Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
Ministerie van VROM
Symbolisch slaan eerste paal Zellingwijk
Toespraak van minister Huizinga bij symbolisch slaan eerste paal
Zellingwijk op 7 april 2010
---
Beste bewoners van Zellingwijk, gedeputeerde Lenie Dwarshuis,
vertegenwoordigers van Boskalis Heijmans, en andere aanwezigen die
Gouderak een warm hart toedragen.
Vandaag schrijven we een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van
Gouderak. En dit keer is het een hoofdstuk met een happy end.
Ik hoef u niet te vertellen dat het boek Gouderak ook vele zwarte
bladzijden kent. Het volledig saneren van de wijk heeft heel veel tijd
in beslag genomen. Veel te veel tijd. Het voert te ver om die hele
geschiedenis te vertellen. Opslag- en transportproblemen,
milieurisico's, stroperige processen en procedures; ik hoef dit kille
technologische feitenrelaas niet te herhalen, velen van u kennen deze
geschiedenis of zijn daar direct bij betrokken geweest.
Het moeten verlaten van je huis, de wetenschap jarenlang mogelijk
blootgesteld te zijn geweest aan bodemverontreiniging, en dan zo veel
jaar wachten om terug te keren in een nieuw huis in een nieuwe
woonwijk; dat is een drama dat veel littekens heeft nagelaten bij veel
Gouderakkers.
Ook littekens in de verhouding tussen overheid en burger. De overheid
heeft in de loop der jaren steken laten vallen. Soms vergeten
instanties dat zij ervoor de burger zijn, en niet andersom. De overheid
moet in mijn visie de komende jaren verder bouwen - in het geval van
Zellingwijk ook letterlijk - aan het terugwinnen van het vertrouwen bij
de burger.
Ik mag wel zeggen dat ik in het bijzonder de naam van Jan Pronk -
voormalig minister van Milieu - mag noemen als de man die keihard heeft
gewerkt om dat vertrouwen terug te winnen tussen overheid en de
bewoners van Zellingwijk. Jan Pronk heeft namelijk begin 2000 als
minister de volledige ontgraving en voorrang voor terugkeer voor de
toenmalige bewoners gesanctioneerd. Terwijl dat op dat moment tegen het
geldende rijksbeleid inging. Deze belofte aan de bewoners is een
belangrijke mijlpaal en ommekeer ten goede geweest.
Behalve voormalig minister Jan Pronk heeft vooral de
Bewonersbelangenvereniging Bodemverontreiniging Gouderak onder
voorzitterschap van de onvermoeibare Gert Bouter heel erg goed werk
verricht. De bewonersvereniging heeft het vaak moeilijk gehad. Zij was
enerzijds gesprekspartner voor de overheden, maar anderzijds kwam ze
vaak met weinig thuis om de achterban tevreden te stellen.
Het verhaal van Zellingwijk is ook het verhaal van het project
Hollandsche IJssel. Dit project heeft namelijk de financiering van de
sanering en de herinrichting van de Zellingwijk mogelijk gemaakt. Kern
van dit project - dat halverwege jaren negentig start - is dat de
definitieve sanering van Zellingwijk onderdeel moet zijn van een veel
groter project: de integrale aanpak van de verontreiniging langs de
Hollandsche IJssel. En dat betekende dat overheden, adviseurs,
bedrijven en particulieren moesten samenwerken. Samen werken aan het
grootste bodemsanerings- en herinrichtingsproject van Nederland. En dit
leidt uiteindelijk tot het definitieve besluit: de Zellingwijk wordt
volledig afgegraven en opnieuw opgebouwd.
Een besluit dat uiteraard tot grote vreugde leidde bij Gert Bouter en
zijn mensen. Kortom, een kroon op alle inspanningen van de
Bewonersvereniging. Mijn ministerie heeft zich altijd achter dit
project gesteld, door deelname, advies en financiële steun.
Lenie Dwarshuis zal u ongetwijfeld zo meteen nog meer vertellen over
dit bijzondere project.
Dames en heren, Tot slot.
Als kersverse minister van Milieu past mij bescheidenheid in dit
verhaal dat niet vandaag, maar lang geleden begon, bijna 30 jaar
geleden, toen het gif onder grond werd ontdekt. Vandaag heb ik de eer
symbolisch de feestelijke start van de bouw van nieuw Zellingwijk te
markeren met het onthullen van een plaquette. Aan die plaquette zit een
verhaal. Een lang verhaal met dieptepunten, maar ook met hoogtepunten.
Ik denk in dit verband aan de vastberadenheid en vasthoudendheid van
bewoners als Gert Bouter en zijn medestanders, of de inzet van
bestuurders als Jan Pronk of het bezoek van de koningin midden jaren
tachtig. Maar dit is vooral een verhaal van gewone mensen. Van mensen
die gewoon veilig willen wonen in een gewoon mooie schone wijk in hún
Gouderak. Van bewoners die strijden voor een nieuw huis, straat en
wijk. Strijden voor een gezonde en veilige plek om te wonen, een plek
waar hun kinderen zonder gevaar voor gezondheid buiten kunnen spelen.
In deze strijd zullen zij en alle andere Nederlanders in alle andere
straten, wijken, dorpen en steden mij aan hun zijde vinden.
Beste mensen, Vandaag schrijven we een nieuw hoofdstuk in de
geschiedenis van Zellingwijk. En dit keer is het een hoofdstuk met een
happy end.
Ik dank u wel.
Tineke Huizinga