Vrije Universiteit Amsterdam

Hyper accumulatie van nikkel in Thlaspi caerulescens


* Startdatum: 16-11-2009


* Tijd: 13.45


* Locatie: Aula


* Titel: Hyper accumulatie van nikkel in Thlaspi caerulescens


* Spreker: K.H. Richau


* Promotor: prof.dr. R.E. Koes


* Onderdeel: Faculteit der Aard- en levenswetenschappen


* Wetenschapsgebied: Aard- en levenswetenschappen


* Evenementtype: Promotie

Kerstin H. Richau heeft met haar proefschrift beter inzicht verkregen in de genetische basis van de variatie in de hyperaccumulatie van en de tolerantie voor zink en nikkel binnen de Zinkboerenkers.

In vergelijking met normale planten worden hyperaccumulatoren gekarakteriseerd door een verhoogde metaalopnamecapaciteit, een versnelde translocatie van de opgenomen metalen van de wortel naar het blad, en een zeer efficiënte ontgifting van deze metalen door opslag in de vacuoles van bladcellen. Hoewel in de laatste jaren wel degelijk vooruitgang is geboekt, zijn de onderliggende fysiologische en moleculaire mechanismen van hyperaccumulatie van zware metalen, maar ook de ecologische aanpassingswaarde van dit fenomeen nog verre van volledig opgehelderd.

De Zinkboerenkers (Thlaspi caerulescens), een hyperaccumulator van zink (Zn) maar soms ook van cadmium (Cd) of nikkel (Ni), biedt goede mogelijkheden om de overervings- en werkingsmechanismen van het hyperaccumulatiesyndroom verder te analyseren, omdat deze soort namelijk een hoge mate van erfelijke variatie bezit in metaalopname, metaaltranslocatie, en metaaltolerantie. Verder is de DNA-sequentie van de Zinkboerenkers voor ongeveer 89% identiek met die van de modelsoort van de plantengenetica, Arabidopsis thaliana (de Zandraket), en dat maakt het mogelijk om de veelheid aan moleculaire technieken en de genomische informatie die voor de Zandraket beschikbaar zijn, ook op de Zinkboerenkers toe te passen.

Richau's werk was er in eerste instantie op gericht om een beter inzicht te verkrijgen in de genetische basis van de variatie in de hyperaccumulatie van en de tolerantie voor Zn en Ni binnen de Zinkboerenkers. Haar tweede doel was het ophelderen van de rol van het aminozuur histidine (His) in het hyperaccumulatiesyndroom. Ook stelde zij de verdeling van Ni over verschillende wortelsegmenten en wortelweefsels vast. Tenslotte gebruikte zij de Agilent3 micro-arrays om kandidaat-genen voor nikkelaccumulatie en tolerantie te identificeren en vergeleek zij de transcriptprofielen van LC en MP, en van hoog- en laagaccumulerende, en hoog- en laagtolerante F4 families van de LC x MP kruising.

Het volledige proefschrift is te downloaden via VU-dare.
© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam