HBO-V-ers zamelen vooraf geld in voor Stichting God Bless You Homes


Alieke en Judith naar Keniaals 'manusjes van alles'

APELDOORN, 20091120 -- Alieke Hobert (21) uit Mariënheem en Judith Kuiper (22) uit Apeldoorn vertrekken half januari naar Kenia om daar ruim drie maanden vrijwilligerswerk te doen voor Stichting God Bless You Homes. Deze stichting beheert er twee kleine weeshuizen, een basisschool en een middelbare school, een polikliniek en een naaiatelier in de omgeving van het plaatsje Kitale. "We zijn niet echt wereldverbeteraars. Maar het is wel leuk als je iets kunt betekenen voor een ander. En al kunnen we maar één kind helpen om een iets gelukkiger leven te krijgen, dan zijn we al blij."

Om iets te kunnen betekenen in Kenia is een extra zak met geld altijd welkom. Hun hele familie- en vriendenkring schrijven ze aan om te helpen. Daarnaast willen de twee een high tea organiseren bij het ouderlijk huis van Alieke in Mariënheem en verder volgen nog een oliebollenactie, gaat Judith een inzameling houden bij de leden van haar kerk (de Baptistengemeente) in Apeldoorn, en gaan de dames op 16 december spulletjes verkopen op de Kerstmarkt bij de Hartkamp.

Alieke en Judith kennen elkaar van de opleiding HBO-Verpleegkunde in Deventer. Nu ze hun studie bijna hebben afgerond willen ze enkele maanden gebruiken om hun horizon te verbreden. Judith kent enkele oprichters van Stichting God Bless You Homes. "Die stichting is opgericht door een echtpaar uit Apeldoorn, Wim en Ria Hart, en een echtpaar uit Kenia, Simon en Beatrice Githigi. Simon werkt als dominee in de regio rond Kitale. Samen proberen ze zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de activiteiten van Simon en werven ze ook vrijwilligers!" Wat ze er precies gaan doen? "Dat kan van alles zijn", lachen de twee. "Het kan zijn dat we gaan meehelpen in de polikliniek, maar ook dat we assisteren in het weeshuis. En misschien moeten de muren van de school wel een keertje geverfd worden. We worden echt manusjes van alles!"De twee worden gedurende de drie maanden ondergebracht in een klein huisje dat ze zullen huren van de Stichting.

Om niet geheel onbeslagen ten ijs te komen hebben ze inmiddels al een keertje afgesproken met twee van hun voorgangers. "Wat ze ons vertelden? Nou, om te beginnen dat we er ons niet al te veel van moeten voorstellen. Je kunt daar wel aankomen met hele ambitieuze plannen, maar je bent toch afhankelijk van de medewerking ter plekke. 'Ga eerst maar eens twee weken acclimatiseren en kijk goed om je heen naar hoe het er aan toe gaat', vertelden ze ons. De horloges konden we bij wijze van spreken wel thuis laten, want ze gaan daar heel anders met tijd en afspraken om dan wij hier in Nederland. Ze hebben ons ook afgeraden om 's avonds als het donker is alleen de straat op te gaan. Dat heeft overigens geen religieuze redenen. We zijn blank en westers en daarom heel aantrekkelijk voor overvallers!

"En verder, hoe staan ze tegenover de plaatselijke fauna en flora? Tegenover de grote insecten en de reptielen? Alieke: "Oh, we zijn niet zo heel snel bang hoor, ha ha! Ik vind het wel fijn dat we onder een muskietennet kunnen slapen, want malaria is er een groot probleem! Maar hoe dan ook, we hebben er super veel zin in"Wil jij ook een steentje bijdragen aan het werk van Stichting God Bless You Homes, dan kun je geld doneren op rekeningnummer 1514.57.603 tnv AGM Hobert (met vermelding van Ontwikkelingswerk Kenia) of op rekeningnummer 67.15.39.523 tnv Stichting God Bless You Homes (met vermelding van Gift vrijwilligers Judith en Alieke). Meer informatie kun je vinden op www.gbyh.nl.

Hun thuisfront hoeven ze overigens niet gedurende de hele drie maanden te missen. Judiths vriend komt een korte periode langs en Aliekes vader Willie en zus Karen zullen ook een bezoekje brengen. "Mijn vriend komt niet", lacht Alieke. "Die is zelf dan ook weg. Die gaat met een neef van hem een half jaar met een auto door Australië trekken." Judith: "Misschien komt hij onverwachts wel een keertje langs, dat zou romantisch zijn, ha ha!" Alieke: "Hoe zie je dat voor je, met een vlot? Dat wordt nog hard roeien!"

Judith heeft enige ervaring met ontwikkelingswerk. Vanuit haar kerk is ze enkele keren in Moldavië geweest om daar te helpen. "Als je na zo'n periode weer terugbent in Nederland, dan krijg je bijna een hekel aan al die stomme Nederlandse gewoontes. Wat zijn we hier toch verwend en klagen we veel. Maar dat zakt dan eigenlijk ook wel na verloop van tijd weer weg. Ik heb hier wel al mijn vrienden en familie. Ik zie me niet heel snel voor een langere periode weggaan. Maar ik zeg ook nooit nooit!"





Ingezonden pesbericht