van de gedane investeringen welke resultaten opleveren in dit
veelzijdige experiment lijkt ons een goede manier om andere
ziekenhuizen voor de toekomst optimaal te behoeden tegen de opgedane
ervaringen.