SGP
16 - 09 - 09 | Het kan verkeren...
Belangrijkste kritiek van de SGP op de Miljoenennota is de
besluiteloosheid van het kabinet. De SGP begrijpt en billijkt dat er
niet direct gesneden wordt in de overheidsuitgaven omdat dat verkeerd
uit kan pakken voor de economie. Maar als dat er toe leidt dat
noodzakelijke besluiten worden uitgesteld, is dat een brevet van
onvermogen. Juist nu moet helder worden hoe de gigantisch oplopende
tekorten op de langere termijn worden teruggebracht.
SGP-fractievoorzitter Van der Vlies benadrukte in zijn bijdrage aan de
algemene politieke beschouwingen verder de noodzaak om financieel en
moreel te investeren in stabiele gezinnen. Ook hekelde hij de
âseculiere klopjacht op orthodox-gelovigen.â
De integrale tekst van de bijdrage van ir. B.J. van der Vlies aan de
Algemene Politieke Beschouwingen van 16 september 2009:
Het kan verkeren
Mevrouw de Voorzitter! Het kan verkeren! Hadden we vorig jaar een
positief getoonzette begroting, nu kreunen we onder de last van de
toegeslagen economische crisis. We zouden wel tegen een stootje
kunnen! Een paar weken later was het goed raak! De miljarden vlogen
over tafel om nog te redden wat te redden viel. We zitten nu diep in
de rode cijfers. Een staatsschuld die oploopt tot 381 miljard euro in
2010 en een begrotingstekort dat uitkomt op 6,2%. Er valt niet aan te
ontkomen dat er diep wordt gesneden in de uitgaven. Maar nù nog even
niet, om het broze herstel van de economie niet te frustreren. Wij
vinden dat Balkenende IV nog veel kan leren van Balkenende I en II. De
doortastendheid die met name Balkenendeâs tweede kabinet kenmerkte,
ontbreekt nu. De SGP roept de premier daarom op om een voorbeeld te
nemen aan zichzelf.
De SGP wil het kabinet eerlijk beoordelen en mee laten wegen dat de
situatie uitzonderlijk is. Makkelijke kritiek is goedkoop. Maar als de
ene coalitiefractievoorzitter twee jaar geleden zegt dat het kabinet
âniksigâ is (Slob) en de andere verklaart dat het kabinet alleen tot
stand kon komen door moeilijke besluiten uit te stellen (Hamer), kan
de SGP er gelet op wat er nu gepresenteerd is, niet om heen dat het
kabinet moed en leiderschap mist. Dit is het moment om pijnlijke
keuzes te maken, niet om die bijna een jaar te parkeren bij
ambtenaren.
Er is nog niet tot één ombuiging van grote omvang besloten. De
SGP-fractie vindt dat verkeerd. Waartoe je ook beslist, voor de
verwerkelijking ervan zijn (bijna) altijd jaren gemoeid. Geen
uitstelmanoeuvres dus!
AOW
Het wordt steeds duidelijker dat de verhoging van de AOW-gerechtigde
leeftijd van 65 naar 67 jaar nodig is, maar bij lange na niet genoeg
om de negatieve effecten van de vergrijzing op te vangen. Het is
opvallend dat zowel jongeren als ouderen blijkens onderzoeken aangeven
met die verhoging te kunnen leven. Laten we daarover dan in elk geval
dit najaar een definitief besluit nemen. Er moet toch wel een
wondertje gebeuren, wil de SER met een houdbaar alternatief komen.
Uiteraard moet bevorderd worden dat mensen die dat kunnen, in elk
geval tot aan het 65ste levensjaar werken en dat er iets gevonden
wordt voor de âzware beroepenâ, maar aan een geleidelijke verhoging
tot 67 jaar valt niet te ontkomen.
En dan zijn we er nog lang niet. Jaren volgehouden loonmatiging is
geboden, de aftopping van aftrek van de hypotheekrente kan niet buiten
beeld blijven, net zo min als de fiscalisering van de AOW. De burger
heeft recht op een eerlijk beeld, wat uitstijgt boven de horizon van
een vier jarige kabinetsperiode. Kan daarvoor in dit debat worden
gezorgd?
