Machteloos over Sierra Leone
16-04-2009 11:55
Onder het motto 'onafhankelijk en vrij, maar niet over de partij'
zullen op pvda.nl regelmatig columns worden gepubliceerd. Kirsten
Verdel bijt het spits af. Ze schrijft over Sierra Leone: 'Zolang het
kleine landje wordt genegeerd door de internationale gemeenschap, zie
ik alleen maar een continu gevaar dat de vlam weer in de pan slaat.'
'Een paar weken geleden werd ik door Al Jazeera benaderd om mijn blik
te geven op het functioneren van de media in Sierra Leone. Ze hadden
me een bericht gestuurd naar aanleiding van een schokkend filmpje dat
ik twee jaar geleden al op YouTube had gezet. Ik deed dat toen ik net
terug was gekomen van een reis naar Salone. Samen met Sander de
Kramer, de hoofdredacteur van de straatkrant, was ik naar Sierra Leone
geweest om te kijken hoe we mensen konden helpen. Sierra Leone is
namelijk samen met Niger het armste land ter wereld.
De reden dat Al Jazeera bij mij uit kwam, was relatief simpel en ook
deprimerend: ik ben een van de weinige mensen die de afgelopen jaren
iets over de staat van Sierra Leone heeft geschreven/laten zien op het
internet. Er is niet veel interesse in het piepkleine landje in
West-Afrika, dat nog maar een paar jaar geleden verwikkeld was in een
gruwelijke burgeroorlog waarbij 200.000 mensen om het leven zijn
gekomen en 50.000 mensen blijvend werden verminkt omdat hun armen,
handen, benen en/of voeten werden afgehakt. Ze konden kiezen: Wil je
longsleeve of shortsleeve? Als je shortsleeve zei werd je hele arm
afgehakt, als je longsleeve zei was je slechts je hand kwijt. Het
verhaal achter de oorlog is te lang voor deze column. Daarnaast: de
zinloosheid is sowieso niet in woorden te vatten.
De gruwel echter soms wel in beelden. Want ook al waren westerse
journalisten nergens te bekennen tijdens de oorlog, waardoor de wereld
jarenlang nauwelijks wist wat er aan de hand was, in Sierra Leone zelf
wilden veel mensen niets liever dan een einde aan de oorlog. Sorious
Samura, een lokale journalist, besloot op een gegeven moment dat het
genoeg was. Hij begon te filmen wat er gebeurde. De documentaire 'Cry
Freetown' was het resultaat, die vervolgens bij de VN en in Engeland
werd vertoond en leidde tot interventie, waarna na elf jaar ellende de
strijd ophield. Eindelijk. Dat was dus het filmpje dat ik op YouTube
had gezet.
De afgelopen maanden was er weer onrust in Salone. De twee grootste
politieke partijen van het land waren met elkaar in de clinch geraakt,
waarbij doden vielen en vrouwen werden verkracht. Hun radiostations
zouden opgeroepen hebben tot geweld. Beide stations werden vervolgens
door de president van het land uit de lucht gehaald. Heel eventjes
kwamen er wat journalisten van buiten Afrika het land in om verslag te
doen. Inmiddels zijn ze weer weg. Sierra Leone is schijnbaar niet
interessant genoeg voor langdurig verslag. En daarom vroeg Al Jazeera
mij nu om commentaar te leveren. Ze wilden weten wat ik er van vond
dat die twee radiostations uit de lucht waren gehaald.
Ik heb braaf een video-antwoord ingesproken dat door de zender werd
uitgezonden, maar ik kom er wel met een kater van terug: er is weer te
weinig aandacht. Nieuw conflict moet worden voorkomen, maar zolang het
kleine landje met haar prachtige, maar toeristenloze stranden wordt
genegeeerd door de internationale gemeenschap, zie ik alleen maar een
continu gevaar dat de vlam weer in de pan slaat. Machteloosheid ten
top, alleen maar kunnen duimen dat alles goed blijft gaan'
Kirsten Verdel
Partij van de Arbeid