GAIA's campagne
'Van paard tot steak'
De lijdensweg van Zuid-Amerikaanse paarden voor de Belgische
vleesconsumptie
Download hier ons volledige rapport
Zie het origineel
GAIA heeft in Brazilië en Mexico een onderzoek gevoerd rond de
voorwaarden voor het vervoer en de slachting van paarden voor
vleesproductie. Dat vlees is grotendeels bestemd voor de export naar
andere landen, waaronder België. Het vlees van Zuid-Amerikaanse
paarden komt dus in de Belgische winkelrekken en op het bord van de
Belgische consument terecht.
België wordt beschouwd als een wereldspeler in de internationale
paardenvleeshandel. Vier Belgische bedrijven hebben de touwtjes van
deze lucratieve handel in handen: Chevideco, Equinox, Multimeat en
Velda. Die grote namen op de wereldmarkt hebben voor hun productie in
tal van landen geïnvesteerd. Ze bezitten er belangrijke
infrastructuren, mesterijen en zelfs slachthuizen.
België importeert niet uitsluitend om te beantwoorden aan de nationale
consumptie. Een groot deel van het door de Belgische bedrijven
ingevoerde paardenvlees wordt verder geëxporteerd naar andere landen,
zoals Japan, Nederland, Frankrijk en Italië.
Voor de commerciële belangen van Belgische bedrijven, lijden
tienduizenden paarden zo erg dat ze een heuse doodsstrijd moeten
leveren
In de hel van het Zuiden met de paarden
Tussen september 2009 en februari 2010 wou GAIA te weten komen of de
(Zuid-)Amerikaanse paarden, waarvan het vlees massaal wordt ingevoerd
in Europa en België, effectief in de praktijk bescherming genoten
tijdens hun transport en hun slachting. GAIA heeft de ware toestand
van de Amerikaanse paarden ontdekt. Hun lot wordt vanop duizenden
kilometers afstand bepaald door Belgische paardenvleesbedrijven. Dat
lot ziet er zo uit: uitgemergelde paarden, die uitgedroogd zijn en
sterven van de honger of al dood zijn. Ze zijn gewond, worden
gewelddadig en minachtend behandeld en ze worden getransporteerd en
geparkeerd in onaangepaste vrachtwagens tijdens dagenlange reizen,
soms tot 2500 km ver.
De feiten die het speciale onderzoeksteam van GAIA in Mexico en
Brazilië heeft gezien, zijn vastgelegd op film en worden ondersteund
door de talrijke getuigenissen van handelaars, transporteurs en
slachthuizen.
In Mexico
In 2007 moesten de drie paardenslachterijen in de Verenigde Staten,
die allemaal eigendom waren van Belgische ondernemingen, hun deuren
sluiten volgens de wet die het slachten van paarden voor consumptie
verbiedt. Toch worden er jaarlijks nog tienduizenden paarden naar het
buitenland gebracht, naar Mexico en Canada, om daar geslacht te
worden.
De meeste Amerikaanse paarden die naar Mexico worden gezonden, worden
verkocht op dierenveilingen, zogenaamde livestock auctions, die overal
in de VS plaatsvinden. Daarna worden ze vaak op dubbeldekker
vrachtwagens gezet (die verboden zijn in Europa), waarin ze constant
gebogen staan. Zo worden ze naar een gigantische mesterij in Texas
gebracht. Daar blijven ze enkele dagen, vooraleer ze de Mexicaanse
grens oversteken, op weg naar het slachthuis. De meest beruchte van
deze zogenaamde feedlots is Beltex, eigendom van het Belgische bedrijf
Multimeat.
In tegenstelling tot wat de Texaanse dierenbeschermingswetten
voorschrijven, is er geen enkele schuilplaats voorzien, ondanks de
hoge temperaturen en de hevige regenval. Er sterven paarden nog voor
ze hun weg kunnen hervatten.
Het onderzoek van GAIA toont paarden die getransporteerd worden in
dubbeldekker vrachtwagens. Er zijn ook beestenwagens met open dak te
zien, die zeer gevaarlijk zijn voor de dieren. In de dubbeldekker
wagens verwonden de dieren zich zeer vaak aan het gezicht.