Inkomen eenverdieners
Wij begrijpen dat iedereen een pas op de plaats moet maken. Iedereen
levert aan koopkracht in. De sterkste schouders dienen de zwaarste
lasten te dragen. In dit verband valt het ons op dat alleenverdieners
met kinderen er in overigens volstrekt vergelijkbare omstandigheden
beduidend slechter aan toe zijn dan tweeverdieners. De eersten betalen
soms 1,8 keer zoveel belasting als de tweede categorie. Ook het
koopkrachtbeeld voor 2010 staat voor hen vergelijkenderwijze in de
min. Twee keer zoveel inleveren. Bij onverhoopt baanverlies â [figuur
3.20 (pag. 56) ]â is het al helemaal mis! Het gaat om gezinnen, die
toch al getroffen worden door het geleidelijk terugnemen van de
overdraagbare heffingskorting. Deskundigen van naam aarzelen niet hier
een voorbeeld te zien van ongerechtvaardigde ongelijke behandeling.
Wat gaat de regering voor de alleenverdieners doen?
Stabiliteit gezinnen
De WRR wijst in het rapport âVertrouwen in de schoolâ op de cruciale
rol van een stabiel gezin. We moeten zorgen voor een optimaal
opvoedingsklimaat. Zorgen dat zo weinig mogelijk gezinssituaties (en
huwelijken) worden ontwricht. Opvoedingsondersteuning, begeleiding
door professionals; verplichte mediation voorafgaand aan echtscheiding
in de hoop die te kunnen voorkomen, en dergelijke. Waarom grijpen we
deze kansen niet? Ook de RMO pleit voor een steviger sociaal netwerk,
dat begint bij de ouders en zo nodig de familie en buurt. Het beroep
op de jeugdzorg groeit maar door. De wachtlijsten ook! De overheid
wordt overvraagd. Die trend moet worden omgebogen.
Veel jongeren missen in toenemende mate persoonlijke binding en
contact, niet in de laatste plaats omdat ouders thuis vaak de grote
afwezige zijn. En als ze thuis zijn, zó moe zijn van hun betaalde
baan, dat ze geen fut en tijd meer hebben om zich te verdiepen in hun
kinderen. Dat is, aldus de socioloog Spangenberg van het
onderzoeksbureau Motivaction, de prijs van het huidige individualisme.
De SGP-fractie vindt dat op dit gebied nu echt actie moet worden
genomen.
kinderopvang
Ouders zijn geroepen om hun gezin serieus te nemen, moeten daartoe ook
maximaal in staat worden gesteld. In landen als Duitsland, Australië
en Canada heerst daarom een vriendelijk belastingklimaat voor ouders
die bewust minder gaan werken. In Nederland gebeurt dus het tegendeel.
Bovendien beperking tot: niet indexeren van de kinderbijslag,
structurele wijzigingen in het kindgebonden budget. Dat verbaast de
SGP-fractie. Het is toch logischer om aan de kinderopvang te denken?
Dit budget loopt op tot bijna 3 miljard euro per jaar. Het eigen
aandeel van ouders in de kosten van de kinderopvang is beperkt tot
slechts minder dan een kwart. In de huidige economische situatie is
deze subsidiestroom niet houdbaar. Het overheidsdeel (ca. 50%) moet en
kàn omlaag tot 1/3 deel. Welke stappen zet het kabinet in deze
richting?
Vrijheid en vervreemding
Tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw was men het er in grote
lijnen over eens hoe men kinderen moest opvoeden. Er was een gedeelde
moraal. Daarna werden de consequenties van de Verlichting gaandeweg
doorgetrokken. Het is nu allemaal autonomie wat de klok slaat. En dat
valt goed tegen! De Verlichting predikt een vast vertrouwen in
vooruitgang. Twee eeuwen emancipatie heeft de burger bevrijd. Maar die
vrijheid heeft de moderne burger volledig op zichzelf teruggeworpen.
Daarenboven ervaart dezelfde burger in zijn omgeving steeds meer
ónvrijheid. Dat levert ontaarding en vervreemding op. Een
voedingsbodem voor wantrouwen van de politiek. De filosoof Verbrugge
stelde het scherp: âEn zo komen we uit op een situatie van
gedemocratiseerde verhoudingen aan de ene kant, met inderdaad
vrijheden, maar tegelijk een afwezigheid van bindingen aan groepen en
het ontbreken van een gedeeld cultureel vormingsideaal. De chaotische
anarchie waar deze subjectivering op uitloopt, wordt bestreden door
uitwendige controle, zoals de beveiligingscameraâs bij
uitgaanscentraâ. (Trouw 5 sept. jl.). Maar deze correctie schiet niet
echt op, als niet de omslag wordt gemaakt naar vertrouwen,
verbondenheid en wederkerigheid onder burgers, ook in hun relatie tot
de overheid en de politiek. Daar ligt een grote uitdaging en opdracht!
