Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
woensdag 16 december 2009 | Weblog
Ontwikkelingslanden hebben moeite met Deens voorzitterschap
Tijdens het EU-overleg bespreken we de stand van zaken. Plenair
schieten we niks op, doordat een aantal landen nog steeds pertinent
weigert om over andere zaken dan procedures te praten. Ook het idee om
in een aantal werkgroepen met verschillende thema's zoals
financiering, governance (het beheer van het geld) of ontbossing aan
de gang te gaan, stuit op een blokkade.
Ik vraag de Zweedse minister Andreas Carlgren (nu voorzitter van de
EU) om een mandaat voor een serie bilaterale gesprekken met ministers
uit ontwikkelingslanden. Op die manier wil ik bruggen slaan tussen het
Westen en het Zuiden en het wantrouwen dat bij sommige
ontwikkelingslanden heerst wegnemen. Als we recht tegenover elkaar
blijven staan, gebeurt er immers nooit iets. Andreas vindt het een
goed idee en ik kan niet wachten om er mee aan de slag te gaan.
Rond de middag komt het grootste deel van de Nederlandse Kamerleden
aan. Doordat de Deense politie behoorlijk in de clinch ligt met grote
groepen demonstranten, is het Bella Center zo goed als hermetisch
afgesloten. Gelukkig kunnen de Kamerleden na bemiddeling van de
Nederlandse ambassade en enkele VROM-medewerkers toch naar binnen. We
praten daarna bij over de ontwikkelingen tot nu toe. Vrijwel alle
fracties zijn trouwens vertegenwoordigd, weer een bewijs van de brede
belangstelling voor het klimaat in de Tweede Kamer!
Vervolgens begin ik aan een rondje langs de velden. Als eerste loop ik
de Ghanese minister Sherry Ayittey tegen het lijf. We hebben al jaren
goed contact. Ghana is een van de belangrijkste Afrikaanse spelers in
de onderhandelingen, samen met onder andere Egypte, Algerije en
natuurlijk Zuid-Afrika. We nemen snel de stand van zaken door. Als wij
toch samen een akkoord mochten schrijven, dan waren we er écht binnen
no time uit!
Vervolgens spreek ik president Nasheed van de Malediven. Ik ben altijd
erg onder de indruk van de enorme gedrevenheid waarmee hij voor de
toekomst van zijn land en de bevolking van de Malediven opkomt. Daarna
onder andere Tunesië, Peru, Suriname, een aantal Europese collega's,
en niet de minst belangrijke, minister Jairam Ramesh van India.
Hoe meer mensen ik spreek, des te meer wordt duidelijk dat de
ontwikkelingslanden moeite hebben om het vertrouwen in het Deense
voorzitterschap te behouden. Dit kan zo echt niet doorgaan, bedenk ik
me. 's Avonds laat loop ik samen met mijn Franse collega langs bij
Connie Hedegaard.
Allereerst om haar een hart onder de riem te steken. Persoonlijk is
dit natuurlijk een drama voor haar. Al dik 2 jaar is ze een
fantastische aanjager van de onderhandelingen, en nu op het moment
suprême steken een aantal notoire dwarsliggers op zo'n manier staken
tussen de wielen. Ik kan me haar frustraties goed voorstellen. Maar we
zullen toch verder moeten. We spreken een aantal opties door.
Diplomatiek moet ik dan geloof ik zeggen dat het een `openhartig
gesprek' is geweest. De boodschap is echter helder, en Connie gaat
vervolgens langs bij haar premier Rasmussen die de voorzittershamer
(wegens de aanwezigheid van steeds meer regeringsleiders) heeft
overgenomen. Ik ben benieuwd naar de dag van morgen, zeker omdat aan
het eind van de middag alle regeringsleiders aankomen en we dan toch
écht een paar teksten op papier moeten hebben.