VVD


15-4-2009

VVD in Marokkanendebat: geen preventie zonder repressie

De VVD heeft in het debat n.a.v. de "Marokkanenbrief" de noodklok geluid.

"Hele wijken worden geterroriseerd", aldus VVD woordvoerder Paul de Krom. "We laten als overheid de mensen die er dagelijks mee te maken hebben in de steek. Als die terreur niet door snel ingrijpen stopt, dan dreigt niet alleen een vertrouwenscrisis met de overheid, maar ook escalatie aan beide kanten. Sombere woorden, maar wel de realiteit", aldus De Krom. De VVD wil naast preventie méér nadruk op handhaving en repressie. "Collega Fred Teeven heeft vorig jaar al de notitie "Lik op stuk beleid" gepubliceerd. De VVD verwacht dat het kabinet de mooie woorden waarmaakt en de strafrechtelijke aanpak nu prioriteit geeft, inclusief de voorstellen die de VVD doet.

Klik hier om de Lik op stuk notitie van Fred Teeven te lezen http://www.vvd.nl/ReadFile.aspx?ContentID=10014&ObjectID=174371&Type=1&File=0000005533_Memo%20Lik-op-stuk%20aanpak%20-%20DEF.pdf

Tweede-Kamerfractie
15-4-2009

Spreektekst Paul de Krom in debat n.a.v. Marokkanenbrief

De aanleiding voor dit Algemeen Overleg is treurig. Treurig omdat het opnieuw over een groep Marokkanen gaat die hardnekkig niet mee willen doen. Treurig omdat door hún toedoen de goedwillende meerderheid van de Nederlandse Marokkanen - daar ben ik van overtuigd - opnieuw het sticker op hun voorhoofd krijgt geplakt dat ze allemaal niet deugen.

Vorige week ben ik bij een echtpaar op bezoek geweest dat mij een mail had geschreven met hun verhaal over de Marokkaanse straattereur waar zij en de hele buurt onder lijden. Naam en plaats vermeld ik niet, omdat deze mensen, en al hun buren, doodsbang zijn voor repercussies. En dus angst hebben om te moeten verhuizen. Ik ben niet snel aangeslagen, maar na hun verhaal te hebben aangehoord was ik dat wel.De cijfers en de verhalen ken ik wel. Maar als je met slachtoffers zélf praat is dat toch heel andere koek. Hun hele buurt wordt al tijden lang geterroriseerd door een bende van zo'n 50 Marokkaanse jongens. Die spugen en mensen voor hoer uitschelden op straat. Die intimiderend op het lokale voetbalveldje rondlopen met bivakmutsen. Waar kindertjes dus niet meer durven komen. Die uitdagend met hun scooter in de hoogte op het achterwiel op mensen af rijden. En die als er al een politiebusje komt opdraven er met z'n twaalven rondjes omheen rijden. De boodschap is duidelijk. Nederland is van ons. Niemand maakt ons wat. En dan spreken we over een keurige buurt zonder afgebladderde kozijnen. Waar veel nationaliteiten zonder veel problemen wonen. Met mensen die gewoon werken voor hun centjes. Die niet rechts-radicaal zijn. Van het echtpaar met wie ik sprak was begin dit jaar het hele huis leeggehaald. Van de politie kregen ze te horen dat ze een dag later aangifte konden doen. En twee dagen later zou de recherche komen. Twee dagen later! Maar de echte klap kwam toen één van beide 's morgens de deur opendeed en van een aantal Marokkanen een pistool op het hoofd kreeg, terwijl de ander messteken opliep. De na de inbraak geplaatste camera's en prikkeldraad hadden kennelijk weinig effect. De buurman was al eerder thuis overvallen door een aantal Marokkanen. Geboeid en getaped lag hij op de grond terwijl zijn huis werd leeggehaald. En deze incidenten staan niet op zichzelf. De buurt is bang en durft - begrijpelijk - zijn mond niet open te doen. Op het gemeentehuis kreeg men te horen dat we "deze jongelui positief tegemoet moeten treden en dat er straatvolleybal moet worden georganiseerd om de buurt bij elkaar te brengen". Of zoiets. Tja, onvoorstelbaar. Hoe naïef kan je zijn. In Rotterdam heb ik dossiers gezien van jongens van 16 tot 18 jaar met maar liefst 600 politieregistraties. Die nog steeds gewoon op straat rondlopen. En dat ondanks batterijen hulpverleners die op dergelijke gezinnen worden gezet. Van het geld dat met één gezin is gemoeid kan je een hele straat kopen. Ziedaar de Nederlandse aanpak in de praktijk.

Wat is er nu precies aan de hand.

