ChristenUnie
'Ziekenhuis moet ondersteuning bieden bij transfer'
'Ziekenhuis moet ondersteuning bieden bij transfer'
donderdag 07 mei 2009 21:00 ,,Het is goed als de AWBZ wordt opgeschud,
om hem houdbaar te maken voor de toekomst zodat mensen kunnen rekenen
op langdurige en onverzekerbare zorg. Ziekenhuizen mogen trots zijn op
succesvolle operaties en behandelingen, maar mogen de mensen niet
zomaar het ziekenhuisbed uitjagen en de handen van hen aftrekken.''
Kamerlid Esmé Wiegman-Van Meppelen Scheppink liep een dag mee met een
transferverpleegkundige.
Door Esmé Wiegman-Van Meppelen Scheppink
Een recesperiode betekent voor mij naast een beetje uitrusten toch
vooral ook: het land ingaan voor werkbezoeken en 'stages'.
Vandaag ben ik onder het mom van 'snuffelstagiair' een dag op stap met
transferverpleegkundige Joke Havelaar in Hilversum. Joke Havelaar is
eigenlijk een tussenzuster voor patiënten. Ze regelt de zorg voor
mensen die na een ziekenhuisopname nog enige zorg thuis nodig hebben.
Ze kent als geen ander de wereld van de schotten tussen
zorgverzekeringswet, AWBZ en Wmo. Voor huishoudelijke zorg moet ze bij
de Wmo zijn.
Maar wie doet de wondverzorging en verwisselt wekelijks de pleister
die bevestigd is aan een drain? Sinds kort valt dit niet meer onder de
AWBZ, maar onder de zorgverzekeringswet. De huisarts van een
nierpatiënt in kwestie is vanmiddag niet bereikbaar, maar de zorg moet
wel voor morgen geregeld zijn, want dan wordt de patiënt uit het
ziekenhuis ontslagen. Een formuliertje, ingevuld door de arts, is
nodig om de financiële vergoeding te regelen.
En hoe opdringerig moet je als transferverpleegkundige zijn ten
opzichte van een echtpaar dat dolgraag het leven samen thuis wil
voortzetten, en niet moet dénken aan verpleeghuiszorg voor mijnheer?
De kans is zeer groot dat mijnheer binnen korte tijd weer terug is in
het ziekenhuis door bijvoorbeeld een val. Maar er mag natuurlijk niet
getwijfeld worden aan de goede zorg en bedoelingen van mevrouw. Een
ziekenhuisbed thuis was ook niet nodig, want de buurman die timmerman
is, had voor prachtige bedklossen gezorgd.
Het zijn zo maar een paar ervaringen die duidelijk maken hoe groot de
worsteling is om goede zorg vanuit de juiste financiële pot te
regelen, met respect voor de vragen en wensen van mensen. Van de
mensen zelf kun je dat geregel eigenlijk niet vragen. Een man, ernstig
verzwakt door een longoperatie, had het eerder meegemaakt bij een
ziekenhuisopname: ,,Mijnheer, hier zijn de formulieren om
huishoudelijke zorg te regelen.'' Bij het zien van alle vragen op zes
kantjes papier, zag hij daar maar van af. Veel te ingewikkeld....
We hebben het ingewikkeld gemaakt, maar het is wel verklaarbaar: de
medische mogelijkheden zijn groter geworden, de kring van
mantelzorgers kleiner. Terug naar de tijd van de `diaconessenhuizen'
waar diaconessen je verzorgden, kan niet. Maar hoe regel je de zorg
thuis? En wat valt onder zorg en wat onder welzijn? Vandaag ook zomaar
wat mensen gehoord die zeiden: ,,Laat mij maar in het ziekenhuis.''
Thuis wacht de eenzaamheid en onzekerheid. Een dame van stand stelde
voor: ,,Graag de aanwezigheid van zorg `s nachts. Regel het maar via
particuliere zorg. Ik betaal zelf wel...'' Over vraaggestuurde zorg
gesproken....
Zo zit er achter elke ziekenhuisopname een groot persoonlijk verhaal
en vraagt elke ziekenhuisopname nazorg en een vervolg. Ik vraag me af
of dat in de nieuwe ziekenhuisbekostiging voldoende is meegenomen.
Het is goed als de AWBZ wordt opgeschud, om hem houdbaar te maken voor
de toekomst zodat mensen kunnen rekenen op langdurige en
onverzekerbare zorg. Ziekenhuizen mogen trots zijn op succesvolle
operaties en behandelingen, maar mogen de mensen niet zomaar het
ziekenhuisbed uitjagen en de handen van hen aftrekken. Een goed idee
om revalidatie in de zorgverzekeringswet onder te brengen. Maar
revalidatie is meer dan leren lopen na een beenamputatie. Het is een
kwestie van goed opletten dat mensen niet tussen wal en schip
terechtkomen, omdat schotten en financiële tegemoetkomingen net even
onvoldoende tegemoetkomen aan hun specifieke zorgbehoefte.
Eerlijk gezegd ben ik een tijd lang niet op de hoogte geweest van het
bestaan van transferverpleegkundigen. Maar ze zijn er en ze zijn hard
nodig, omdat mensen het ziekenhuis nog wel eens ervaren als een
vliegveld, waar mensen in korte tijd komen en gaan. Als op vliegvelden
al transferbalies nodig zijn, dan zeker in een ziekenhuis.