ChristenUnie
Bijdrage Cynthia Ortega-Martijn AO Arbeidsmarktbeleid
Bijdrage Cynthia Ortega-Martijn AO Arbeidsmarktbeleid
donderdag 08 oktober 2009 14:00
Mevrouw Ortega-Martijn (ChristenUnie): Voorzitter. De werkloosheid
loopt verder op, hoewel de jeugdwerkloosheid toch ietsje blijkt mee te
vallen vergeleken met de verwachtingen. Toch valt het nog steeds op
dat er sprake is van moeilijk opvulbare vacatures. Ik ben in ieder
geval blij met de sectorale arrangementen die zijn afgesproken.
Daarmee wordt in ieder geval een effectief traject aangeboden. Er zijn
altijd trajecten die beter landelijk opgepakt kunnen worden uit een
oogpunt van efficiency en effectiviteit. Is de staatssecretaris het
met mij eens dat er ook mogelijkheden gecreëerd moeten worden voor
meer landelijke samenwerking? Vooral voor kwetsbare groepen zoals de
Wajong'ers kan dit een uitkomst bieden. Evenals collega Blok baart het
ook mij zorgen dat het UWV er niet in slaagt om deze groep aan een
baan te helpen. Wat zijn volgens de bewindspersonen de knelpunten en
hoe kunnen zij zo snel mogelijk worden opgelost? Moet het UWV niet
proactief bedrijven benaderen, en dan niet telefonisch, maar door
fysiek aanwezig te zijn op de werkplek om na te gaan wat de knelpunten
en mogelijke kansen zijn? Moet het UWV meedenken met werkgevers? Ik
vraag mij ook af hoe het nu zit met de bemiddeling via de
mobiliteitscentra. Is hier sprake van een succesverhaal of loopt dat
nu ook achter bij de successen bij de start van de mobiliteitscentra?
Van VNO-NCW en MKB-Nederland begreep ik dat er problemen zijn bij de
groep 16- en 17-jarigen die een BBL volgen. Deze leerlingen hebben
recht op het minimumjeugdloon, maar er is daarvoor geen gemeentelijk
budget beschikbaar. Hierdoor is het moeilijk om centrale afspraken te
maken. Wat zien de bewindspersonen als mogelijke oplossing en wat
vinden zij van het voorstel van VNO-NCW/MKB-Nederland om ESF (Europees
Sociaal Fonds)-gelden voor een deel hiervoor aan te wenden? Ik krijg
trouwens ook klachten binnen van bedrijven dat door de complexiteit
van de regelgeving het ESF niet prikkelt om daarvan gebruik te maken.
Ik roep de minister daarom op om te onderzoeken of het niet simpeler
kan en de Kamer daarover te informeren. Graag een reactie hierop.
Het aantal NUG'ers (niet-uitkeringsgerechtigden) dat geholpen wordt,
blijft achter bij de afspraken. Per 1 november 2008 is een tweedelige
stimulans geïntroduceerd. Dat vindt mijn fractie prima, maar gaat het
daar nu ook om? Kunnen gemeenten überhaupt deze groep bereiken? Wat
gaat de staatssecretaris eraan doen om gemeenten aan te sporen om via
onorthodoxe maatregelen deze groep te bereiken? Dit is wel de groep
die eventueel kan worden ingezet voor de moeilijk vervulbare
vacatures.
Ik heb veel korte puntjes, want het waren veel rapporten en ik heb
overal wel wat uitgeplukt. Ik heb nog een opmerking over de
armoedebestrijding. In de nulmeting van het bestuurlijk akkoord valt
op dat 20% van de huishoudens die mogelijk recht hebben op de
langdurigheidstoeslag, deze niet krijgt. Wat is daarvan de reden?
De voedselbanken zijn een fenomeen dat wij geen van allen leuk vinden,
maar zij zijn er en zij bieden hulp. Ik vind het wel een beetje vreemd
dat gemeenten cliënten aan de ene kant doorverwijzen naar
voedselbanken, terwijl ik aan de andere kant in de nulmeting lees dat
gemeenten ad-hocafspraken maken met de voedselbanken, waarbij er niets
staat over een eventuele financiële ondersteuning. Is het bekend
hoeveel gemeenten de voedselbanken überhaupt financieel ondersteunen?
