Burgemeester Marian benadrukt het belang van herdenken
Op 4 mei j.l. zijn ook in de gemeente Zijpe de slachtoffers herdacht
van oorlogsgeweld en terreur. In Callantsoog was het dit jaar een
speciale bijeenkomst. Voorafgaande aan de herdenking was er een
bijeenkomst in de kerk in verband met het onthullen van een plaquette.
Â
Deze plaquette is bedoeld ter nagedachtenis aan de op 14 mei 1940
omgekomen bemanningsleden van de Hare Majesteit âJohan Maurits van
Nassauâ. Een Duits bombardement bracht het schip tot zinken voor de
kust van Callantsoog.
Â
Burgemeester Marian Dekker heeft de volgende woorden uitgesproken
tijdens de bijeenkomst in de kerk van Callantsoog:
Â
Â
Dames en heren,
Morgen, 5 mei, is het 65 jaar geleden dat de capitulatie werd getekend
en dat Nederland na vijf oorlogsjaren was bevrijd van de Duitse
bezetter. De oorlog gaat met pensioen, schrijven de kranten. Maar dat
betekent niet dat het verder weg is. Integendeel, veel mensen zeggen
ook: het lijkt wel of de oorlog dichterbij komt naarmate hij langer
geleden is. Een landelijk dagblad vroeg lezers om hun persoonlijke
verhalen in te zenden: over de oorlog en de bevrijding En er stroomden
honderden verhalen binnen. Veelal belevenissen van mensen die toen
kinderen waren. Of tiener of twintiger. Uiteraard. Over
onderduikadressen, over kampervaringen, over de hongerwinter, over hoe
zij als stadskind ondergebracht werden bij wildvreemden.
Jongemannen vertelden over hun ervaringen als dwangarbeider in
Duitsland. Over hun werk of hun al dan niet geslaagde vluchtpogingen.
Ik hoorde op de radio het verhaal van een joodse vrouw die Auschwitz
had overleefd en voor het eerst durfde vertellen wat zij daar als
verpleegkundige had moeten doen. Hanneke Groenteman vertelde op de
televisie over haar onderduikjaren als kind en hoe zij haar ouders niet
herkend had na de oorlog en hoe ze dat altijd heeft gevonden. Voor al
deze mensen zijn die herinneringen vaak levendiger dan ooit. Het aantal
bezoekers in het Anne Frank-huis is groter dan ooit. Nog steeds
verschijnen er tientallen boektitels per jaar met persoonlijke
getuigenissen en verhalen. Nog steeds niet zijn alle verhalen verteld.
En doorgegeven.
Vandaag herdenken we niet alleen de slachtoffers die in deze vijf
oorlogsjaren en in de daarop volgende jaren in Nederlands Oost-Indië
zijn gevallen. We gedenken alle burgers en militairen, die sinds 10 mei
1940, wanneer of waar ook ter wereld, in naam van het Koninkrijk dan
wel tijdens vredesmissies door oorlogshandelingen of terreur zijn
omgekomen.
Nog maar 2 weken geleden (17 april 2010) zijn er in Afghanistan twee
jonge militairen van het Korps Mariniers gesneuveld, 23 en 29 jaar
oud. In de kracht van hun leven.
We zijn zojuist getuige geweest van de onthulling van een plaquette.
Deze plaquette is speciaal bedoeld ter nagedachtenis aan de op 14 mei
1940 omgekomen bemanningsleden van de Hare Majesteit Johan Maurits van
Nassau. Een Duits bombardement bracht het schip tot zinken voor de kust
van Callantsoog. Veel bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. De
jongste van hen pas 18 jaar en de oudste 37. Ook jonge mensen, ook in
de kracht van hun leven. Zij ook.
Â
Dames en heren,
Straks is het 20.00 uur. Na een stille tocht houden we dan 2 minuten
stilte om te denken aan hen die vielen. En het is goed, dat we dat
doen. Hier en op vele plekken in ons land. Het is goed dat we blijven
gedenken wat oorlogsleed met mensen doet. Uiteraard denken we aan hen
die gevallen zijn, aan de slachtoffers van de kampen, maar we denken
ook aan de nabestaanden, aan de overlevenden van terreur en
onderdrukking, aan de vervolgden en aan de militairen die uitgestuurd
werden. Veel van het leed door oorlogsgeweld neemt niet af als mensen
ouder worden. Vaak integendeel. De tweede wereldoorlog is 65 jaar
geleden beëindigd. Voor veel mensen nog zo dichtbij. Laat ik daarom
afsluiten met de laatste regels van het beroemde gedicht van Leo
Vroman, geschreven in 1954 en actueler dan ooit :
Â
Kom vanavond met verhalen,
Hoe de oorlog is verdwenen,
En herhaal ze honderd malen
Alle malen zal ik wenen
Â