Gemeente Utrecht
Mondelinge vragen VVD over de noodopvang voor uitgeprocedeerde vreemdelingen
Het onderwerp noodopvang voor uitgeprocedeerde vreemdelingen blijft een gevoelig onderwerp dat de media en de politiek blijft beheersen. Utrecht werd eerder deze maand geconfronteerd met een rechterlijke uitspraak over een individueel geval, die de gemeente -ongeacht status- opvang moet bieden. In de Volkskrant las ik dat de gemeente hier verheugd over was, terwijl de gemeente eigenlijk vanaf 1 januari de noodopvang moest beëindigen om zo een goede uitvoering te geven aan het rijksbesluit tussen VNG en de regering. Ook is eerder naar aanleiding van de rapportage noodopvang 2002 - 2009 in de commissie een discussie gevoerd over het sluiten van de noodopvang, waarbij de toen verantwoordelijke wethouder heeft toegezegd eind maart een update te geven van de voortgang in het afronden van de nog overgebleven uitgeprocedeerde vreemdelingen in de Utrechtse noodopvang. Dit hebben wij niet mogen ontvangen. Tenslotte heeft het nieuwe college in het programma neergezet dat de noodopvang gecontinueerd wordt. Hiermee wordt het landelijk beleid terzijde geschoven.
We kunnen nu allemaal constateren dat er nu een sluitend beleid is dat de noodopvang overbodig maakt. Wat is er allemaal geregeld: Het rijk heeft geregeld dat medische aanvragers worden opgevangen. Het rijk heeft ook gezorgd voor extra mogelijkheden voor ondersteuning bij zelfstandig vertrek. En bovendien is het ook geregeld dat mensen die buiten hun schuld niet kunnen terugkeren, een verblijfsvergunning krijgen. Blijft dus over de groep mensen die er zelf voor gezorgd heeft dat ze hier op straat belanden. Die mensen hebben dus zelf de keuze gemaakt om hier te komen, terwijl men zelf wist dat een verblijfsaanvraag hopeloos is en men er bewust voor gekozen heeft dat er geen mogelijkheid is terug te keren na aankomst. Dit zijn kansarme economische immigranten die geen recht hebben op politiek asiel en de eigen verantwoordelijkheid nemen om in deze hachelijke situatie te komen. Hun kinderen worden ook nog slachtoffer van dit gedrag. Deze kinderen zouden moeten worden ondergebracht bij de jeugdzorg. Als we echter deze mensen opvang gaan bieden, dan is het hek van de dam en kunnen we over twee jaar weer een nieuw generaal pardon tegemoet zien. Dat mag niet gebeuren, dus de gemeente mag niet het verkeerde signaal geven door deze -gelukkig - nu nog kleine groep noodopvang te bieden. Daarom heeft de VVD de volgende vragen voor de wethouder:
1. Hoeveel mensen zitten er nu in de noodopvang en welk deel daarvan zit enkel in de noodopvang omdat ze niet in een van de bovengenoemde regelingen vallen en gedwongen terugkeer niet werkt?
2. Is de wethouder het ermee eens dat daargelaten deze groep, er voor de rest van de uitgeprocedeerde vreemdelingen genoeg mogelijkheden worden geboden in de huidge rijksmaatregelen, inclusief de gisteren ingestelde crisisinterventielijn?
3. Hoe lang wilt u de groep, die niet terug kan vanwege de eigen keuze die ze hebben gemaakt om hier te komen zonder enige kans op verblijfsvergunning, noodopvang bieden?
4. Deelt u de conclusie van de VVD dat de noodopvang kan en moet beëindigen, omdat voor de goedwillenden het rijk sluitende maatregelen heeft genomen en dat de kwaadwillenden niet beloond moeten worden, zoals in het collegeprogramma staat?
---- --