PERSBERICHT
Tentoonstelling BRUGGINK & SOMERS
Van 7 juni tot en met 12 juli is bij Galerie 37 Spaarnestad de tentoonstelling Bruggink&Somers te zien met nieuw werk van beide kunstenaars. Het is lang stil geweest rondom Esther Bruggink. Na Den Haag Sculptuur 2004 is haar werk niet meer gezien in Nederland. Daar werd haar beeld Rusalka geroofd uit haar glazen vitrine. Het werk is zo arbeidsintensief dat het lang duurde voor zij Rusalka 2 af kreeg voor een tentoonstelling in Saint Tropez. Daarna was er ruimte voor nieuw werk. Dat werk wordt nu getoond samen met nieuw videowerk van Mirjam Somers, met wie zij ooit een gezamenlijk werk maakte. Nu tonen zij hun werk afzonderlijk. Er zijn verschillende raakvlakken tussen beide kunstenaars maar dit is moeilijk in woord te vatten. In beeld en gevoelsmatig is dit te zien in Bruggink & Somers.
De sculpturen van Esther Bruggink (Groningen, 1971) vinden hun oorsprong vaak in sprookjes en mythen maar vormen een eigen verhaal. Haar werk is met liefde gemaakt en dat voel je. Klein, kwetsbaar, met steeds een onderliggend schrijnend gevoel. Een magnetische spanning tussen verlangen en afstoten en het verlangen van de mens naar het onbereikbare is voelbaar in haar werk. De kwetsbaarheid van de creaties zoekt Bruggink niet alleen in onderwerp maar ook in materiaal. De polyesterfilm is breekbaar en doorschijnend en wordt in stukjes met de hand met een chirurgennaald aan elkaar genaaid. Soms brengt zij vlak onder de polyesterfilm een laag aan van borduurgaren of rood gekleurde rubber in de vorm van vertakkingen. De transparante huid van de polyesterfilm toont met tegenlicht vertakkingen in het lichaam. Het nieuwe werk is anders van materiaal en uitstraling. Waar het eerdere werk licht, afwachtend en gelaten in haar lot berust, lijkt het nieuwe werk van binnenuit te schreeuwen. De onschuldige kwetsbaarheid gaat hand in hand met een beklemmende innerlijke onrust.
Mirjam Somers (Venlo, 1971) maakt videowerken die korte, gecomprimeerde momenten van sereniteit, dreiging en ontlading vormen. In de geënsceneerde videobeelden wordt een verontrustende wereld getoond; sober, ongewoon en mysterieus. De figuren lijken aan elkaar overgeleverd en verenigd in hun passiviteit en onmacht. Soms wachten ze slechts af, schijnbaar bevroren in tijd en ruimte. Op andere momenten wordt hun handelen bepaald door gewoonte, noodzaak of ritueel. De verhouding tussen mens en dier vormt een belangrijke metafoor. Somers zoekt in haar werk naar een universele, existentiële relevantie. De trage beelden zijn van een visuele eenvoud met een poëtische lading. Door de afwezigheid van de camerabeweging in het merendeel van het werk, worden de meditatieve video-beelden als levende schilderijen in de tentoonstellingsruimte gepresenteerd.
Opening zondag 7 juni, 16.00 uur. De tentoonstelling is te zien van 7 juni tot en met 12 juli 2009.
Ingezonden persbericht