D66
donderdag 10 december 2009
Madurodambanken zijn niet de oplossing
Minister Bos was afgelopen week tevreden met het akkoord over Europees
toezicht, maar Sophie in ´t Veld en Ivo Thijssen denken daar heel
anders over.
kleinere banken
In de Volkskrant van 3 december j.l. stond dat ING en Rabobank in
Nederland te groot zijn om gered te worden, maar ook te belangrijk om
te laten omvallen. pleiten voor een Europese toezichthouder. Volgens
velen, onder wie Minister Bos, is de oplossing om de banken kleiner te
maken. Volgens D66 wordt de omvang van een bank in Europa bepaald door
de kwaliteit die zij biedt aan consumenten en aandeelhouders en niet
door landsgrenzen.
Lilliputters en Gulliver
De interne markt van Europa heeft tot een enorme bloei van de
bankensector geleid. Maar de bijbehorende toezichthoudende instanties
en hun instrumenten hebben geen pas gehouden met de Europese
ontwikkelingen, en zijn nationaal gebleven. Dat is een beetje als de
Lilliputters die reus Gulliver in bedwang moeten houden. ING en Rabo
hebben door hun internationale activiteiten meer euros op de balans
dan Nederland jaarlijks bij elkaar verdient. De Nederlandse overheid
kan daardoor de gevolgen van het omvallen van een van deze bankreuzen
niet opvangen.
een Europese aanpak
Er zijn twee oplossingen: kleinere banken, of omschakelen van
nationaal toezicht en gereedschap, naar een Europese aanpak. Minister
Bos kiest voor de Madurodam optie: de banken terugsnoeien naar een
formaat dat voor de nationale overheid nog behapbaar is. Dit betekent
weliswaar minder risico, maar ook minder economische voordelen.
grenzen
Zelfs Eurosceptici geven toe dat een van de grootste voordelen van
Europa de gezamenlijke markt is. Nederland heeft veel welvaart te
danken aan de activiteiten van de Nederlandse bankreuzen in Europa.
Bovendien is het in Europa onzinnig om de maximale omvang van banken
te laten bepalen door nationale grenzen. Het is toch vreemd dat ING nu
te groot is voor Nederland, maar in Duitsland gewoon verder zou
kunnen?
risico van het vak
Er moet één Europese toezichthouder komen die alle noodzakelijke
instrumenten kan inzetten zonder politieke inmenging. Risico nemen
hoort bij ondernemen. Banken moeten failliet kunnen gaan. Om te
voorkomen dat de belastingbetaler daarvoor de portemonnee moet
trekken, moeten verliezen in de eerste plaats bij de aandeelhouders en
schuldeisers gelegd worden. Daarbij hoort wel een sterkere positie van
aandeelhouders in Europa.
taboes
De nationale spaargaranties zijn ook niet meer van deze tijd. IJsland
heeft bewezen dat deze ontoereikend zijn bij de afwikkeling van
grensoverschrijdende faillissementen. Een Europees garantiestelsel zal
door de markt zelf betaald moeten worden. Deze maatregelen zorgen voor
een financiële sector met meer zelfkritiek, die gedwongen wordt om
grotere kapitaalbuffers op te bouwen. Mocht een Europese bank gered
moeten worden omdat deze het financiële systeem in haar val dreigt mee
te trekken, dan zal die Europese toezichthouder de rekening over
Europa verspreiden. Het taboe op een Europees reddingsfonds of
mechanisme moet dringend worden opgeheven.
Europese ambities
Minister Bos zal zijn Europese ambities naar boven moeten bijstellen
om ook in de toekomst de vruchten te plukken van de Nederlandse
financiële sector. Want Madurodambanken zijn schattig en veilig, maar
leveren niet meer op dan Madurodam welvaart. Met een sterke,
internationale financiële sector is Nederland beter af.