PERSBERICHT
Amsterdam, 19 mei 2010
la voix humaine 15.000 bezoekers
|van |jean cocteau | |regie |ivo van hove | |vertaling |halina reijn, peter van kraaij | |dramaturgie |peter van kraaij | |scenografie |jan versweyveld | |met |halina reijn |Halina Reijn's indringende monoloog La voix humaine heeft al maar liefst 15.000 bezoekers getrokken. De voorstelling is van 8 t/m 12 juni 10 - voor de laatste keer dit seizoen - nog te zien in de Stadsschouwburg Amsterdam. Volgend seizoen speelt La voix humaine in het bijzonder, naast Amsterdam en Gent, in Sint Petersburg (Rusland), Turijn (Italië) en Toronto (Canada). Na de première in 2009 in Antwerpen speelde Reijn de voorstelling al voor vele volle zalen in Nederland, op het internationale theaterfestival KONTAKT 09 in Torun (Polen) en op het New Island Festival 09 in New York. In Polen ontving ze voor haar solo de prijs van beste actrice. La voix humaine is genomineerd voor de Toneel Publieksprijs.
'Halina Reijn koppelt in haar rijke, indringende spel de stadia die de vrouw doormaakt, aan evenzoveel spelregisters die iedere keer weer verrassen.' - NRC Handelsblad **** 'Ingehouden Halina Reijn in mooie, droevige monoloog.' - de Volkskrant **** 'A spare, raw, enormously affecting production, brought to incisive life by Halina Reijn.' - Village Voice (NY)
synopsis
Een vrouw belt een laatste keer haar ex-geliefde in een ultieme poging de breuk ongedaan te maken. Ze probeert vergeefs de lijn open te houden: eerst nog sterk en vanuit ontkenning, vervolgens wanhopiger en zelfdestructief. Langzaamaan ontstaat het beeld van een voorbije liefde en het besef dat de minnaar voorgoed voor een ander heeft gekozen.
jean cocteau
De Franse schrijver, ontwerper en cineast Jean Cocteau (1889-1963) schreef La voix humaine in 1927. Het stuk is een van de weinige monologen in het wereldrepertoire die voor een vrouw zijn geschreven. Het vormde de basis voor de gelijknamige opera van Francois Poulenc.
ivo van hove
Volgens regisseer Ivo van Hove is La voix humaine een existentieel drama over verlies en eenzaamheid. De vrouw komt langzaamaan tot het besef dat ze de zin van haar leven volledig heeft opgehangen aan de ander en nu voor het eerst overgeleverd is aan zichzelf. Uitgangspunt voor de enscenering was de menselijke stem. Alle manieren van praten worden erin onderzocht: van gesprek over ingebeelde dialoog tot monologue intérieur, van verstild tot geëxalteerd, van gesmoord achter glas tot opgelost in het stadsrumoer. In Halina Reijn vond Van Hove de uitgelezen actrice om de complexe gevoelswereld van de vrouw tot leven te wekken
EINDE PERSBERICHT /