Vereniging van Effectenbezitters


Bouwbedrijf in problemen betaalt vertrekvergoedingen van meer dan vier jaarsalarissen

Historisch hoge exit-bonus voor falende bestuurders Heijmans

8 mei 2009

Heijmans betaalt twee jarenlang ondermaats presterende bestuurders bij vertrek een ontslagvergoeding van meer dan vier jaarsalarissen. Voormalig ceo Hoefsloot ontving 1,8 miljoen euro, 4,2 jaarsalarissen. Zijn oud-collega Van Hoven kreeg 2 miljoen euro mee: 5,8 jaarsalarissen.

De buitenproportionele "beëindigingsvergoeding" van Heijmans-bestuurders Guus Hoefsloot en Jacques van Hoven is een schoolvoorbeeld van belonen voor falen. Een van de hoofdregels in beloningsbeleid is doorgaans dat falende bestuurders nimmer mogen worden beloond met een vertrekregeling.

Historie met exitvergoedingen
Uit het onlangs gepubliceerde jaarverslag van het Rosmalense bouw- en vastgoedconcern blijkt dat de in mei 2008 "in onderling overleg" vertrokken bestuursvoorzitter Hoefsloot liefst 1,8 miljoen euro als ontslagvergoeding heeft ontvangen.

Zijn medebestuurder Van Hoven, die per 1 oktober is opgestapt, holde de kas van het toch al in financieringsproblemen verkerende Heijmans nog wat verder uit; hij kreeg ruim twee miljoen euro mee.

De vertrekpremies van Hoefsloot en Van den Hoven komen overeen met respectievelijk 4,2 en 5,8 maal hun basissalarissen.

Heijmans heeft een historie met exitpremies. Een jaar eerder (januari 2007) verliet bestuurder Ton Stuifzand Heijmans en ook hij kreeg, terwijl hij nota bene zelf ontslag had genomen, een gouden handdruk van twee miljoen euro. Stuifzand werd in 2005 veroordeeld voor Heijmans' rol in de bouwfraudezaak.

Frijns volledig genegeerd
De vertrekpremies van de Heijmans-bestuurders voldoen in vrijwel geen enkel opzicht aan de code Frijns voor goed ondernemingsbestuur. De Code bepaalt dat een vertrekregeling maximaal één keer het basissalaris mag bedragen.

Bovendien past bij vrijwillig vertrek helemaal geen beëindigingvergoeding. Maar omdat de arbeidscontracten kennelijk een andere vertrekvergoeding bevatten, kwam Heijmans er toch niet onderuit om dergelijke excessieve ontslagvergoedingen uit te delen.

De raad van commissarissen van Heijmans laat in het jaarverslag optekenen toch trots te zijn dat zij "na het inwinnen van juridisch advies erin geslaagd is om in overleg een verlaging van de beëindigingsvergoedingen van de heren Hoefsloot en Van den Hoven te bewerkstelligen".

Kennelijk hadden beide bestuurders in hun arbeidsovereenkomsten nog hogere exitpremies met de raad van commissarissen (rvc) bedongen.

Heijmans leert niet
In de aandeelhoudersvergadering van 26 september 2008 weigerde president-commissaris André Olijslager consequent vragen over de ontslagvergoeding van beide heren te beantwoorden.

"Bij Heijmans is het tot nu toe normaal en gebruikelijk dat dit in het jaarverslag komt te staan" om er vervolgens aan toe te voegen dat "het niets toevoegt, het is leuk voor de krant, Heijmans heeft er niets aan en dus denken wij dat de aandeelhouders hier in deze zaal deze mening ook zouden kunnen en moeten delen". Dit terwijl een ontslagvergoeding ook volgens Frijns direct op het moment van aftreden in een persbericht naar de markt moet worden gecommuniceerd.

Nieuw schandaal aanstaande
Overigens staat in het jaarverslag ook te lezen dat financieel directeur Dick van der Kroft de onderneming zal verlaten zodra een opvolger is gevonden. Huidig bestuursvoorzitter Rob van Gelder wil definitief afrekenen met het verleden.

Met de vertrekvergoedingen van zijn voormalige collega's als referentie lijkt Van der Kroft zich geen zorgen te hoeven maken over zijn pensioen.

Rampbeleid
De buitensporige beloningen staan in schril contract met de prestaties van Heijmans. Beleggers in het Brabantse bouwbedrijf hebben liefst vijf winstwaarschuwingen moeten verteren voordat de rvc midden mei vorig jaar inzag dat de strategie van de bestuurders het bedrijf naar de afgrond leidde.

Op de beurs presteerde Heijmans structureel slechter dan haar concurrenten in de tijd dat de oud-bestuurders aan het roer stonden. Bovendien werd pas na zijn ontslag echt duidelijk hoe groot de problemen echt waren, wat een letterlijke decimering van de aandelenkoers tot gevolg had.

Vijf jaar Hoefsloot en de zijnen leverde de aandeelhouder slechts 30 procent rendement op terwijl de koers van concurrent Ballast Nedam in dezelfde periode circa 900 procent steeg. BAM werd 4,5 maal zoveel waard.

Aandeelhouders zijn keer op keer verrast met forse tegenvallers als gevolg van het slecht inschatten van risico's. Tekenend hiervoor zijn de zwaar verliesgevende "probleemprojecten" uit 2005 en 2006 waar de nieuwe bestuursvoorzitter Rob van Gelder flink mee in zijn maag zit.

Van Gelder, die na zijn pensioen bij baggeraar Boskalis fors aan het saneren is gegaan, was overigens niet te spreken over de organisatorische capaciteiten van zijn voorgangers. Hij omschreef Heijmans bij zijn aantreden "als een bedrijf met een waterhoofd". Hiermee doelde hij op de te ver uitgedijde directies en stafdiensten van de onderneming.

Compensatie bonusverlies?
De slechte financiële prestaties raakte Hoefsloot ook zelf in de portemonnee. Het variabele gedeelte van zijn beloning viel van 4 ton euro in 2006 tot 65.000 euro in 2007. Met de goudgerande vertrekregeling verdient hij in een keer meer dan dat hij aan variabele beloning bij goed presteren had ontvangen.

Het is overigens hoogst opmerkelijk dat Hoefsloot zelfs voor zijn wanprestaties in het eerste deel van 2008 nog een bonus van 40.000 euro toucheerde.