Partij voor de Vrijheid (PVV)
PVV: Geen bezuinigingen op zorg - Inbreng
woensdag 11 november 2009
Voorzitter,
Er kunnen honderd ambtelijke werkgroepen in het leven geroepen worden
om 20% (dus zo'n 12 miljard euro) op de zorg te gaan bezuinigen, de
Partij voor de Vrijheid accepteert geen enkele bezuiniging op de zorg,
de AWBZ, de mensen die werken in de zorg en de premiebetalers, nee, er
moet juist geld bij. Daarom maken we 1 miljard extra vrij voor de zorg
in onze tegenbegroting.
Voorzitter,
Het ministerie heeft een nieuwe held. Maar liefst tweemaal wordt in de
inleidende pagina's van de begroting president Obama instemmend
aangehaald met de visionaire, hoopvolle (en overigens verkeerd
geïnterpreteerde) formule "Saving Lives and Costs". Investeringen in
de organisatie moeten gelijktijdig kosten besparen en de kwaliteit
verbeteren. Maar meneer Obama is president van een land dat, in
vergelijking met landen die qua welvaartsniveau en bevolkingsopbouw
vergelijkbaar zijn, op het vlak van de zorg buitengewoon slecht
presteert.
Zo'n land kan door goed te kijken naar hoe andere landen het beter
doen en misschien een Grote Stap Voorwaarts maken. Maar voor een land
als Nederland, dat traditioneel een doelmatige en kwalitatief
hoogstaande zorgsector heeft, is het minder vanzelfsprekend dat de
aanstaande vergrijzingsgolf het hoofd kan worden geboden louter door
grote efficiëncywinsten. Natuurlijk moeten we efficiënt zijn waar het
kan, maar er zal ook fors meer geïnvesteerd moeten worden om de
groeiende zorgvraag het hoofd te kunnen bieden.
De verwachtingen met name rond de commerciële systeemprikkels zijn
veel te hoog gespannen. Een leerzame ervaring met zo'n prikkel hebben
we opgedaan met de DBC-systematiek waar de medisch specialisten in een
jaar 375 miljoen uit wisten te kloppen. Inmiddels is de minister druk
aan het onderzoeken of deze op `handelingen' gebaseerde beloning,
waarvan nog kortgeleden een prestatiebevorderende werking verwacht
werd, niet toch maar vervangen moet worden door het meer
vertrouwenwekkende systeem van loondienst. Ik ben in ieder geval wel
blij dat de minister onze miljoenen in dit geval terughaalt.
Het aanpassen van zoiets complex als een zorgsysteem verloopt niet
altijd zoals je op basis van een inspirerende theorie zou verwachten.
Geen reden om nooit eens wat nieuws te proberen, maar wel om zeer
terughoudend te zijn in de verwachtingen omtrent de resultaten.
Nu deze kabinetsperiode rap aan het verstrijken is moeten we
constateren dat veel van de `meetbare en afrekenbare' doelen die de
regering zich stelde in ieder geval niet voor het einde van de
kabinetsperiode getoond kunnen worden. Dat geldt voor de aanpak van
vermijdbare schade en sterfte, en helaas ook voor de resultaten van de
aanpak van ondervoeding, (waar de laatste cijfers een zeer matige
verbetering tonen) en doorligwonden (waarvoor de cijfers tot nu zelfs
verslechterd zijn). Een veel steviger aanpak, gericht op snelle en
doeltreffende resultaten was bij deze mensonterende, door nagelaten
zorg veroorzaakte en dus voorkombare problemen op zijn plaats geweest,
maar kennelijk is het belangrijker om warme en sociale op deze
problemen toegespitste voorstellen van de Partij voor de Vrijheid te
negeren, dan om samen met ons veel grotere vooruitgang van de regering
te verlangen.
Weet u wat voorzitter, ik houd nu op met het becommentariëren van de
plannetjes uit de begroting van de regering. Ik ga het verder hebben
over de werkelijke toestand van de zorg in Nederland. De manier waarop
wij in dit land met onze alleroudsten en allerkwetsbaarsten omgaan is
mensonterend en hemeltergend.
