NOS, Met het oog op morgen, Radio 1
Radio / TV-interview | 12-06-2009
Minister-president Balkenende, na afloop van de wekelijkse
ministerraad, over de periode na het reces en in De Telegraaf
gepubliceerde foto's
VULLINGS:
Vandaag de vraag aan de premier: worden het nog drie spannende weken,
of kabbelen we het reces in?
BALKENENDE:
Dat is het aardige van de politiek. Je weet het nooit helemaal zeker.
Er zullen ongetwijfeld nog de nodige debatten volgen. Ik heb zelf
internationale verplichtingen. We hebben bijvoorbeeld volgende week
Europese Raad. En u weet dat er dan ook voor zo'n Europese Raad
algemeen overleg is met de Kamer. En daarna weer een plenair debat.
Ja, de ene keer dan merk je dat zelf op het allerlaatste moment nog
allerlei debatten plaatsvinden, moties in stemming gebracht moeten
worden. Soms eindigen we wat rustiger. Het is toch moeilijk te
voorspellen.
VULLINGS:
Ja, maar u ziet geen bananenschillen liggen?
BALKENENDE:
Nee, maar het aardige van bananenschillen is ook dat je ze vaak
helemaal niet ziet.
VULLINGS:
In die laatste weken, dan zijn Kamerleden vaak ook moe. Ministers zijn
moe. Dan wil de vermoeidheid het nog weleens overnemen van de ratio.
Kleine zaken kunnen dan escaleren. Bijvoorbeeld zo'n klein dingetje
dat je dan vandaag in de krant ziet, die koopzondagen. Daar zijn wel
afspraken over gemaakt in het regeerakkoord. Dus potentieel kan dat
gevaarlijk zijn. En dan zegt uw eigen CDA-fractie nu - heel
voorzichtig zeg ik er gelijk bij - misschien moeten we die afspraken
over die koopzondagen wellicht herzien. En dan denk ik: nou, dat vindt
de ChristenUnie niet leuk. Dat kan nog weleens escaleren, of gaat dat
niet gebeuren?
BALKENENDE:
Nou, iedereen heeft zo z'n vak. En ik kan me voorstellen dat een
journalist zegt: hé, er was toch een afspraak gemaakt in het
coalitieakkoord, en nu hoor ik toch ineens een heel ander signaal. Wat
betekent dat dan voor de onderlinge verhoudingen? Ik merkte het ook
vandaag bij mijn persconferentie. Ik zit er gewoon zo in. We hebben
met elkaar er afspraken over gemaakt. Twaalf koopzondagen en dan goed
in de gaten houden of dat werkelijk zo is dat iets een toeristische
bestemming is. En verder is het zo... En dan is die spelregel tamelijk
eenvoudig. Partijen hebben elkaar gebonden door middel van een
akkoord. En je kunt er vanaf, maar dan heb je elkaar ook nodig.
VULLINGS:
Dus deze bananenschil kunnen we weer even terzijde schuiven.
BALKENENDE:
Dat lijkt me wel.
VULLINGS:
Eigenlijk deze week in Den Haag, in alle gesprekken in de
wandelgangen, ging het vooral nog over de uitslag van de Europese
Verkiezingen. Ja, veel partijen zijn intern aan het evalueren, maar u
kent de Partij van de Arbeid, die partij heeft vaak de neiging om ook
op de krantenpagina's te evalueren en in de media. Bent u bang voor
een instabiele Partij van de Arbeid? Dat de fractie zich moet gaan
profileren? De ministers? En dat dat misschien ten koste gaat van de
eenheid in het kabinet?
BALKENENDE:
Nou kijk, laat ik eerst dit zeggen. Natuurlijk neem ik ook kennis van
de debatten die plaatsvinden binnen de PvdA. Maar het is niet mijn
taak om me daar mee bezig te houden, mee te bemoeiend. Dat doe ik ook
niet. Dat is een zaak, een verantwoordelijkheid van de PvdA zelf. Het
is ook goed dat die discussie plaatsvindt. Dat gebeurt trouwens in
elke partij ook. Geldt ook voor de partij waar ik toe behoor. Na elke
verkiezing gaan we natuurlijk kijken van hoe is het gelopen. Wat had
anders of beter gemoeten? Ten aanzien van profilering: kijk, als we nu
zien hoe het vandaag in de ministerraad gegaan. We hebben veel dingen
met elkaar besproken. En in echt een hele goede sfeer. Echt
professioneel ook. Dingen aanpakken die nodig zijn. We hebben het
bijvoorbeeld over de transparantie gehad bij maatschappelijke
organisaties en instellingen. We hebben het gehad over van hoe gaan we
om met corporaties waar ook de nodige problemen zijn geweest in de
afgelopen tijd. Ontwikkelingen in de sfeer van de zorg. Kijk wat je nu
vooral hebt te doen dat is gewoon je werk goed doen met elkaar. Omdat
in deze tijd er zo ontzettend veel op het spel staat. Deze coalitie
heeft tot taak Nederland door een hele moeilijke fase heen te loodsen.