Religie en samenleving
Na een periode van ontkerkelijking en de marginalisatie van religie in
het publieke domein, lijkt religie terug te komen van weg geweest.
Trendzettende denkers kondigen de komst van de post-seculiere
samenleving aan. Het is inderdaad dwaasheid gebleken om te denken dat
religie vanzelf verdwijnt als je haar maar lang genoeg bestrijdt. Zo
maken bijvoorbeeld de geradicaliseerde islamitische ambities, dat een
onpartijdige godsdienstloze overheid achterhaald is. Deze ambities
beperken zich niet tot het privédomein, maar opteren voor doorwerking
in het publieke leven. In de politiek gaat het over âhet aanzienâ van
de samenleving. Naar Bijbels getuigenis is de overheid dienares van
God, en zij staat daarom niet neutraal tussen waarheid en leugen,
tussen goed en kwaad. Hier krijgt onze roeping in de politiek een
warme, tegelijk niet vrijblijvend kleur.
âKlopjachtâ op orthodoxe christenen
Er wordt door ons (met pijn in het hart!) iets merkwaardigs in onze
samenleving geconstateerd. Dat is de, wat ik nu maar noem, seculiere
klopjacht op alles wat orthodox is. Orthodoxe christenen maken sinds
jaar en dag vreedzaam deel uit van onze samenleving. De vraag wordt
steeds luider opgeworpen (James Kennedy in Trouw 29 augustus jl.
bijv.) of zij daartoe de ruimte zullen behouden. Veel mensen claimen
voor zichzelf het recht om op te treden als seculiere missionaris,
maar anderen met een geheel andere, meer waardevolle missie,
ontzéggen zij dat recht. Hier is sprake van een dubbele moraal als
geapplaudisseerd wordt voor bewindslieden die aanwezig zijn bij de Gay
Pride in Amsterdam, maar ergernis uitgestort wordt over een minister
die vanuit persoonlijke en functionele betrokkenheid bij het thema
gezin, een openingswoord wil spreken op een internationaal congres
hierover.
Calvijn
We leven in een herdenkingsjaar over de reformator Calvijn (400 jaar).
Laat ik hem citeren uit een brief aan keizer Karel V. Hij schrijft:
âDe kern bestaat daarin, dat wij God erkennen als de enige Bron van
alle kracht, recht, heiligheid, wijsheid, waarheid, macht, goedheid,
barmhartigheid, van alle heil en leven (â¦.) Dat wij bij Hem alleen
alles zoeken en daarom ook in alle nood tot Hem opzien (â¦.) God
verwerpt elke verering die niet op Zijn Woord gegrond is â ik weet hoe
moeilijk de wereld zich daarvan wil laten overtuigenâ.
Knielen voor God
Inderdaad, dat is de kern: Eenvoudig knielen voor God! Aan te bevelen!
Welk een kracht daarin ligt, hebben we allemaal onlangs op ontroerende
wijze in Kampen gezien. Alleen zo wordt het âkwaadâ in de mens getemd,
dat door het optimistische mensbeeld van de Verlichting maar niet aan
banden te krijgen blijkt te zijn. Tot zegen voor land en volk.
Missie Afghanistan
De SGP-fractie spreekt haar waardering uit voor al onze militairen die
waar ook ter wereld gevaarlijke missies volbrengen. Wij spreken de
vurige wens uit dat er resultaten mogen worden geboekt en dat er geen
slachtoffers meer vallen. Het komende jaar wordt belangrijk, immers,
daarin valt het einde van onze huidige missie in Afghanistan.
Midden-Oosten
Het Midden Oosten blijft een regio die constant de aandacht van de
wereld gevangen houdt. De vraag is echter of de juiste fronten in het
oog worden gehouden. Zolang bijvoorbeeld niet wordt erkend, dat het
Arabisch-Israelische conflict over Palestina in feite een
islamitisch-Joods conflict is, blijven oplossingen steken aan de
oppervlakte. âDe moeder van alle mythesâ blijft dan in stand. Intussen
werkt Iran al vele jaren stug door aan een nucleaire bom, vrijwel
ongestoord tot nu toe. Dit feit levert een groot gevaar op voor het
Westen, maar vooral ook voor Israel. De internationale gemeenschap zal
snel en eensgezind moeten optreden tegen Iran, met effectieve
sancties. Wil de regering dit waar mogelijk bevorderen?