Staatssecretaris Jet Bussemaker kreeg 69 kansen om de telefoon te
pakken of in de auto te stappen en de verantwoordelijken in de kraag
te vatten voor de misstanden op de afdeling De Branding van Huis in de
Duinen te Zandvoort, maar verzaakte dat. Bewust vermoedelijk. Ze
schaarde zich samen met de lokale wethouder en partijgenoot achter de
totaal incapabele directeur die in zijn beleid koos voor repressie en
onderdrukking van de verpleegsters en het keer op keer onder het
tapijt vegen van de misstanden om de door het management gewenste
`rust' te doen terugkeren. Rust? Terugkeren naar een periode waarin
(zware) mishandeling, verwaarlozing, vernedering en slechte zorg de
sfeer begrijpelijkerwijs totaal had verziekt? Wie verzint dat?!
Hierbij slechts één van de vele voorbeeld uit de zes verklaringen van
de voormalige medewerkers, ik citeer: "Meneer zei tegen ons: "Wat zijn
jullie lief voor mij". Mijn collega en ik schrokken ontzettend omdat
de heer helemaal onder de blauwe plekken zat wij vroegen aan hem: "Hoe
komt u aan al die blauwe plekken op uw arm", meneer raakte licht van
slag en hij zei: "Er kwam een grote man binnen en die heeft dit gedaan
en ik weet niet waarom of wat ik verkeerd heb gedaan" en gaf aan dat
hij bang was dat hij weer binnen zou komen." Konden zij hiermee bij
het management terecht? Nee.
De voormalige verpleegsters - en het afdelingshoofd dat direct werd
ontslagen toen ze één van de boosdoeners op de mishandelingen aansprak
- vonden ondanks dat ze nog steeds last hebben van slapeloze nachten
en zorgen om de achtergebleven bewoners, elders in de zorg een fijne
betrekking. Maar de rust is niet teruggekeerd. Anderhalf jaar later
liggen er nieuwe meldingen van misstanden bij de Inspectie.
Hadden deze verschrikkelijkheden niet of in mindere mate
plaatsgevonden wanneer we in ons land de beschikking hadden over een
Inspectie voor de Gezondheidzorg die wel gevreesd wordt? Want laten we
wel wezen, die Inspectie is een lachertje. Welke van de schandalen van
het afgelopen jaar is dankzij de vragenlijsten van de Inspectie aan
het licht gekomen? Het waren steeds alerte journalisten of betrokken
zorgverleners! Geef de Inspectie handen en voeten. Zorg dat ze een
instelling per direct en zonder allerlei omwegen kunnen sluiten, dat
ze daadwerkelijk onaangekondigd komen inspecteren, dat er mystery
guests - hoe staat het daarmee? - ingezet worden, dat ze personeel en
directie op staande voet kunnen ontslaan.
Over directie gesproken. In de afgelopen periode domineerde het
mismanagement van de zorgbobo's vele debatten in dit huis. De
misstanden bij de zorggiganten Philadelphia, Meavita en de
IJsselmeerziekenhuizen, de Zeeuwse Ziekenhuizen en het Orbis buitelden
in rap tempo over elkaar heen. De o zo geprezen financieel-economische
kennis van de heren elite voorkwam niet de financieel-economische
crises waarin ze de instellingen stortten. Schoon de directies en de
raden van toezicht op en haal de zorgprofessionals naar binnen. Zij
weten hoe het moet en eigenlijk hoort.
Leidde de nota over Goed Bestuur van onze bewindspersonen tot
aansprekende maatregelen? Nee. Het fervent verzamelen van allerhande
dubbele petten gaat gewoon door, alsook de exorbitante beloningen van
de cowboys in de zorg. Want ondanks dat de minister onze term "Laat de
bobo's maar barsten", enthousiast overnam, laten zij elke verbetering
op dit vlak... aan de sector zelf. Een gebrek aan lef is er wellicht
de oorzaak van dat minister Klink aangaf dat hij de verantwoordelijke
voorzitters niet persoonlijk aansprakelijk gaat stellen maar dat zijn
collega-minister Hirsch Ballin werkt aan een wet. De goede verstaander
weet dat zijn partijgenoot Elco Brinkman de president-commissaris was
van Philadelphia toen het bestuur van deze gehandicapteninstelling de
zorg compleet uit het oog verloor en in de ban was geraakt van
allerhande vastgoedprojecten en dat de minister dus niets doet om zijn
partijgenoot aan te pakken maar zijn andere partijgenoot die ook als
commissaris ook verbonden was aan Philadelphia met een slap wetje laat
komen.
