Toespraak Balkenende huldiging Nederlandse medaillewinnaars
Toespraak | 03-03-2010
Minister-president Balkenende heeft in de Ridderzaal de Nederlandse
Olympische medaillewinnaars van Vancouver toegesproken.
Beste sporters, coaches en sportliefhebbers,
"Dit waren de Spelen van de memorabele momenten", zei chef de mission
Henk Gemser afgelopen weekend. Volgens mij is dit de meest kernachtige
en treffende samenvatting van twee weken topsport in Vancouver.
De Olympische Spelen hebben altijd iets magisch - dromen komen er uit
en dromen vallen er in duigen.
Het Olympisch vuur maakt van verliezers winnaars - en andersom.
Eens in de vier jaar is alles intenser, grootser, emotioneler - en dat
hebben wij als Nederlanders geweten. Het oranjehart heeft heel wat te
verduren gehad.
Voor de Nederlandse ploeg waren er pieken van perfectie. Maar ook
dalen en decepties.
Er was ontlading en ongeloof na winst. Maar ook ontgoocheling en
ontluistering na verlies.
Er waren de totale verrassingen. Maar ook de torenhoge verwachtingen.
Sven Kramer weet daar alles van. Hij reed zijn eerste 12 ronden op de
Richmond Olympic Oval met de druk van de hele natie op zijn schouders.
Een bijna ondraaglijke last. Die nog eens verergerd werd door het
wedstrijdschema van de 5 kilometer.
Beste Sven, als eerste van alle favorieten hoorde je het startschot.
Tijdens de race gaf je alles. Helemaal leeg kwam je over de finish.
Daarna restte het bange wachten. De gekmakende spanning gevolgd door
tranen van intense opluchting toen bleek dat niemand aan jouw tijd kon
tippen. Die glorieuze gouden plak behoort je gewoon toe.
De rest van het toernooi was alles behalve gewoon voor Sven Kramer.
Helaas hebben we allemaal moeten constateren dat vanzelfsprekendheden
in de sport niet bestaan. In een flits kan een zeker gewaande winst
omslaan in een bitter en verbijsterend verlies.
Iedereen zag het tijdens die 10 kilometer. Iedereen was ontzet.
Iedereen heeft er een mening over. Maar beste Sven, ik zeg je dit:
alleen een groot sportman kan ook waardig verliezen. En jij hebt laten
zien dat je niet alleen de beste bent, maar ook de allergrootste. Ik
weet zeker dat in Rusland jouw revanche wacht.
Bob de Jong hoeft zich in Sotsji niet meer te bewijzen. In de schaduw
van het drama van Sven Kramer vervolmaakte hij een unieke trilogie. 3
Spelen, 3 plakken, 3 kleuren. Bob, er zijn er maar weinig die je dat
nadoen. Geniet van je prestatie. Geniet van je brons. Geniet van je
kleurrijke medailleverzameling.
Over kleur gesproken: die medaille die nu is behaald bij de
ploegenachtervolging heeft toch echt de verkeerde. Op het wellicht
meest spannende en spectaculaire onderdeel van het langebaanschaatsen
kunnen 'wij' beter dan een derde plek. Het was duidelijk dat Jan
Blokhuijsen, Mark Tuitert, Simon Kuipers en Sven Kramer daar net zo
over denken. Simon zei het na afloop mooi: "Deze bronzen medaille is
een kleine pleister op de wonde".
Hoe anders was de stemming na de 1000 meter bij de vrouwen. Zowel
Laurine van Riessen als Annette Gerritsen stegen boven zichzelf uit.
Terecht dat Laurine uitermate tevreden is met haar bronzen Olympisch
debuut. En prachtig dat Annette na haar val op de 500 meter heeft
laten zien over de veerkracht van een waar kampioen te beschikken.
Slechts tweehonderdste van een seconde verwijderd van de overwinning.
Wat mij betreft is haar zilveren plak voor de helft van goud. Dus
eigenlijk heeft Nederland in Vancouver 4,5 gouden medailles behaald.
Beste mensen,
Een wonderschone gouden medaille hangt om de nek van Mark Tuitert.
Tijdens zijn 1500 meter riep de TV-commentator: "20 februari 2010. Is
dit de dag waar Mark Tuitert zijn hele leven op heeft gewacht?" Het
antwoord op de vraag kennen we. Op het meest prestigieuze toernooi
haalt Mark Tuitert de meest prestigieuze medaille op de meest
prestigieuze schaatsafstand. "He is the king", zei Shani Davis
terecht.
