Gemeente Oisterwijk
Speech dodenherdenking door burgemeester Hans Janssen
Dodenherdenking Oisterwijk, 4 mei 2010
Dames en heren, jongens en meisjes,
Wat een passende en prachtige traditie is het om vanavond samen onze
gevallenen te gedenken en om morgen onze vrijheid te vieren. En wat een
bemoedigend cijfer is het, dat 4 van de 5 Nederlanders het de moeite
waard vinden om 4 en 5 mei te vieren. Vier van de vijf.
80 % van de mensen beseft dat onze vrijheid niet vanzelf kwam, en juist
dáárom reden is tot vieren. Een percentage van 80 onderstreept dat onze
traditie stevig staat.
Deze maand is het 70 jaar geleden dat ons land in oorlog kwam met
Hitler-Duitsland ... en 65 jaar geleden dat ons land werd bevrijd. Onze
streek werd al eerder bevrijd, in de oktoberdagen van 1944. Jaarlijks
staan we ook dáár bij stil, in Moergestel en hier in Oisterwijk.
Ook in de jaren ná 1944 en 1945 lieten Nederlanders het leven, in
missies overal ter wereld, in zoektochten naar vrijheid en vrede. Tot
op de dag van vandaag is dat het geval. 23 landgenoten lieten het leven
voor vrede, stabiliteit en opbouw in het veelgeplaagde Afghanistan.
Anderen raakten voor hun leven getekend door verwondingen, opgelopen
tijdens hun missie. Ook in onze dagen blijkt weer welke prijs de
vrijheid heeft. Samen met vele andere landen is ons land ervan
overtuigd dat het zeer de moeite waard is vrede en vrijheid te
verkondigen en te verdedigen. Natuurlijk, we kunnen ons ook
terugtrekken achter onze dijken en in onze bossen. Maar we beseffen in
meerderheid dat we steeds meer wereldburger zijn. We zijn deel van een
internationaal geheel, dat zo fraai wordt uitgedrukt door het symbool
van de Verenigde Naties. Andermans vrijheid raakt aan die van ons.
Zoals ook andermans economie aan onze economie raakt. Vrijheid
Wereldwijd is daarom een treffend gekozen thema van het Nationaal
Comité 4 en 5 mei.
In de jaren na 1944 en 1945 hebben we ons land op ongekende wijze
opgebouwd. We creëerden een welvaartsland en een verzorgingsstaat om
trots op te zijn. We bouwden woningen, fabriekshallen en stallen, we
bouwden waterwerken, wegen en bruggen, híer en wáár ook ter wereld. We
verlegden stromen en we legden ze weer terug. We onttròkken aan de
natuur en gaven terúg aan de natuur. We hàdden energie en we gebruíkten
die energie. We hádden het geld en we lieten het geld rollen.
Anno 2010 merken we dat de onbegrensde mogelijkheden voorbij zijn. Dat
proces doet pijn, zoals alle afscheid pijn doet. Het werpt ons terug op
de kern van ons leven en op de kern van onze samenleving. Het dwingt
tot kiezen. Nu komt het erop aan. In nood en bij tegenslag val je terug
op vaste waarden en echte vriendschap. Dat is de les van elke strijd,
van elke veldslag.
Anno 2010 vieren we daarom met overtuiging dat wat we wèl hebben, de
vrijheid van onze tijd. Of, zoals president Roosevelt het aanduidde, de
vier vrijheden: vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst,
het vrij zijn van honger en het vrij zijn van vrees.
Anno 2010 herdenken we allen die hun leven gaven voor die vrijheden. We
staan letterlijk en figuurlijk stil bij de monumenten die we hier in
Oisterwijk voor hen hebben opgericht. We dragen de zorg voor die
monumenten over aan opnieuw een jonge generatie.
Jong en oud, man en vrouw, arm en rijk, vechtjas en vredesduif, ....
samen koesteren wij wàt ons dierbaar is en wíe ons dierbaar is. Twee
minuten staan we stil. Namens gemeenteraad en college van Oisterwijk
dank ik u dat u vanavond deze goede traditie kracht bij wilt zetten.