Als de Partij voor de Vrijheid het voor het zeggen krijgt, is
opsluiting in de gevangenis de zwaarste straf, dus niet zoals nu in
het verpleeghuis. De verpleegsters zijn er heel lief hoor, maar het
zijn er veel te weinig. Een 24-uursluier vervangt daarom het toilet.
Stelt u zich het eens voor: een mevrouw die zojuist heeft ontlast, zit
daar de rest van de dag nog in. Ze plast ook nog een aantal keer, gaat
met die volle luier naar bed, zit er morgen nog in tijdens haar
ontbijt en middageten en pas daarna komt er een nieuwe luier, voor de
volgende 24 uur. Volgens de staatssecretaris (in antwoord op onze
Kamervragen) is dat in ons aller belang.
Mevrouw De Vries met de respectabele leeftijd van 86 jaar wil graag
elke dag douchen, maar daar is geen tijd meer voor. Voor een sigaretje
moet ze met rolstoel en al naar buiten. Maar buiten? Daar is ze al in
geen maanden meer geweest. Wat zou ze graag nog eens een kerkdienst
bijwonen, maar ook dat kan niet meer. Het huis moet steeds meer
bezuinigen en moet nu zelfs extra geld gaan vragen voor het wassen van
haar kleding. En het koekje bij de koffie? Dat is iets van vroeger.
Nee, Saban de brute pooier die honderd vrouwen 'brandmerkte' heeft het
(als we hem ooit nog te pakken krijgen) een stuk beter in de
gevangenis. Hij heeft het recht om elke dag een uur buiten te luchten.
Hij heeft recht op 7,5 uur recreatie en 1,5 uur sport per week.
Kleding en schoeisel? Helemaal gratis. Zijn bajessalaris is onlangs
nog verhoogd en zijn cel staat wel blauw van de rook. En dit alles
staat letterlijk vastgelegd in de wet!
Ons voorstel is heel simpel. Geef onze ouderen in het verpleeghuis, de
mensen die nog bloembollen hebben moeten eten in de oorlog, meer
rechten dan gevangenen nu hebben, en pak de rechten van gevangenen af.
Geef de ouderen het recht dat ze elke dag onder de douche mogen en
elke dag naar buiten. Schaf die vreselijke 24-uurs luiers af. Geef die
ouderen die niks hebben misdaan het recht dat ze mogen roken op hun
eigen kamer en geef ze meer verpleegsters dan dat er bewakers zijn in
de gevangenis!
Ik kom tot ons laatste voorstel. Een poging om de zorg in onze
instellingen te bevrijden van de bureaucratie, managementcultuur en
incapabele zorgbobo's. Na de noodzakelijke kosten voor verplegers,
voeding, verbandmiddelen en andere voor de zorg noodzakelijke kosten
is er simpelweg geen geld meer over voor management en directie.
Daarom zien we graag dat er een pilot komt waar drie instellingen zich
voor kunnen aanmelden. Wij denken aan een verpleeghuis, een
verzorgingshuis en een gehandicapteninstelling. Ze krijgen voor een
periode van drie jaar de mogelijkheid om naar hun eigen professionele
inzicht de instellingen te leiden zonder managers, zonder directie en
zonder verantwoordingslast en alleen met een periodieke controle van
een strenge Inspectie.
Wij hebben er alle vertrouwen in dat zij zullen bewijzen de beste zorg
voor het beschikbare budget te bieden en dat de formule "Saving Lives
and Reducing Costs" dan echt betekenis krijgt.