1. We hebben hier te maken met een relatief kleine groep hardnekkige recidivisten waar helemaal niets meer mee te beginnen is. Elk respect voor gezag en overheid ontbreekt.
2. Omdat de overheid het probleem niet effectief bestrijdt, ontstaat er bij veel mensen die ermee te maken hebben een diepe vertrouwensbreuk. Slachtoffers van dit geweld, van deze straatterreur, voelen zich door de overheid in de steek gelaten. Met als dreigend gevolg dat men radicaliseert t.a.v. allochtonen. Dat is zeer ernstig.
3. Kennelijk is er in onze samenleving onvoldoende leiderschap om dit probleem effectief aan te pakken. Kennelijk worden de prioriteiten verkeerd gelegd, en de slachtoffers, en/of politie en Justitie onvoldoende gesteund.

Deze geweldsspiraal móet eenvoudigweg worden doorbroken. En snel. Op straffe van escalatie van zowel daders als slachtoffers. Het is onvoorstelbaar dat in ons land, waar vrijheid zo hoog in het vaandel staat, mensen de meest elementaire vorm van vrijheid, nl. bewegingsvrijheid wordt onthouden. Dat mensen de deur niet meer uit durven, prikkeldraad en camera's rond hun woning moeten hangen, en hun mond niet open durven te doen. De tijd van praten en de boel bij elkaar houden is voorbij. Er moet drastisch worden ingegrepen.

De VVD prijst het kabinet dat het de problemen met groepen Marokkanen in de brief zo duidelijk benoemt. Er wordt niet om de hete brij heen gedraaid. Het kabinet zet bovendien terecht in op zowel preventie als repressie. Alléén een integrale aanpak inclusief scholing, taal, werk, ouders etc. kan succesvol zijn. De VVD herkent voorstellen die wij zelf ook al hebben gedaan. Zoals de aanstelling van gezinscoaches of snelrecht. Maar wij verschillen met het kabinet van mening op één heel belangrijk punt. Wij vinden dat prioriteit no. één moet liggen bij repressie en handhaving. Buurtbemiddeling, buurtgedragscodes, 8 tot 8 coaches, volleybaltoernooitjes, het is allemaal tot je dienst. Maar als niet duidelijk is dat als je ondanks alle aangeboden hulp weigert mee te doen, dat onmiddellijk leidt tot keiharde sancties die persoonlijk pijn doen, dan hebben al die maatregelen geen zin. Wij hebben te lang onduidelijkheid laten bestaan over wat we in dit land tolereren en wat niet. We zijn bijvoorbeeld te lang vergeten uit te leggen dat wij met z'n allen hebben afgesproken dat je met je vingers van andermans spullen afblijft. Omdat het recht op persoonlijk eigendom voor ons een groot goed is. We hebben te lang nagelaten uit te leggen dat ons land in honderden jaren is opgebouwd, inclusief alle normen en waarden die daarbij horen. Zoals de vrijheid van mensen om te gaan en staan, en te zeggen wat ze willen. Wij moeten er dus opnieuw voor zorgen dat deze jongeren begrijpen hoe de Nederlandse samenleving werkt. En dat kan alléén door een heel helder kader te scheppen waarbinnen je veel mag, maar dat als je over de grenzen heen gaat je onmiddellijk en keihard op je gedrag wordt aangesproken. Preventie heeft geen zin zonder uitzicht op keiharde repressie. Alleen dát geeft perspectief voor de toekomst. Elk ander scenario leidt tot verder afglijden.

De VVD heeft vanuit die gedachte vorig jaar al de "lik op stuk" notitie gepubliceerd. Daarin doet de VVD onder andere voorstellen voor het snel en streng straffen van daders (supersnelrecht), het altijd toepassen van voorlopige hechtenis in geval van ernstige delicten, het direct uitzetten van criminele vreemdelingen, het verhalen van materiële en emotionele schade op daders of de ouders, heropvoeding indien nodig, en altijd hogere straffen bij recidive. Aan taakstraffen doen we niet, behalve voor lichte vergrijpen en first offenders. Voor ernstig recidiverende jeugdigen van 15, 16 en 17 jaar moet het volwassenenstrafrecht worden toegepast.

Wat de straatterreur betreft moet de overheid keihard terugpesten. Neem die scooters 100 keer in beslag voor controle. Vraag geïdentificeerde rotjongens 100, 200 keer om hun identificatie. Controleer veiligheidsgordels en integraalhelmen 200 keer. Haal ze continu van de straat door wijk- en straatverboden, of een avondklok. Kortom: de overheid moet letterlijk bovenop deze raddraaiers gaan zitten en ze niet loslaten. Ze moeten weten wie de baas is in dit land. En dat zijn zij niet.

Tenslotte nog twee vragen.

- Kunnen de bewindslieden voorrekenen hoeveel geld er alles bij elkaar jaarlijks in criminele Marokkaanse jongeren wordt gestoken?
- Kunnen de bewindslieden aantonen dat steden en dorpen, die last hebben van straatterreur en criminele jongeren maar die toevallig niet van Marokkaans of allochtone afkomst zijn, niet worden onderbedeeld in de toewijzing van personele en financiële middelen? Zodat burgemeesters niet langer verzuchten "waren mijn crimineeltjes maar Marokkaan."