Socialistische Partij
Toespraak SP bij dodenherdenking Mosveld
04-05-2010 * Bij de jaarlijkse dodenherdenking op Mosveld had
SP-fractievoorzitter Daniël Peters de eer de overdenking uit te
spreken.
"Honger
Angst, voortdurend angst
Geweld, een familielid verliezen, een vriend of vrienden
Machteloze woede, vijf jaar lang
Geen vrijheid hebben, te gaan en staan waar je wil, te zeggen wat je
wil."
Kransen bij het monument op Mosveld
"Ik ben 30 jaar en ik heb werkelijk geen idee wat oorlog is. Ik heb nog
nooit gevoeld wat het is om beperkt te worden in mijn vrijheid.
Gelukkig maar. In de eerste dagen van mei schiet altijd wel even die
ene gedachte door mijn hoofd: wat zou ík gedaan hebben, waar zou ík
hebben gestaan? Als socialist zou ik het niet makkelijk hebben gehad.
Was ik activist gebleven? Met het risico mijn vrouw en mijn anderhalf
jaar oude dochter in gevaar te brengen? Zou ik me op de vlakte hebben
gehouden of zou ik zijn opgestaan. Ik hoef die keus nu niet te maken.
Gelukkig maar. In dit land kun je opstaan en protesteren tegen
misstanden en onrecht zonder het risico te lopen te worden
gearresteerd, aangevallen, opgesloten, gemarteld of nog erger. En dat
moet altijd zo blijven.
Deze week gaat het einde van de Tweede Wereldoorlog met pensioen. Het
is al 65 jaar geleden dat ons land zijn vrede en zijn vrijheid
terugkreeg. Ieder jaar zijn er minder mensen over die uit eerste hand
verhalen over die oorlog kunnen vertellen. Toch is de oorlog nog
overal. Iets is nog altijd van voor of na dé oorlog. Er worden nog
steeds oorlogsmisdadigers berecht. Ieder jaar worden nog bommen
gevonden. Nog steeds gaan archieven open en duiken nieuwe oude verhalen
op. En nog steeds komen bewoners van Noord in groten getale naar de
herdenkingen in de Tuindorpen Nieuwendam en Oostzaan en naar hier, het
Mosveld. De oorlog leeft.
De oorlog leeft en zweeft ook nog steeds boven iedere discussie over de
vrijheid van meningsuiting, over integratie en de omgang met
minderheden in ons land. Gelukkig maar. Als een groot
waarschuwingsbord, tot hier en niet verder, denk aan de oorlog. De
oorlog die het Nederland van mijn grootouders een nieuw nationaal
geweten gaf, een besef hoe het absoluut niet mag en nooit meer moet
kunnen gaan. Het gevoel dat 4 mei ons allen hier ieder jaar geeft: dit
nooit weer, moeten wij blijven doorgeven aan de volgende generaties.
Laten we nou een keer wel blijvend leren van onze geschiedenis. Ik ben
ervan overtuigd dat het kan. Om met een citaat uit een Nederlands lied
te eindigen:
Wij zijn er ook nog
we zijn met de meesten
met mensen die snappen hoe je als vriend
door de verschillen heen
over de grenzen
elkaar recht in de ogen kunt zien"