Nou, en dat bindt ons natuurlijk. Nou, en natuurlijk weten we allemaal
hoe het zit met profilering. Maar de hoofdboodschap is toch van het
werk goed doen.
VULLINGS:
Ja, u bent dus niet bang dat de Partij van de Arbeid het werk gaat
frustreren?
BALKENENDE:
Nee, dat helemaal niet. En dat zal moeten blijken, maar ik geloof ook
dat het werk frustreren wat u nu noemt, ach, daar schiet je niks mee
op. Dat kan ook makkelijk als een boemerang gaan werken.
VULLINGS:
Nee, maar goed, in z'n geheel. De JSF-kwestie. De aanschaf - of het
woord aanschaf mag ik eigenlijk niet gebruiken - de financiering van
testtoestellen. Dat was een harde beslissing in de coalitie. Is die
coalitie dat wel zo stevig?
BALKENENDE:
Dat is een aardig voorbeeld wat u noemt. Maar is zoiets nu frustreren
van ontwikkelingen, of heeft het gewoon te maken met, ja, soms ook
gewoon hele zakelijke verschillen van inzicht?
VULLINGS:
Het heeft ook wel de sfeer natuurlijk verpest.
BALKENENDE:
Ja, dat kan, maar tegelijkertijd. Ach, natuurlijk waren het pittige
gesprekken. Daar loop ik niet voor weg. Maar ik heb ook in
Kamerdebatten gezegd: Er wordt al jarenlang over de JSF gesproken. En
het heeft altijd geleidt tot verschillen van opvatting. Ook bij een
kabinetsformatie. Nou, we hebben elkaar aangesproken op wat we zullen
doen. We hebben nu intensieve gesprekken gehad, en uiteindelijk zijn
we er ook weer uitgekomen. Wat ik vaak zie is dat, de aandacht gaat
vaak uit naar het spel. En dan zijn er weleens discussies, en dat kan
best een keer hoog oplopen, maar mijn boodschap is wel: kijk altijd
van, let op het resultaat dat wordt geboekt. Dat is gewoon het
belangrijkste.
VULLINGS:
PvdA en CDA zijn wel afgestraft bij de afgelopen verkiezingen. Dat kan
er best mee te maken hebben dat dit kabinet niet veel eenheid en
daadkracht uitstraalt.
BALKENENDE:
Nou, laat is iets zeggen over die daadkracht. Ach ik hoor wel vaker
het argument. Maar als ik nu zie wat er de afgelopen paar jaar is
gebeurd. We zijn ongeveer halverwege. Als ik zie wat wij nu doen
aan...
VULLINGS:
Het gaat misschien ook meer om de marketing dan om wat er
daadwerkelijk gedaan wordt.
BALKENENDE:
We hebben het gewoon over de inhoud hè. Ik bedoel, ik heb deze week
een debat gehad over de economische orde. En toen heb ik eens opgesomd
wat er nu feitelijk allemaal wordt gedaan aan hervormingen, aan
veranderingen, aan beleidsintensivering. Dat is gewoon een hele
waslijst. Op het gebied van de economie. Op het gebied van het milieu
en duurzaamheid. Op het gebied van de sociale dimensie. Dus er gebeurt
eigenlijk heel veel. En dat hetgeen dat we hebben voorgenomen. Dat
realiseren we ook. U weet, we hebbe n niet lang geleden het
Verantwoordingsdebat gehad. We hebben 74 doelen vastgesteld als
kabinet. Nou, bij meer dan tachtig procent zit het gewoon goed, zijn
we gewoon op streek. Ja, en dan zeg ik, je moet uiteindelijk toch op
die dingen maar letten. En een ander punt is, ja, het beeld. En ik
merk ook weleens een keer, het woord aanvullend beleidspakket, dat
heeft echt een paar weken geduurd. Het vervelende was dat, het gedoe
misschien onderling, en de discussies, en het in- en uitlopen van het
Torentje. Ja, dat was beeldbepalend. En toen we de afspraken hadden
gemaakt - eerst intern en daarna met sociale partners, wat echt
bijzonder was - ja, dan is het ineens weg, het item. En zeg ik ook
van, ja toch ook oog voor de resultaten. Maar het hoort er ook een
beetje bij.
VULLINGS:
Heeft u nog uitjes gepland met het kabinet om nog een beetje aan het
teamgevoel te werken?
