Initiatiefnemer, relaties en weinig overleg zorgen voor succesvol
netwerk
15 april 2010
Hoe los je een taai organisatie vraagstuk op zonder te vervallen in
onbegrijpelijk projectmanagement? Bieden netwerken een oplossing? Ja,
maar wel met spelregels. Een duidelijke initiatiefnemer, relaties
buiten de organisatie en niet teveel overleggen zijn deze spelregels.
Dat zijn enkele succesfactoren van een innovatief netwerk. Een
facilitator voegt niet zoveel toe aan een innovatief netwerk blijkt
uit onderzoek Tjip de Jong van de Universiteit Twente. Hij promoveert
op 16 april aan de faculteit Gedragswetenschappen.
Netwerken bevorderen innovatietrajecten binnen bedrijven, concludeert
Tjip de Jong van de Universiteit Twente in zijn proefschrift. Een
netwerk bestaat, in het onderzoek van De Jong, uit een groep mensen
die samen werken aan een werkgerelateerd probleem, waar niet direct
een opdracht voor is. Bijvoorbeeld een groep verpleegkundigen, artsen
en psychiaters, die met zijn allen werken aan het vraagstuk 'hoe
kunnen we de dwangverpleging verbeteren?'. "Het komt hier echt aan op
een combinatie van persoonlijke drive en gevoelde urgentie om met het
probleem aan de slag te gaan," aldus De Jong.
De Twentse promovendus keek of dergelijke netwerken succesvol zijn en
op welke manier. Hiervoor volgde hij een jaar lang 17 verschillende
netwerken, uiteenlopend van netwerken die bezig zijn met vraagstukken
in de bouw tot het opzetten van een nieuwe scholengemeenschap. Uit het
onderzoek komt naar voren dat een netwerk alleen succes heeft als er
een urgente vraag en een initiatiefnemer is. Anders vindt er geen
innovatie plaats en blijft het alleen bij praten over een probleem.
Linking verbindingen
Netwerken die innovatief zijn hebben altijd relaties buiten het
netwerk, blijkt uit het Twentse onderzoek. Dit zijn zogenaamde linking
verbindingen. Dit houdt dat in een netwerk met verpleegkundigen,
artsen en psychiaters het ook cruciaal is om contact te hebben met
patiënten. Verder blijkt dat werknemers alleen leren in netwerk, als
er ook daadwerkelijk iets ontwikkeld wordt, zoals een protocol of een
nieuwe behandelmethode.
Facilitator
Een opvallende uitkomst van het onderzoek van De Jong is dat een
facilitator (bijvoorbeeld een interne of externe deskundige) in een
netwerk geen directe invloed heeft op de productiviteit van het
netwerk. De taken van een facilitator, zoals het uitwerken van de
resultaten of het uitnodigen van de juiste personen, blijft nodig,
maar tegelijkertijd hebben deze taken geen duidelijke impact op het
succes van het netwerk. Dit nodigt uit om de rol van een externe
facilitator opnieuw te onderzoeken.
Universiteit Twente