Wil de staatssecretaris bevorderen dat er meer afspraken in
convenanten worden neergelegd, met de benodigde financiële
ondersteuning?
Over de leenbijstand het volgende. Ik weet dat gemeenten autonoom
zijn, ook in het verstrekken van bijzondere bijstand, maar ik heb
begrepen dat gemeenten er nu vaak voor kiezen om leenbijstand te
verstrekken in plaats van gewoon bijzondere bijstand, zelfs als iemand
amper rond kan komen. Hoe is dit te rijmen met de ambities van de
staatssecretaris inzake de schuldhulpverlening? Collega Karabulut
heeft eerder gevraagd hoe het zit met de gemeenten onderling. De
staatssecretaris heeft toen aangegeven dat zij dit zal onderzoeken. Ik
wil graag weten hoe het daarmee staat.
Het bevorderen van ondernemerschap is cruciaal voor participatie. Toch
hoor ik van burgers dat zij daarvoor tevergeefs aankloppen bij de
gemeente. Vaak heeft dat te maken met een bepaald voortraject dat zij
nog moeten doorlopen voordat zij zo ver zijn om inderdaad het
ondernemerschap op te pakken. Mogelijk dat de kosten dan te hoog
worden. Daarom wil ik graag een overzicht van het aantal mensen dat
een aanvraag indient bij de gemeente en wordt afgewezen. Ik wil ook
graag weten wat de redenen daarvan zijn.
Over de WWB ben ik het eens met de heer Blok. Ik juich de 40%
uitstroom toe. 84% stroomt duurzaam uit en dat vinden wij heel erg
goed. Wat ik echter ook lees in het onderzoek is dat het om de meest
kansrijken gaat. Is het mogelijk -- ik heb dit al in een vorig debat
gevraagd -- om een bepaalde positieve prikkel in te bouwen voor de
gemeenten, zodat zij ook aan de slag kunnen met de minst kansrijken?
Het mag niet zo zijn dat wij in deze tijd van crisis met kansrijken
aan de slag gaan, terwijl zij zelf wel aan een baan kunnen komen en de
minst kansrijken juist ondersteuning nodig hebben. Graag een reactie
daarop.
Ik kom op de evaluatie van de Wet gelijke behandeling op grond van
leeftijd bij de arbeid, die ongeveer vijf jaar in werking is. Toch
zegt nog drie kwart van de werkzoekenden in de leeftijdscategorie
55-plus last te hebben gehad van leeftijdsdiscriminatie. Ik vraag mij
af of dit echt te maken heeft met een negatieve beeldvorming. Dit is
al jaren aan de gang. De regering heeft stimulerende maatregelen
genomen zoals een premiekorting. De ontzie-maatregelen worden in de
verschillende cao's afgebouwd. Toch blijft er sprake van
leeftijdsdiscriminatie. Welke effecten voorziet de minister met de
ouderencampagne "ikkan"? Welk rendement moet deze investering
opleveren? Ik geloof namelijk niet dat dit type massacommunicatie
rendement oplevert.
Nog iets over werving en selectie. Het project Vacatures voor alle
leeftijden van het Expertisecentrum LEEFtijd zal herhaald worden voor
de groep intermediars en arbeidsbemiddelaars. Ik vraag mij af hoe het
mogelijk is dat deze groep nog niet weet dat deze wet bestaat en dat
er geen discriminerende teksten aangebracht mogen worden in vacatures.
Waarom verwerpt de minister überhaupt het advies van de Commissie
Gelijke Behandeling om juridisch advies te vragen over de reikwijdte
van artikel 696c van het Burgerlijk Wetboek in relatie tot de
aansprakelijkheid van tussenpersonen op grond van de Wet gelijke
behandeling?
Cynthia Ortega