Gemeente Urk
Grote belangstelling stille tocht
Naar schatting hebben meer dan 3.000 mensen meegelopen in de stille
tocht ter nagedachtenis aan Dirk. Onder de aanwezigen waren opvallend
veel jongeren.
De indrukwekkende stille tocht startte bij de Frits Bodeschool en
eindigde bij het gemeentehuis. Gedurende de tocht sloten zich steeds
meer mensen aan. Familieleden van Dirk liepen voorop, samen met
burgemeester Kroon. De massale opkomst heeft de familie goed gedaan.
Â
Bij het gemeentehuis las Emily van Leeuwen, een vriendin van Dirk, een
gedicht voor. Burgemeester Jaap Kroon sloot de toch af met een
toespraak waarin hij uiting gaf aan de gevoelens van de Urker
bevolking.
Â
Â
---
Â
Toespraak burgemeester KroonÂ
Urk huilt
Â
Een onbezorgde jeugd, veiligheid en geborgenheid,
Dat hoort bij Urk.
Â
Geen angst, geen vervreemding, geen vertwijfeling.
Â
De gewelddadige dood van Dirk Post heeft ons allen diep geraakt. Het
heeft onze ziel geraakt.
Â
Onze gevoelens van medeleven zijn bij de familie, hun kind, broer,
kleinkind is vandaag begraven. Wij staan om hen heen. Urk is een, Urk
rouwt.
Â
Alleen samen kunnen we verder.
Â
Alleen samen kunnen we de angst omzetten in moed, vervreemding in
geborgenheid en vertwijfeling in vertrouwen.
Â
Ieder van ons, op zijn of haar eigen plaats in het leven en onze
samenleving, draagt daarvoor zijn eigen verantwoordelijkheid.
Â
Jong en oud.
Â
Op school, op het werk, in het gezin, in de kerk, hier op straat. Door
wat we doen en laten. In ons spreken en zwijgen.
Â
Urk is een sterke samenleving, met een rijke en krachtige traditie.
Daarom mogen we ook hoop hebben en vertrouwen houden in onze toekomst.
Â
Door het plaatsen van vredelievendheid tegenover geweld, recht
tegenover onrecht, en saamhorigheid tegenover egoïsme, kunnen we ook
veder.
Â
Ben ik mijns broeders hoeder? Vanaf het begin van de mensheid klinkt
die roep. Ook vandaag klinkt die roep, in ons land en ook in ons dorp.
Â
Laat daarom liefde regeren boven haat en weet dat het kwade kan worden
overwonnen door het goede.
Â
Laten we zo naar huis gaan.
Â
Morgen weer naar ons werk, naar school, naar het Wilhelminapark.
Â
We zullen deze dagen met ons mee blijven dragen. Ze een plaats moeten
leren geven in onze samenleving en ons eigen leven.
Â
Daarbij mogen we kracht putten uit het Woord van God.
Â