SGP
24 - 04 - 09 | Armeense genocide
Armeense genocide
Verkochte zielen
âIk zag het lichaam van mijn eigen moeder, waar het leven uit gevloden
was, weggeworpen in de woestijn omdat zij mij geleerd had dat Jezus
Christus mijn Heiland was. Ik zag mijn vader onder martelingen sterven
omdat hij tot mij, zijn kleine meisje, gezegd had: âVertrouw op de
Heere, Hij zal het makenâ. Ik zag duizenden en duizenden beminde
dochters van tedere moeders sterven door geselslagen, door het zwaard,
door honger of dorst, of zag ze weggevoerd in slavernij, omdat zij de
roem en de glorie van hun christendom niet wilden prijsgeven.â
Woorden van het Armeense christenmeisje Aurora Mardiganian,
overlevende van één van de vele bloedbaden die plaatsvonden tijdens
de Armeense genocide in 1915. Haar indrukwekkende levensverhaal kunt u
vinden in het boek van H.L. Gates, Verkochte zielen.
Herinnering
De Armeense genocide, de holocaust, massamoorden in Cambodja, Bosnië
en Rwanda. Het zijn stuk voor stuk gebeurtenissen die in de twintigste
eeuw - ja, ónze twintigste eeuw - een onuitwisbare zwarte streep
hebben achtergelaten. Juist om herhaling van deze gruwelijkheden
zoveel mogelijk te voorkomen, mogen wij deze gebeurtenissen niet
vergeten, verdringen of ontkennen. Het is daarom goed, dat u ieder
jaar weer bijeenkomt om de Armeense genocide te herdenken. Ik verleen
daaraan graag mijn medewerking. Opdat wij niet vergeten. Het ergste
wat wij ten opzichte van de 1,5 miljoen Armeense slachtoffers kunnen
doen, is ook de herinnering aan hen doden.
Wij mogen dus niet vergeten. En wij mogen zéker ook niet ontkennen.
Dat is moreel volstrekt verwerpelijk.
Door heel veel landen wordt inmiddels deze genocide als historische
waarheid erkend. Geheel anders ligt dit zoals bekend in Turkije. Een
politiek onwelgevallige houding ten opzichte van de genocide kan je
gerechtelijke vervolging opleveren. Ik noem slechts het beruchte
artikel 301 van de Turkse strafwet, die voor een dergelijke vervolging
als kapstok actief wordt benut. De SGP-fractie in de Tweede kamer
heeft hiervoor meermalen expliciet de aandacht gevraagd van minister
Verhagen, met steun van de andere christelijke fracties en heel
dikwijls ook met steun van de VVD.
Overigens heb ik wel de indruk â maar ik laat mij vanavond graag
corrigeren als ik dit verkeerd zie â dat er steeds meer Turkse
wetenschappers, schrijvers en individuele politici zijn, die zich
welwillender opstellen ten aanzien van een andere benadering van de
Armeense genocide. Ik denk slechts aan de recente internetpetitie die
eind 2008 is opgesteld door honderden Turkse intellectuelen,
journalisten en schrijvers. Die petitie is inmiddels vele duizenden
keren ondertekend. Deze ontwikkeling van onderop biedt â hoe
bescheiden wellicht ook â perspectief. Waar mogelijk moet deze
beweging worden ondersteund.
Vooralsnog lijkt er in de houding van de Turkse regering ten aanzien
van de genocide in ieder geval niet veel ten goede te veranderen; al
lijkt de verhouding tussen Turkije en Armenië momenteel wel wat
warmer te worden. Turkije weet natuurlijk heel goed, dat zij voor de
westerse wereld een heel cruciale plaats inneemt. Dit heeft alles te
maken met de Turkse geopolitieke ligging en de eigen
veiligheidsbelangen van grote westerse mogendheden.
Als we even de geschiedenis induiken: vanwege het belangrijke
NAVO-lidmaatschap in de strijd tegen het communisme heeft de VS altijd
geweigerd om de Armeense genocide te erkennen. Turkije was een te
belangrijke bondgenoot om tegen het hoofd te stoten.
Nù zijn de VS erg terughoudend ten aanzien van deze erkenning, omdat
Turkije een te relevante partner is in de strijd tegen het
internationaal terrorisme. Gelet op de vele verkiezingsbeloften van
Obama zouden we mogen hopen op een royale erkenning binnenkort van de
VS. Diezelfde beloften zijn echter destijds ook gedaan door Bush.
Uiteindelijk hebben de nationale belangen het echter gewonnen.
Hopelijk kiest Obama ook op dit onderdeel voor âchangeâ.
Op Europees niveau is de Armeense genocide ook van groot belang,
vooral in verband met de onderhandelingen over de mogelijke Turkse
toetreding tot de EU. Op Europees niveau wordt sterk overwogen de
erkenning van de Armeense genocide één van de criteria voor de
Turkse toetreding te laten zijn. Dat steunen wij vanuit de SGP van
harte. Samen met andere fracties hebben wij ook meerdere malen bij
minister Verhagen erop aangedrongen om dit standpunt ferm in Europa
uit te dragen.
Het is bekend, dat mijn fractie helemaal niets ziet in toetreding van
Turkije tot de Europese Unie. Maar als dat al zou gebeuren, dan alleen
aan de hand van strikte criteria. Erkenning van de Armeense genocide
door Turkije hoort daar wat ons betreft absoluut toe. Indien Turkije
zou weigeren om op dit terrein stappen te zetten, is dat voor mijn
partij één van de redenen om de toetredingsonderhandelingen met
Turkije te stoppen.
De SGP zal op dit punt derhalve de vinger stevig aan de pols houden.
Mede vanwege de christelijke identiteit van het Armeense volk voelt de
SGP én haar achterban zich sterk betrokken bij de roerige
geschiedenis van dit volk. Toen ik mij verdiepte in onze
partijgeschiedenis viel mij op, dat al in SGP-publicaties uit de
twintiger jaren van de vorige eeuw expliciet aandacht werd geschonken
aan deze volkerenmoord. De oprichter van de SGP, ds. G.H. Kersten,
heeft zelfs een uitvoerige uitgave gewijd aan het leven van ds.
Benjamin, een Armenisch zendeling.
Ik voel het als mijn plicht om in dit spoor verder te gaan. U kunt er
derhalve van op aan, dat ik mij zal blijven inzetten voor brede
internationale erkenning van de Armeense genocide in het algemeen en
de Turkse erkenning hiervan in het bijzonder.
In dit licht merk ik overigens nog op, dat mijn fractie graag haar
steun geeft aan initiatieven om het ontkennen of goedkeuren van
genocide strafbaar te stellen.
Tot slot wens ik u graag Gods zegen toe in uw activiteiten, die moeten
leiden tot een bredere erkenning van de Armeense genocide. Opdat wij
niet vergeten.
Dank u wel
RD: SGP hoopt dat VS genocide erkennen