D66
maandag 16 november 2009
Phyrrus-overwinning voor blauwvintonijn
Door slechts de quota wat te verlagen heeft ICCAT gekozen voor korte
termijn economische belangen en niet voor het voortbestaan van de
soort en lange termijn perspectief voor de visserijsector , zegt
Europarlementariër Gerben Jan Gerbrandy in een reactie op de uitkomst
van de jaarlijkse vergadering van de internationale visserij
organisatie ICCAT, International Commission for the Conservation of
Atlantic Tunas.
Phyrrus
Volgens Gerbrandy heeft ICCAT, waar de Europese Commissie ook lid van
is, nagelaten het voortbestaan van de blauwvintonijn te garanderen.
Het wordt gebracht als een enorme beperking van de vangst, maar de
soort zal er niet door overleven. Een Phyrrus-overwinning dus.
Onvoldoende
De internationale visserij organisatie heeft de quota verlaagd van
19.950 ton tot 13.500 ton. Volgens het eigen wetenschappelijk
ICCAT-advies heeft de soort bij quota van 8.000 ton al niet meer
dan 50% kans om in 2023 weer op kracht te zijn. Deze maatregel is
volgens Gerbrandy dus volstrekt onvoldoende.
Big business
Naast de formeel vastgestelde quota is er een groot probleem met
illegale vangsten op blauwvintonijn. Ondanks de huidige limiet van zon
20.000 ton, wordt er naar verwachting jaarlijks tussen de 35.000 en
60.000 ton gevangen. Een vis die 70.000 Euro kan opbrengen, trekt veel
aandacht, vooral ook van criminele organisaties. Het is een
miljardenbusiness. De enige manier om het uitsterven van deze vis te
voorkomen, is door de handel te verbieden. Alleen dan worden ook de
illegale vangsten bestreden, licht Gerbrandy toe.
Druk
In maart volgend jaar wordt besloten over de nieuwe samenstelling van
de lijst van bedreigde diersoorten onder het zogenaamde CITES-verdrag.
Daar zal de blauwvintonijn aan toegevoegd moeten worden. Gerbrandy zal
maximale druk uitoefenen op de EU om het daartoe leidende
CITES-voorstel van Monaco te omarmen. Zon schitterende vis mogen we
niet onder onze ogen laten uitsterven. Het is echt onacceptabel dat
wij op zon onverantwoorde wijze omgaan met onze natuurlijke rijkdommen
en met de lange termijn economische belangen.