D66
donderdag 25 maart 2010
Mooie woorden tijdens de herdenkingsbijeenkomst Hans van Mierlo
Dinsdagavond 23 maart vond de herdenkingsbijeenkomst ter nagedachtenis
van Hans van Mierlo plaats in de Rode Hoed te Amsterdam. Naast
familieleden en oud-collegas waren er ook veel D66-leden aanwezig.
Hans van Mierlo was en is voor velen een inspirerend voorbeeld.
Na een korte inleiding van partijvoorzitter Ingrid van Engelshoven
kreeg Jan Terlouw het woord. Hij roemde de oud-partijleider. Met zijn
grote geestkracht, zijn fantasie en zijn diepe belangstelling voor de
interactie tussen macht en samenleving heeft hij meer dan 40 jaar de
politiek geanalyseerd en heeft hij nieuwe wegen aangegeven. Ook sprak
Jan Terlouw over zijn samenwerking met Van Mierlo Hans en ik hebben
soms van mening verschild welke koers de partij zou moest voeren, maar
nooit over het doel (..) hij heeft enorme invloed gehad binnen het
denken van de politiek, ook binnen andere partijen. De staatkundige
veranderingen zijn er niet gekomen, maar zijn denkwijze is
doorgedrongen.
Els Borst vertelde in haar toespraak over de manier waarop Hans van
Mierlo haar overtuigde om minister te worden. Niet voor
partijpolitieke verantwoordelijkheid of omdat het land dat nodig
heeft, nee omdat het een leuke baan was en omdat ze het goed zou
kunnen. Ze beschreef hoeveel hij voor haar zowel op persoonlijk als op
professioneel vlak had betekent.
Ruud Lubbers zei dat ondanks dat Hans van Mierlo het einde van de
christendemocraten als een onderdeel van de vooruitgang zijn, hij
bleef genieten van zijn spiritualiteit en vriendschap. Ruud Lubbers
bewonderde hoe hij bij iedere neergang van D66 er steeds weer in
slaagde de partij te revitaliseren.
Alexander Pechtold noemde dat de politicus Van Mierlo niet te scheiden
was van de mens Van Mierlo. Kijken we terug op de halve eeuw waarin
hij in de politiek domineerde, dan zullen vriend en vijand het over
één ding eens zijn: Hij was zijn tijd steeds ver vooruit. aldus
Alexander Pechtold En vandaag maken we mee dat gezworen tegenstanders
van meer directe democratie plotseling zijn ideeën omarmen. Hij
voorspelde dat door individualisering en ont-ideologisering de
betekenis van politieke partijen en hun partijprogrammas zou afnemen.
Het verdwijnen van groepen in de samenleving ontkrachtte immers de
gezamenlijke, eenvormige boodschap. Hoe bereiken we de mensen nog,
vroeg hij zich af. En met welke boodschap? Wat is de functie van een
partijprogramma? Moeten we niet zeggen: we maken geen partijprogramma,
we spreken prioriteiten af, wij maken een houding!
Na de toespraken werd de VPRO documentaire Hans van Mierlo, Wat ik nog
steeds te schrijven droom van Hans Pels en Edmond Hofland getoond.