BALKENENDE:
Nou, het is altijd zo dat wij aan het einde van het zomerreces met
elkaar weer wat gaan doen. Dat houden we ook altijd geheim. Dus ik zal
het niet vertellen. Maar het is wel heel leuk.
VULLINGS:
Jammer.
BALKENENDE:
Ja, dat is altijd leuk om te weten, maar dat... Maar dat is ook goed.
Kijk, we hebben een aantal momenten dat je elkaar ook gewoon ziet. Dat
bijvoorbeeld het kerstdiner met het kabinet is altijd leuk. Maar ook
evenzeer als we elkaar met het zomerreces treffen. We hebben vorig
jaar een sportdag met elkaar gehad. Dat is toen ook heel goed
gevallen.
VULLINGS:
Even heel iets anders. Deze week in De Telegraaf heb ik twee
opmerkelijke foto's van u gezien. Ik wil eigenlijk gewoon weten hoe u
daar tegenaan kijkt. Ik zal de foto's voor de luisteraars beschrijven.
Eentje is geknipt op het moment dat u net een hapje neemt uit een
ijsje. En dat is bekend, als mensen aan het eten zijn, dat zijn
natuurlijk nooit echt de meest flatteuze foto's. Met de kop erboven:
met een ijsje geen kind aan de premier. En een tweede, die is vandaag
gepubliceerd in De Telegraaf. U zit op een fiets en u bukt omdat u
onder heel laag klein boompje door gaat. Uw stropdas hangt dan recht
naar beneden met ook nog het bijschrift: met rijwiel op trottoir. Wat
vindt u daar van?
BALKENENDE:
Ik heb die foto's gezien. Ik vond het van De Telegraaf ook, moet ik
zeggen, wat merkwaardig. En ook eigenlijk niet zo leuk naar diegene om
wie het eigenlijk ging. Ik zal aangeven waar het om ging. Dat ijsje
dat ging als volgt. Ik heb deze week een ontzettend leuke
openluchttentoonstelling mogen openen: beelden in Den Haag, van een
Mexicaanse kunstenaar. Eerst in de kerk, waar honderden mensen waren,
en toen buiten. Prachtige zon scheen te midden van die grote beelden.
Er zijn prachtige foto's van te maken. En ik heb genoten van het
contact met de kunstenaar. Iedereen enthousiast. Nou, wat gebeurt er.
De ontzettend aardige ijscoman die altijd met zijn kar op het
Binnenhof staat - het was weer tijden geleden - even gezegd: wil je
een ijsje? Ik een ijsje. Dan heb ik zoiets van ja, je kunt mij... En
natuurlijk, dan krijg je dit soort foto's, maar dan denk ik van nou,
je had de organisatoren van die expositie, openluchtexpositie, recht
gedaan door juist die beelden...
VULLINGS:
Ik vind het heel aardig van u dat u het verhaal ook naar die
kunstenaar wilt bekijken, maar voor u, het beeld zal ik maar zeggen,
als staatsman...
BALKENENDE:
Ja, maar dat is flauwekul. Ik vraag een ijsje. Dat doe ik ook af en
toe.. Het punt is een beetje van: ik heb geen zin om anders te
handelen dan ik zelf zou willen. Als ik moet gaan leven met zo van
iemand van De Telegraaf gaat een foto maken en laat ik dan maar geen
ijsje eten. Zo zit ik niet in elkaar. Ik doe gewoon waar ik zin in
heb. Ik heb een hartstikke leuke opening gehad. Leuke reacties erop
gekregen. En dan denk ik van nou, als ik zin heb in een ijsje, dan
neem ik een ijsje. En dan is dat misschien de consequentie. Dan is het
aan de krant wat je nu laat zien. Dat tweede verhaal. Ik ben thuis
geweest bij mensen die zorg nodig hebben. Die te maken hebben met
buurtzorg. Er is een nieuw zorgconcept. Iemand met MS en iemand met
Alzheimer. Gewoon om te horen van, hoe gaat dat. Toen ben ik met een
van de zorgverleners samen op de fiets gegaan. Het was een hartstikke
leuk bezoek. En in andere kranten zie je leuke foto's van mij met die
mevrouw toen wij de mensen gingen bezoeken. En De Telegraaf doet dan,
omdat ik even moest bukken omdat een boom een wat laaghangende boom
was. Dan denk ik van ja, dat moet je maar willen.
VULLINGS:
Bent u daar dan boos over?
BALKENENDE:
Nee, absoluut niet. Ik kan er om lachen, maar ik denk van: wat heb je
aan dit soort foto's?
(letterlijke tekst, ongecorrigeerd, RM)
Ministerie van Algemene Zaken