Strelitski in De Bakkerij
Ook van 28 mei tot 28 juli staat kunsthuis De Bakkerij uit het Limburgse Bergen weer in de belangstelling. Jurrien Strelitski uit het Brabantse Megen exposeert twee- en driedimensionaal werk.
Een solo-expositie met werk van verschillende materialen. Jurrien ontwerpt en voert uit in brons, lood en kunststof. Zowel vanuit een eigen belevingswereld maar ook in opdracht. Hij maakt tekeningen, pastels en ruimtelijke werken met een link naar de wetenschap en de architectuur. In de deel staat een maquette van een droomhuis. Zijn bronzen sculpturen trekken de aandacht samen met werken in lood/staal en zijn cerebraal alfabet. Aan de wanden zijn gemengde technieken en tekeningen te zien.
De innerlijke ervaring van Jurrien Strelitski is zo divers dat dat nauwelijks met woorden samengevat kan worden. Iedere periode heeft wel een eigen kenmerk, maar de kunstenaar wil absoluut niet in een hokje geplaatst worden. Na zijn opleiding als beeldhouwer aan de Jan van Eyck Academie te Maastricht kiest Jurrien ervoor om anderen te scholen. Hij gaf vanaf 1972 les aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving ('s-Hertogenbosch). Vanaf 1971 exposeert Jurrien regelmatig met eigen werk in Nederland maar ook in Duitsland, Polen, Frankrijk, Spanje, Italië en België.
I-punt, Happen en Trappen
Culinair Happen en Trappen in de Maasheggen en Maasduinen is dit jaar weer mogelijk tot het einde van de herfstvakantie. Dat is kunst bekijken, op de fiets het rivierenlandschap verkennen en dineren op verschillende locaties. Inmiddels vanaf 2004 een succes. Vanaf dit seizoen verleent De Bakkerij een extra service voor de toeristen. Er is een folderpost en er staat een digitale informatiezuil van stichting Promotie Noord-Limburg.
Tot 21 juni is de Bakkerij geopend op vrijdag 14.00 - 18.00 uur en in het weekend 10.00 - 18.00 uur. Vanaf 21 juni iedere dag tussen 10.00 - 18.00 uur. Op woensdag gesloten. Meer informatie op de site
------------------------------------------------
KUNST V/D DAG BIJ GALERIES.NL
------------------------------------------------
zie foto http://www.bakkerijbergen.nl/jur.jpg 1,54Mb
Arlette heeft iets van een moderne Assepoester en hier ligt ze bijna als Sneeuwitje in de glazen kist. Je kunt iemand op vele manieren 'vangen'. Tweedimensionaal kun je iemand natekenen of, technisch veel preciezer, iemand fotograferen. Driedimensionaal kun je al boetserend een beeld maken, maar ook hier weer kan het technisch heel precies. Je kunt namelijk een afdruk van iemand maken of tegenwoordig zelfs een laserscan. Zo heeft de kunstenaar Joseph Semah ooit van een groot deel van mij een gipsafdruk gemaakt tijdens een performance in het kraakkunstpand Aorta in Amsterdam. Terwijl ik naakt om mijn buik op een koude betonvloer lag, werden natte lappen gips op mijn achterzijde, van nek tot teen, gedrapeerd en aangedrukt. Na een klein half uur drogen werd de afdruk, onder toeziend oog van een Polygoon camera, onder ceremonieel verwijderd. Ik was trouwens aardig verkleumd geraakt. Geen idee of het object van gips nog ergens bij de kunstenaar bewaard is gebleven. Bij Assepoester betrof het slechts een schoen die precies om haar voet paste, maar daarmee werd wel haar identiteit onthuld. Nu gebruiken we DNA om iemand op te sporen.
Kunstenaar Jurrien Strelitski (1949) heeft al in 1993 model Arlette door een MRI-scanner laten halen. In die tijd stond Magnetic Resonance Imaging nog in de kinderschoenen, nu werkt bijna elke radioloog met CT- en MRI-scans. Arlette was een uniek experiment, want zij ging als eerste, nota bene als gezond mens, van top tot teen door de scanner, wat bijna een dagdeel duurde, uiteraard liggend. Dat leverde circa 150 dwarsdoorsnede scans op. Vervolgens heeft Jurrien even zoveel kunststof platen laten uitsnijden op basis van deze scans en deze een voor een met kunststof blokjes aan elkaar gelijmd. Partje voor partje creëerde hij dus dit beeld van haar. Bij De Bakkerij in Bergen (aan de Maas) wordt een retrospectieve tentoonstelling voorbereid van Jurrien Strelitski die zichzelf mede ziet als een neurokunstenaar, want ook met scans van hersenen heeft hij 'gespeeld'. Of hij ook de ziel van Arlette te pakken heeft gekregen valt natuurlijk te betwijfelen. Net zomin heeft eurokunstenaar Damien Hirst een ziel kunnen tonen met zijn diamanten schedel 'For the Love of God'. Sneeuwitje werd tijdelijk geveld door een vergiftigde appel. Ik herinner mij een grote appel in de aankomst- of vertrekhal van Schiphol die bestond uit tegen elkaar gelijmde platen hout, een kunstwerk van Kees Franse (1924-1982). Een schijfje appel is wat anders dan een schijfje mens, zelfs al is het je oogappel. De echte Arlette is intussen 17 jaar ouder en moeder. De namaak Arlette lijkt hier als van ijs en is zeg maar ingevroren. Haar postuur verandert niet meer.
© Copyright 2010: Benno Tutein Nolthenius,