Mishandeling en wreedheid
GAIA heeft de Mexicaanse beestenmarkt van San Bernabé bezocht. Die
markt heeft een verschrikkelijke reputatie wat betreft het respect
voor dieren. De beelden van het onderzoek tonen zwaargewonde paarden
met open wonden en dieren die dood uit vrachtwagens worden geladen. De
paarden worden gedwongen om op de aanhangwagens te springen, zonder
loopplank. De paarden worden op elkaar gepropt in aanhangwagens zonder
dak, op een brutale en verbazingwekkend onverschillige manier.
In Brazilië
De lijdensweg van het Braziliaanse paard begint, net zoals die van het
Amerikaanse of Mexicaanse paard, nog voordat het dier wordt
getransporteerd. Paardenhandelaars, juntadores genaamd, trekken van
boerderij naar boerderij en verzamelen paarden in het hele land die
geen nut meer hebben voor de eigenaars.
Vrachtwagenchauffeurs bezoeken de paardenverzamelaars en laden
verwaarloosde en ondervoede paarden op.
2500 km zonder water en voedsel
In de praktijk blijven de paarden de hele tijd in de vrachtwagen
zitten terwijl de transporteurs andere verzamelaars bezoeken. Sommige
paarden vertoeven drie dagen in deze mobiele hel. De reis kan tot 2500
kilometer lang zijn. Tijdens de rit krijgen de paarden geen eten of
drinken, zelfs tijdens extreme warme en droge periodes.
De onaangepaste vrachtwagens vormen een bijkomend risico voor het
leven van de paarden: Ze beschikken niet over een laadklep, ze hebben
geen dak om de paarden te beschermen tegen slecht of warm weer en geen
wanden om fatale valpartijen te vermijden. Zwakke dieren worden door
touwen aan de hoeken van de vrachtwagen vastgebonden om te vermijden
dat ze vallen, wat vaak de dood als gevolg heeft.
Om de tochten meer rendabel te maken, overladen de chauffeurs hun
vrachtwagens vaak. Deze dramatische situatie wordt nog verergerd door
de brutale handelingen en de onbekwaamheid van sommige
vrachtwagenchauffeurs. Een beeldfragment van de film van GAIA onthult
hoe de paarden in vrachtwagens zonder laadklep worden gedwongen: Een
touw wordt rond de onderkaak gespannen en het paard moet een te hoge
afstand overbruggen om in de gammele beestenwagen te komen, waardoor
het valt en zich verwondt. Als paarden vallen krijgen ze elektrische
schokken, zelfs op de kop, om ze te doen rechtstaan.
Als de dieren in het slachthuis aankomen, krijgen ze geen aangepaste
voeding. Als ze niet onmiddellijk geslacht worden, sterven de paarden
soms in de kraal.
De onderzoekers van GAIA hebben het slachthuis POMAR bezocht, dat naar
Europa en België exporteert. Het werd recent heropend na een
administratieve sluiting om sanitaire of veiligheidsredenen. Gedurende
de sluiting kwamen er nog steeds paarden toe in het slachthuis van
over heel het land. Ze werden daar gehouden maar niet geslacht, en
werden niet gevoederd. Tientallen dieren zijn een hongerdood
gestorven.
Afhankelijk van hun fysieke toestand of van de staat van hun vlees,
eindigen de paarden ofwel in de winkelrekken van een Europese
supermarkt, ofwel in potjes hondenvoer, als de paarden te zwaar
gewond, oud of ziek zijn.
Wat kan u doen?
* Als u paardenvlees eet, koop dan geen paardenvlees dat afkomstig
is uit het buitenland. Controleer altijd het land van herkomst op
het etiket. Als het land van herkomst niet is aangegeven, of als u
de gegeven informatie niet duidelijk vindt, vraag het dan aan uw
slager of aan de winkelbediende. Leg uit waarom u geïmporteerd
paardenvlees boycot.
* Vraag aan de supermarkten om niet langer paardenvlees uit
Zuid-Amerika te verkopen, en leg hen uit waarom u dat vraagt. Klik
hier voor de contactgegevens van de supermarkten en voor onze
voorbeeldbrief , waarop u zich kan baseren.
Printvriendelijke versie Printvriendelijke versie
GAIA komt op voor dierenrechten en voert geweldloos actie tegen
georganiseerde dierenmishandeling
GAIA