Beste Mark, ook jij stond vroeg aan de start. Niet als favoriet. Zelfs
niet als outsider. Maar alles klopte. Vol overtuiging gleed je over
het ijs. Iedere slag was raak. Een prachtige tijd stond op de klok.
Een tijd waar al je tegenstanders zich één voor één op stuk beten.
De ultieme bekroning na acht jaar keihard werken was daar. Acht jaar
van pech, van tegenslagen, van teleurstellingen, van 'net niet'. Voor
jou en voor je coach Jac Orie. Ontroerend was de emotionele explosie
toen bleek dat jij - dat jullie voor een sensatie hadden gezorgd.
Omdat je het zo moeilijk leek te beseffen, zeg ik het nog maar eens
hardop: Mark Tuitert is Olympisch kampioen. Mark Tuitert is een
voorbeeld van hoe ver een rotsvast geloof in eigen kunnen je kan
brengen. Hoe groot de kracht van vertrouwen is. Hoe sterk de wil om te
winnen iemand maakt.
En dat winnen inspirerend kan werken, bewees Ireen Wüst een dag later.
Toen ze het ijs op stapte zei ze tegen coach Gerard Kemkers: "Zo
moeten wij het ook doen". En zo deden jullie het ook! Ook jij reed een
indrukwekkende race. Ook jij was veroordeeld tot het zenuwslopende
wachten. Ook jij kon je geluk niet op toen bleek dat je voor de tweede
keer een Olympische triomf had behaald.
Zelf zei je: "Turijn was geweldig mooi, maar deze medaille is nog
mooier. Toen wist ik nog niet wat verliezen was. Nu heb ik beide
kanten van de medaille gezien". Winnen na verlies is mooier, daar
kunnen wij ons allemaal iets bij voorstellen. Begrijpelijk waren dan
ook de tranen. Tranen die je eigenlijk niet wilde laten zien, want zo
ben je niet. Maar Ireen, wat hebben we van je tranen van geluk
genoten! En wat gunnen we je die gouden plak van harte. En - ik kan
het niet laten om te zeggen - wat kijken we uit naar je volgende
Olympische optreden.
Dames en heren,
Deze 21e Olympische Winterspelen waren voor Nederland historische
Winterspelen. Voor de 100e keer ging een gouden medaille mee in de
koffer naar Nederland. Een gedenkwaardig moment in de
sportgeschiedenis van ons land. Maar nog gedenkwaardiger is dat de
medaille behaald is in de sneeuw. Op een berg. Op een snowboard.
Dat Nicolien Sauerbreij op Cypress Mountain de sterkste was bij de
parallel reuzenslalom noemde ze zelf "ongelooflijk bizar". Maar was
dat wel zo? Kijk naar de omstandigheden tijdens de wedstrijd: mist,
regen, harde wind, zompig terrein. Een typisch Nederlandse winter
dacht ik zo. Zo'n winter waar een Hollandse dame wel raad mee weet.
Nicolien, je hebt een fantastische prestatie neergezet. Je hebt
bewezen dat Nederland meer is dan een schaatsnatie. Dat alles mogelijk
is. Als je maar wilt, en doorzet, en blijft dromen.
Niet alle dromen van alle sporters zijn uitgekomen. Dat is tijdens
deze Spelen gebleken, maar ook daarvoor al. Ik denk bijvoorbeeld aan
Marianne Timmer die haar droom om nog eenmaal te vlammen op een
Olympisch toernooi door een afschuwelijke valpartij in duigen zag
vallen. De wetten van de topsport zijn hard, soms zelfs wreed, dat
blijkt maar weer.
Toch overheerst bij mij en ik denk bij heel veel andere Nederlanders
een goed gevoel over deze Winterspelen. En dat komt natuurlijk door
jullie, beste sporters. We hebben genoten van jullie topprestaties,
jullie emoties, en jullie prachtige medailles. Heel veel dank - ook
aan alle coaches en begeleiders - voor twee geweldige weken!
Reikhalzend kijken we uit naar de volgende Olympische Winterspelen.
Want inderdaad: we krijgen geen genoeg van 'memorabele momenten'.
Meer informatie
* Den Haag, 3 maart 2010: Ontvangst Olympische medaillewinnaars op
het ministerie van Algemene Zaken; foto RVD
Zie ook
* Persbericht: Huldiging medaillewinnaars Olympische Spelen
Ministerie van Algemene Zaken