Antisemitisme
Over de traagheid bij de vervolging van het in toenemende mate de kop
opstekende antisemitisme stelden we twee weken geleden al vragen. Eén
aanbeveling van het CIDI willen we hier naar voren halen: âDe steeds
verder âalgemeniserendeâ wijze waarop 4 mei wordt herdacht, werkt
Holocaustvergelijkingen in de hand en moet opnieuw worden bezienâ. Is
het kabinet bereid te bevorderen dat de herdenking gericht blijft op
de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog, zodat verbreding van het thema
geen verwatering oplevert?
Politie
Mevrouw de Voorzitter. Vorige week kwam er een âvreugdeloos akkoordâ
tot stand over de bezuinigingen op de politie. Er is veel over te doen
geweest, omdat niet duidelijk is wat de gevolgen precies zijn voor de
politiecapaciteit op straat. Hoe dat zij, door de forse bezuinigingen
worden er steeds meer politieposten gesloten. Aan deze kaalslag moet
een halt worden toegeroepen. Vooral op het platteland zien burgers
vrijwel geen agent meer. Wij vinden dit ongewenst. Burgers hebben
niets aan op papier kloppende redeneringen, zij willen veiligheid.
Onze veiligheid is het waard om in te investeren. In stad én regio,
ook op het platteland.
Er blijkt ook geen ruimte te zijn om extra in te zetten op belangrijke
themaâs als de aanpak van bijvoorbeeld kinderporno. Dat is een slechte
zaak. De SGP-fractie zal er zich voor inzetten dat het aantal
rechercheurs omhoog gaat. Graag een toezegging op dit vitale, ons
allen aansprekende punt.
Vrijheid van onderwijs
Op het terrein van ons aan het hart liggende zwaarwegende ethische
themaâs, moet in de komende tijd nogal wat gebeuren. Er komt een
regeringsstandpunt over de zogeheten âenkele feit constructieâ in de
Algemene wet gelijke behandeling. Wij nemen zondermeer aan dat het CDA
en de ChristenUnie er voor zullen waken dat er via dit dossier geen
inbreuk ontstaat op de Grondwettelijke vrijheid van onderwijs.
Euthanasie en abortus
Onze fractie verwacht ook een serieuze reactie op de VN-kritiek op ons
euthanasiebeleid. Vooral de aanbeveling om de toetsing of voldaan is
aan de eisen van de wet vóóraf plaats te laten vinden âiets wat wij
altijd hebben bepleitâ is levensbelangrijk. Wanneer hoort de Kamer
hierover meer? We zien ook nog maar weinig concrete stappen om de
abortuspraktijk in te snoeren.
Zondag
Om niet meer te noemen, het wordt hoog tijd dat de Winkeltijdenwet
onder het mes komt, om het oneigenlijke gebruik van de
toerismebepaling en het regime van de avondwinkel aan te pakken. Geen
uitsteloperaties, nu de verrommeling rondom deze wet alleen maar
ernstig toeneemt. Zie de discussie in Amsterdam, zie de vlucht van
dagwinkels naar de figuur van avondwinkel op zondag. Dat kunnen we
toch allemaal niet laten gebeuren! Dat moet voor de coalitie toch ook
een aangelegen punt zijn?
Geluk
De interim-voorzitter van het CNV voert een pleidooi om voortaan uit
te gaan van een veel breder welvaartsbegrip, een begrip waarin ook het
milieu, het onderwijs, onze gezondheid en arbeidsethos worden
meegewogen. Juist het intermezzo waartoe de economische crisis ons
dwingt, biedt daarvoor nieuwe kansen. Opvallend is in dit kader de
uitspraak van Alan Greenspan : âAlle
crises zijn anders, maar ze hebben één ding gemeen: het onstuitbare
talent van mensen om in tijden van voorspoed te denken dat die
voorspoed nooit voorbij zal gaan. We zullen dus meer crises zien,
tenzij iemand weet hoe we de menselijke natuur moeten veranderenâ.
Voorzitter. De menselijke natuur veranderen, dat gaan we niet redden.
Dat kunnen we ook niet, gevangen als we zitten in onszelf. Maar Iemand
anders heeft dat wél gered. Iemand die de ernstigste crisis in de
geschiedenis van de mensheid heeft opgelost, de crisis namelijk tussen
God en ons mensen. Voorzitter, ik zou u, en in u mijn collegaâs en de
leden van het kabinet ernstig tekort doen als ik Zijn Naam hier niet
zou noemen en niet van harte zou aanprijzen Het ware geluk is alleen
te vinden in Christus, Die ons in de Bijbel wordt aanbevolen als de
Weg, de Waarheid en het Leven.